VU Magazine 1979 - pagina 361

nl magazine 7

Gezinstherapie in opkomst, ook aan de VU

Het gezin op het spreekuur Gezinstherapie is in opkomst. De rages van sensitivitytraiiiingen en experimentele groepstherapieën zaaiden enkele jaren geleden veel paniek en leken bij aanhangers verslavend te werken. Nu worden de kinderziekten in groepstherapieën langzaam overwonnen. Het stimuleren van wilde en ongeremde uitingen - toch zeer nuttig voor menig therapiekliënt - heeft plaats gemaakt voor degelijke technieken die de therapeut ten dienste staan en waaruit hij een keuze kan maken. De hulpverlener heeft het heft weer in eigen handen genomen. De wildgroei, de anarchie is voorbij. Dikke handboeken met gewichtige titels en nuchtere uiteenzettingen zijn gevolgd op extatische boekwerkjes als: ,,Blij", ,, Nu kan ik je weer voelen " die op zeer kreatieve wijze toch meer een geloof dan een weldoordachte strategie voor de therapeut verkondigden. Het vuur van het nieuwe heeft plaats gemaakt voor bezinning, studie en het ontwerpen van therapeutische technieken. De wijdverbreide scepsis ten opzichte van groepstherapie heeft een been minder om op te staan. VU en gezinstherapie Gezinstherapie is in opkomst. De VU wil die trend volgen en iets doen op het gebied van relatie- en gezinstherapie in het onderwijs aan studenten. Daarmee houdt Ed Wever (wetenschappelijk medewerker van de vakgroep klinische psychologie) zich bezig. Naast zijn leeropdracht tot het geven van praktika en kolleges over groepstherapie heeft hij er verleden jaar een tweede leeropdracht bijgekregen: relatie- en gezinstherapie onderwijzen aan de doktoraalstudenten van klinische psychologie. Dit jaar is dat voor het eerst een verplicht onderdeel van de studie en in de toekomst moet het nóg meer gewicht gaan krijgen in het studiepakket.

De UVA is wat gezinstherapie betreft al een eind verder: daar is een aparte afdeling voor relatie- en gezinstherapie waar ook de praktijk van de therapie een eigen plaats heeft. Door zelf'meer kursussen te volgen, hoopt Ed Wever in overleg met de vakgroep langzamerhand wat meer inhoud te geven aan de gezinstherapie op de VU. Met name de praktijk ontbreekt nog. Wel zijn er mogelijkheden om tijdens stages met relatie- en gezinstherapie in aanraking te komen: de meeste instellingen verzorgen wel iets op dit gebied.

Vogelenzang Ed Wever is zelf ook aktief als relatieen gezinstherapeut, niet op de VU maar in het psychiatrisch ziekenhuis „Vogelenzang"" bij Bennebroek. Er is verder geen rechtstreekse verband tussen VU en Vogelenzang, behalve dan de stageregeling die beide instellingen met elkaar onderhouden, maar die regeling heeft de VU ook met andere instellingen. De student kan op Vogelenzang terechtkomen op het opnamepaviljoen of op de afdelingen voor voortgezette behandeling. De gezinstherapieën verschillen hier echter nogal van die in een polikliniek: de problematiek is zwaarder.

Verschuivingen De eenling staat niet langer centraal in de therapie. De hedendaagse psychotherapeut is tot het inzicht gekomen dat iemands problemen meestal niet los te zien zijn van de mensen in zijn omgeving. Dit inzicht is in de jaren vijftig de eerste stap geweest naar gezinstherapie. Die ontdekking werd in Amerika (waar anders . . .) door onafhankelijk van elkaar opererende therapeuten gedaan. Je kunt wel mensen individueel behandelen maar de ervaring heeft geleerd dat de kliënt, eenmaal terug in zijn oude ,,setting", weer terugvalt in dezelfde problematiek.

Zonder enige theoretische ondersteuning begon de therapeut///i^i en rechts mensen uit te nodigen op zijn zittingen. Mensen die een bepalende relatie hadden met de kliënt. Zo kon de therapeut beter bepaalde relatie- en kommunikatiepatronen in het vizier krijgen en het gedrag van zijn kliënt beter begrijpen. Aldus verscheen het gezin^ op het spreekuur. Sommige therapeuten gaan nog verder en nodigen zonder schroom in gigantische sessies ook het schoolhoofd, de buren, de bakker en de slager uit (,,networktherapie'"). De vraag is alleen waar de grens ligt bij dit soort sessies, wie er nog wel bij hoort en wie niet, met andere woorden: wie nodig je uit op je spreekuur? Het hangt een beetje af van wie je onder handen hebt. In relatietherapie bijvoorbeeld gaat men vaak uit van de tweerelatie: man en vrouw. En in de gezinstherapie ouders, kinderen - en de therapeut.

Rol therapeut Veel therapeuten laten zichzelf niet buiten schot op een zitting. Immers, op dat ogenblik zijn zij onderdeel van het netwerk van relaties: je maakt er deel van uit en je beïnvloedt het weer. De therapeut kan dan ook met zijn eigen gevoelens op de proppen komen. Een therapeut dient zich bewust te zijn van zijn eigen rol in het relatienetwerk: ook hij heeft z"n sym- en antipathieën. Of voelt zich meer betrokken bij het ene gezinslid dan bij het andere. Wellicht doordat hij de verschillende posities in het gezin gevoelsmatig vergelijkt met die van het gezin waar hij zelf uit voorkomt. Had de therapeut een vervelende pa? Wellicht is hij dan geneigd onbewust partij te kiezen tegen elke pa die hem daar aan doet denken. Om dit soort zaken bij zichzelf te leren herkennen gaat elke therapeut ook onder het mes, in de zogenaamde leertherapie. Voelt de therapeut zich kwaad worden op een gezin dan kan hij nagaan of het

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen