VU Magazine 1978 - pagina 66

i S ^ ^

Vü niagame 20

\ I I I ,

ation", verhoogde straling). Wie meer wil weten van de manier waarop militaire en politieke lichamen de opslag van kernwapens, ook in ons land, behandelen en hun vernieuwing en vervanging bespreken en regelen, moge ik verwijzen naar de artikelenreeks van Herman de Lange in Hervormd Nederland (30juli, 20augustus, lOseptember en 1 oktober 1977). Ik zeg niet zó maar „prima kernwapen" in verband met de neutronenbom. Het is met kernwapens als met scheerapparaten en andere industriële produkten. Ze worden voortdurend verbeterd en dan wordt het verbeterde produkt met 0e nodige reklame aan de man gebracht. Eerst scheer je je met één kop. Lang voordat die is versleten, krijg je een keer op Sinterklaas een apparaat met twee koppen, dat bovendien lekker in de hand ligt. Vervolgens blijkt dat je een weerbarstige baard nog beter met drie scheerkoppen tegelijk kunt aanpakken. Zo ook de neutronenbom. Pas als het ding er is, hoor je van NAVO-besprekingen over de vraag of hij wenselijk en nodig is. De ontwikkeling gaat aan de behoefte vooraf in plaats dat de gebleken behoefte aanleiding voor de ontwikkeling wordt. Dat het absurde van deze gang van zaken geleidelijk aan de mensen duidelijkwordt, blijkt uit hetfeit dat het zogenaamde „Initiatiefcomitee „Sfop de neutronenbom" binnen enkele maanden kans zag honderdduizenden handtekeningen van mensen uit allerlei politieke richtingen bij elkaar te krijgen. Hieraan zal ook wel niet vreemd geweest zijn dat even tevoren het Interkerkelijk Vredesberaad in de vredesweek een aktie tegen de opslag van kernwapens in Nederland was begonnen onder het motto„De kernwapens de wereld uit, te beginnen i//YA/ec/er/aA7c/". Vervanging van een deel van de taktische kernwapens door neutronenbommen zou juist een stap de andere kant op zijn.

Aktie van het Interkerkelijk Vredesberaad Al sinds verscheidene jaren krijg ik af en toe een uitnodiging om een lezing te houden over het oorlogsvraagstuk, met name over de rol van de kernwapens. In die tijd ben ik gewend geraakt aan het verschijnsel dat je dan bijna altijd voor een kleine groep spreekt. Vaak kreeg een kerkelijke gesprekskring die zo'n onderwerp op het programma had gezetslechts de helftvan de mensen bij elkaar, waarop men rekende. In zulke gevallen waren de organisatoren meestal meer teleurgesteld dan ikzelf. Ik vind het eigenlijk zo goed te begrijpen, dat de mensen na al het geploeter van het dagelijks werk (velen hebben het daarin niet gemakkelijk tegenwoordig!) geen zin meer hebben om in hun vrije tijd zich nog eens te gaan verdiepen in de gruwelijke problemen van de atoombewapening. Bovendien hebben ze meestal het gevoel dat ze er toch niets aan kunnen doen. Het bestaan van kernwapens lijkt een noodlot dat door zoveel onberekenbare wetenschappelijke, politieke en militaire faktoren wordt beheerst, dat een gewoon mens er niet meer aan te pas komt. Hier heeft het initiatief van het IKV voor velen bevrijdend gewerkt, zo is mijn indruk. „De kernwapens de wereld uit", dat is al jaren gezegd, al spreken sommigen liever wat politie"ker wan „de rol van de kernwapens terugdringen". Intussen wordt ondanks alle mooie beginselverklaringen de demonische bewapening verder uitgebouwd en verbeterd tot en met de laatste aanwinst: de neutronenbom. De toevoeging van het IKV„?e beginnen uit Nederland" maakt nu opeens duidelijk dat je ergens dicht bij huis moet beginnen. Daardoor wordt de zaak konkreet, te konkreetzelfs voor sommigen die bang zijn voor een warboel als het volk ongenuanceerd het voorzichtige beleid van kerkelijke en politieke leiders gaat doorkruisen. Toch is de tijd rijp voor zo'n konkrete aanpak. Met de andere vernietigingswapens kun je geen rechtvaardige oorlog meer voeren en alleen een oorlog, waarin doel en middelen beide aan het principe van rechtvaardigheid beantwoorden, is immers aanvaardbaar. Veel christenen, zo is mij gebleken, hebben het voor hun gevoel te lang met hun geloof op een akkoordje gegooid door te zwijgen of zichzelf met theoretische, abstrakte redeneringen voor de gek te houden en de konkrete ellende van massale verbranding en bestraling te verdringen. Zij voelen zich opgelucht dat het IKV de problemen weer met man en paard heeft genoemd. De diskussie is weer open en geen taboe meer, ook niet voor mensen die niet meteen overtuigd zijn.

VU-vergaderingen Een duidelijk symptoom vind ik, dat bijna alle bijeenkomsten, waar ik over het onderwerp heb

! \ i i

"i ; !

1

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen