VU Magazine 1979 - pagina 6

\ffl magazine 4

aanpak van het staatsrechtelijke onderwerp: een rechtsvergelijkende studie over de rol van partijleiders bij de kabinetsformatie in onze buurlanden: Engeland, West-Duitsland, België. Vergeleken met ons land uiteraard. Koekoek: ,,In de tijd dat ik met het proefschrift begon, stond de hele politieke en staatsrechtelijke vernieuwing volop in de belangstelling. Dat was al enkele jaren gaande, ik denk aan het PvdA-rapport: Een stem die telt: aan Glastra van Loon. die al in 1964 een boekje geschreven had, waarin hij de gekozen minister-president en het districtenstelsel bepleitte. Iets wat enkele jaren later door D'66 tot politiek item werd verheven. Dan had je nog het rapport van de commissie Duidelijkheid van de Groep van Achttien, en van de KVP, de commissie Cals/Donner in '67, als gevolg van het een en ander, die commissie verdedigde in haar tweede rapport uit 1969 de aanwijzing van een kabinetsformateur door de kiezers. Kortom, het hele politieke stelsel hier in Nederland was volop in discussie. ,,De titel van mijn proefschrift was aanvankelijk: ,,Fractieleiders in de Nederlandse Tweede Kamer". Over hoe iemand fractieleider wordt, de rol die hij speelt in de kamer, de houding ten opzichte van het kabinet tijdens de rit. Maar het bleek algauw dat ik teveel hooi op m'n vork genomen had, een veel te ruime aanpak. Ik heb er toen een rechtsvergelijkende studie van gemaakt. De grote moeilijkheid was om een gemeenschappelijke noemer te vinden op grond waarvan je de staatsrechtelijke structuur van het ene land met dat van het andere kon vergelijken. Gelukkig kon ik daarvoor terecht bij Dooyeweerd en Van Eikema Hommes. Via hun methoden heb ik een aantal grondbeginselen kunnen opsporen die van toepassing konden zijn op alle onderzochte landen. Zoals de ministeriële verantwoordelijkheid en hoe die in de diverse landen geregeld is. In België bijvoorbeeld is die heel strak geregeld ten opzichte van

Mini.ster-president Den Uyl: Meer partijman dan premier. (Foto: Steye Raviez)

het parlement. Een regering kan daar bosrijke omgeving, waartegen het kale eenvoudig niet opereren vóórdat het interieur maar schril afsteekt. Op de parlement uitdrukkelijk het vertrou- tafels enorme stapels kranten, Engelwen in de nieuwe regering heeft uitge- se, Duitse. Belgischeen Nederlandse. Hij verontschuldigt zich voor die aansproken. In 1972 ben ik begonnen met het blik, zegt dat hij door de beslommerinschrijven van de dissertatie. Dat was gen van de laatste tijd rondom zijn in de tijd van het gerommel rond de proefschrift nauwelijks aan krantenleformatie-Biesheuvel, met DS '70 en- zen is toegekomen. zo. En na de verkiezingen in dat jaar De kranten zijn een belangrijke bron kreeg je het gewring om het kabinet- voor hem geweest om zijn gegevens Den Uyl er te krijgen, de inbraak van voor het proefschrift uit te putten. Burger in de ARP, het gedogen van Voor Engeland was dat voornamelijk Den Uyl door de confessionelen, mi- The Times en ook wel The Guardian. nus CHU. Dal begrip gedogen stamt 'Als Duitse krant gebruikte hij de overigens politiek gezien niet uit 1973, Frsnkfurter Algemeiner en voor Belzoals velen denken. Burger gebruikte gië hoofdzakelijk De Standaard met de term al in 1956 in verband met de daarnaast Lrt Libre Belgique. Uit Nevorming van een kabinet-Drees. Toen deriand las hij alle landelijke dagblavroeg hij van de andere partners niet den en een aantal regionale, zoals het hun positieve instemming, maar hun Nieuwsblad van het 'Zuiden. En voor zover dat mogelijk was, benutte hij niet-negatieve. Hoe 't ook zij, al dat soort situaties uitspraken en interviews van politici toonden in vergelijking met het bui- voor radio en televisie. tenland een aantal gebreken die heel elementair zijn voor ons eigen sys- Persoonlijke archieven heeft hij ook teem. Neem nou bijvoorbeeld het ver- een paar maal mogen doorwerken, zowijt aan Den Uyl dat hij hij zijn optre- als dat van Van der Goes van Naters, den als premier méér partijman was PvdA-fractieleider eind veertiger en dan minister-president. Dat hoort ook begin vijftiger jaren. ,,Het archief van zo, vind ik. Natuurlijk, hij moest wel de familie Kortenhorst helaas niet, compromissen durven sluiten, maar nee." Alle materiaal dat hij redelijhet verwijt dat hij niet hoven de partij- kerwijs te pakken kon krijgen, heeft hij en stond vind ik onzinnig. Dat geldt voor zijn dissertatie gebruikt. Weinig staatsrechtelijk alleen voor het systematisch, dat geeft hij toe en in die staatshoofd en niet voor de premier.'' zin van een modern onderzoek heeft hij zich ook geen enkele afbakening opgelegd, bijvoorbeeld alleen een bePersoonlijke archieven perking tot de kranten en tijdschriften. We praten op zijn werkkamer op de Een punt van kritiek wellicht, maar, tiende verdieping van de Hogeschool zo verdedigt hij zich, ook de dingen die in Tilburg. Een fraai uitzicht op een buiten een mogelijke afbakening zou-

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen