VU Magazine 1979 - pagina 86

I(^ magazine 40

Uit de Hortus door Daan Smit

Kruidachtige gewassen, die graag op een vrij droge plaats groeien Met de in het december- en januarinummer beschreven houtachtige gewassen hebben we bij een goede keuze verschillende accenten kunnen aanbrengen in onze heemtuin. Nu komt het moeilijkste werk; het beplanten van de open ruimten tussen de heesters in. Voor dit doel kunnen we kiezen uit vele tientallen soorten planten, waarvan de een het gemakkeiijker zal doen dan de ander. We beperken ons voornamelijk tot de makkelijk te kweken gewassen, die eveneens mooi bloeien. Om te beginnen zijn de heide anjer (Dianthus deltoides) en de karthuizer anjer (Dianthus carthusianorum), beide geschikt voor niet te vochtige plaatsen. Het zijn uiterst makkelijk (uit zaad) te kweken planten, die het tweede jaar na uitzaai al volop met purperrode bloemen kunnen bloeien. Hoe droger de grond, des te lager ze blijven en des te rijker de bloei. Plant van deze anjertjes maar eens een tlink partijtje, het zal een geweldig effect geven. Eveneens op een droge plaats, bijvoorbeeld op een ,,heuvelrug", komt het gespikkeld zonneroosje (Helianthemum nummularium) goed tot zijn recht. In volle bloei is het net een ,,gestrand" wolkje dat niet over de heuvel heen kon komen. Ter afwisseling zaaien we wat driekleurige viooltjes (Viola tricolor) uit, die jaarlijks weer spontaan terugkomen. Er moet echter wel voor gewaakt worden, dat hij zich niet overal vestigt, want het zaad komt overal op. Deze jonge plantjes zijn echter weer makkelijk te verwijderen en kunnen dan op plaatsen waar ze wel gewenst zijn, worden uitgeplant. Ook het hondsviooltje (Viola canina) en het akkerviooltje (Viola

arvensis) dat over het algemeen éénjarig is, kan hier toegepast worden. Vele vetkruidsoorten (Sedum) komen voor beplanting van een inheemse plantentuin in aanmerking. De meeste soorten vinden we echter in de duinen en zullen daar dan ook behandeld worden wat niet wegneemt, dat ze ook hier uitstekend op hun plaats zijn. Een ander mooi gewasje voor een droog plekje is het éénjarige hazepootje (Trifolium arvense) dat tijdens de bloei, maar vooral daarna, mooie, zilverkleurige pluimpjes heeft, die dicht bijeen staan. Ze zijn ook heel goed te verwerken in droogboeketten! Het spiegelklokje (Legousia speculum) groeit het liefst op grond met wat kalk, doch doet het ook goed op de zuurdere grondsoorten. Wanneer dit éénjarige gewasje wat dicht wordt uitgezaaid, zal het een zee van helder blauwe bloemen geven, die ieders aandacht trekt. Hierbij in de buurt zaaien we dan de eveneens éénjarige bosdroogbloem (Gnaphalium silvaticum) die mooi contrasteert met zijn omgeving, wegens zijn zilvergrijze blad. Voor uiterst droge stukjes komen de vele soorten havikskruid (Hieracium) die onze flora rijk is in aanmerking, zoals de veelvuldig in de duinen voorkomende muizenoor (Hieracium pilosella) en

Helianthenum nummularium

het spits havikskruid (Hieracium auricula). Grasachtigen mogen uiteraard niet ontbreken, alhoewel we het gewone straatgras (Poa annua) liever weren. Dit woekerende onkruid moet met zorg en regelmaat wor-

Viola tricolor, het driekleurig viooltje komt vrij algemeen in onze duinen voor.

den verwijderd, zo niet dan zal het met andere hardnekkige ongewenste onkruiden in een mum van tijd alles overwoekeren. Er zijn echter vele grassoorten, die bijzonder fraai zijn. Om er enkele te noemen: trilgras (Briza), kanariegras (Phalaris), dwerggras (Mibora), dravik (Bromus), zwenkgras (Festuca), naaldaar (Setaria) enz. Genoemde soorten worden het mooist wanneer ze op vrij droge grond worden gekweekt. Daarentegen wil het pijpestrootje (Molinia coerulea) graag wat vochtig staan

en komt het best uit als solitair in of aan de rand van een moerassig gedeelte. Wegens de enorme rijke bloei is het planten van kruiswalstro (Galium cruciata) en het liggend walstro (Galium hercynicum) warm aan te bevelen. De eerstgenoemde bloeit van april tot juni met een overdaad aan gele bloemetjes, terwijl de tweede soort van juni tot september bloeit met witte bloemetjes. Beide soorten worden zo'n 25-45 cm hoog. Wat ook hier niet mag ontbreken is het éénjarige zandblauwtje (Jussione montana) dat ook als tweejarig gewas kan worden behandeld. De vele heldere blauwe bloemen zijn een lust voor het oog en ze worden graag door bijen bezocht. Tenslotte nog de groep van Campanula's waarin een enorme keuze is. Variërend van hoog groeiende soorten tot 1 meter en meer. tot erg laag blijvende van 10-25 cm mogen ze in geen enkele tuin ontbreken. Het grasklokje (Campanula rotundifolia) is wel het meest bekend. Het weideklokje (Campanula patuia) dat als tweejarige gekweekt moet worden, is een schoonheid, vooral wanneer meerdere planten bij elkaar geplant tegelijk bloeien. De dunne, tot ± 60 cm uitgroeiende bloemstengels zijn dan beladen met vrij grote, fragiel aandoende, lichtblauwe klokjes. Voor de bosrand kunnen we gebruik maken van het akkerklokje (Campanula rapunculoides) het ruigeklokje (Campanula trachelium) en Campanula rhomboidalis, die helaas geen Nederlandse naam heeft. Een Campanula met erg grote bloemen is het breedbladig klokje (Campanula latifolia), waarvan ook een witte vorm bekend is.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen