VU Magazine 1979 - pagina 318

Wï magazine 8 gekeurd en doorgezonden naar de voorziening te krijgen moet een buurt centrale overheid, die eveneens haar dan wel met geld voor de desbetrefgoedkeuring moet geven voordat aan fende ambtenaar over de brug komen. Nederland de lening van 10 miljoen Het zal duidelijk zijn dat bij een gegulden kan worden gevraagd. Een plande aanpak van de verbetering de aantal gemeentelijke procedures, die controle op dergelijke praktijken veel veranderd moesten worden om uit- gemakkelijker is. Iets dergelijks geldt voering van de verbeteringsplannen ook voor de plaatselijke politici en mogelijk te maken, waren daarentegen buurtleiders. Via hen kunnen krotaan het einde van de projectperiode, tenwijkbewoners nog wel eens gedaan ondanks verwoede pogingen van het krijgen dat hier of daar een kraan of Nederlandse team en sommige van een afvoer door de gemeente wordt haar Pakistaanse collega's, nog steeds aangelegd. Een geplande aanpak zou niet gewijzigd. Bij het vertrek van het hun bemiddelaarsrol overbodig mateam uit Pakistan was met de feitelijke ken. uitvoering dan ook nog steeds niet be- Het gebrek aan medewerking van het gonnen; wel waren met veel tam-tam ambtenarenapparaat werd nog verdoor de (militaire) gouverneur van de sterkt door de grote onzekerheidover provincie erfpacht-documenten aan de politieke toekomst van het land. In zo'n 20 bewoners van de wijk uitge- juli 1977 werd de regering van premier reikt, maar verder was men niet ge- Bhutto na een staatsgreep vervangen komen. door een militair regiem onder leiding van generaal Zia-ul-Haq. Deze beweert nu al twee jaar lang op korte Corruptie en politieke termijn (de laatst genoemde datum is onzekerheid november 1979) nieuwe verkiezingen Hoewel niet erg succesvol, was de uit te zullen schrijven en de macht laatste periode in Karachi erg verhel- weer over te zullen dragen aan gekoderend. Zo bleek uit de trage manier zen volksvertegenwoordigers. Het waarop opdrachten werden uitge- politieke beeld is echter erg versplinvoerd, inlichtingen werden verschaft terd: de vele politieke partijen hebben en voorstellen werden behandeld vrijwel voortdurend onderling en insteeds duidelijker hoezeer verschil- tem ruzie en er is - na de executie van lende ambtenaren persoonlijk belang ex-premier Bhutto in april j.l. geen pohadden bij de bestaande, onduidelijke pulaire leider met een grote aanhang meer. Het is dan ook zeer onduidelijk situatie in de krottenwijken. Als er immers geen vaste verbete- aan wie na eventuele verkiezingen de ringsplannen bestaan en slechts on- macht zou toevallen en hoe lang een duidelijke procedures, dan ligt er veel nieuwe burgerregering zich zou kunmacht bij de individuele ambtenaren, nen handhaven. die naast hun (te) lage salaris altijd Dat alles versterkte de onwelwillende graag wat extra willen verdienen. Nu houding van ambtenaren ten aanzien kunnen zij nog bepalen of, en zo ja van de verbeteringsplannen. Het nü waar in welke wijk een bepaalde voor- nemen van tamelijk ingrijpende beziening wordt aangelegd. Om zo'n leidsbeslissingen, waarvoor zij later

Samen met de bewoners plannen maken voor hun wijk is een moeiiyke opgave als het militaire regiem openbare bijeenkomsten verbiedt. Instemming van de bevolking met de plannen is echter pure noodzaak, als je wilt dat er iets van de uitvoering terecht komt.

wellicht door de toekomstige machthebbers ter verantwoording worden geroepen, is voor hen een riskante zaak, terwijl het niet-nemen van beslissingen (i.h.a. door het afschuiven van de verantwoordelijkheid naar andere afdelingen of departementen) vrijwel zonder risico's is. Onder dergelijke omstandigheden, met tegenwerkende ambtenaren en politici en een aarzelende overheid, zag men er van Nederlandse kant weinig heil in het verblijf van het V.U. team na twee jaar nog te verlengen. Pas als van Pakistaanse zijde duidelijk wordt gemaakt dat men echt wil overgaan tot uitvoering (o.a. door bij Nederland de eerdergenoemde lening aan te vragen en door de noodzakelijke aanpassing van een aantal procedures door te voeren), wordt het opnieuw zinvol een team te sturen om de gemeente te helpen bij de 1001 problemen en probleempjes die ongetwijfeld ook in de uitvoeringsfase de kop op zullen steken. En dus keerde het team na twee jaar naar Nederland terug.

Moraal Wat is de moraal van dit verhaal? Zeker niet dat dit soort projecten zinloos is, maar wel dat je heel wat geduld en uithoudingsvermogen nodig hebt. Het kost gewoon veel tijd om ambtenaren en technici ervan te overtuigen dat verbetering van krottenwijken de enige manier is om op korte termijn de woningnood in Karachi te verlichten, en dat bij deze benadering zulke ongebruikelijke oplossingen als beerputten en smalle straten onvermijdelijk zijn. Tegenwerkende ambtenaren en politici kunnen projecten soms zeer lang vertragen, maar uiteindelijk blijken er ook wel actieve en gemotiveerde ambtenaren en politici te zijn, die zich verantwoordelijk willen stellen voor de uitvoering van zo'n project en bereid zijn hun nek uit te steken, ook al winnen zij er zelf niets mee. Het vinden van zulke mensen en het winnen van hun vertrouwen vraagt echter eveneens tijd, terwijl bovendien in een ongunstige politieke situatie op zulke mensen niet een te zware wissel getrokken kan worden. Uit de afgelopen twee jaar in Karachi is in ieder geval duidelijk gebleken hoezeer de politieke situatie van invloed kan zijn óp de resultaten van een hulpproject. Bij de beslissing om een project als dit uit te voeren of voort te zetten moet de politieke situatie in het betreffende land dan ook zeker steeds in de overwegingen-betrokken worden.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen