VU Magazine 1980 - pagina 356

VlJ MAGAZINE

46

moest 't maar zeggen Maar die weigerde de bewakers van ds. Westhoff weg te sturen De avond tevoren had hij van de burgemeester zijn instructies ontvangen. Ais compromis stelde hij voor dat inspecteur Marchand de boodschap van president-kerkvoogd Rutgers aan de twee bewakers zou overbrengen om zich te verwijderen, maar als ze niet weggingen dan zou de.commissaris zich verder niet met de kwestie bemoeien. Aldus geschiedde. De beide bewakers raakten daardoor evenwel in de

niets meer aan te doen. De Commissaris vertrok met achterlating van de twee mannen. Deze voelden zich kennelijk echter verre van behagelijk temidden van de grommende ploeg van Kater en Poesiat. Even later steekt de patroon van de Classikale bewakers zijn hoofd om de hoek van de deur."Hooreens mannen! Als ikju/lie was, zou ik mijn vingers in dit zaakje niet witten steken! Ik zou hier maar liever vandaan gaan".

kerels" ijlings opvolgden. De orthodoxen lieten daarop een smid komen om de nog steeds gesloten deur van de kosterij open te steken. Een paneel werd verwijderd, de pantserplaten werden weggeslag en en de deur was weer open. Oat was dan de "paneelzagerij" die grote opschudding in den lande veroorzaakte en menige spotprenttekenaar en schimpdichter aan Een advies dat de "pootige

het werk zette. zich te beveiligen tegen een wederkraak van de zijde der Classikalen, werd de deur van de kosterij gebarricadeerd. Deze kon nog slechts op een kiertje open. Ongegrond was de beduchtheid der orthodoxen niet, want de classikalen hadden nieuwe "pootige kerels" aangeworven en rond om de Nieuwe Kerk geposteerd. De geschiedenis wil zelfs dat een der classikale predikanten zich per vigelante rond de omstreden Kerk liet rijden om te controleren of ze er wei stonden . De aanvankelijk zegevierende orthodoxen in de Kerk maakten toen evenwel een grate psychologische fout. Ze lieten de koster, die de geschorste ouderlingen aanvankelijk ook niet meer als kerkvoogden had willen erkennen, een schriftelijke belofte van onderwerping tekenen aan hun gezag. En voorts legden ze hem een boete op van f 3.- omdat hij, in strijd met de instructies, vertimmeringen had toegelaten zonder vergunning van de kerkvoogdij. Dit was niet de manier om het hart van de Om

ý I

.....

...>1""'_*",."s-

c;"o.,...

...

""-1'''-

MdIt_........,..ý ,..r.,--ý _c...., ..

..

_._..

ý

-

war. In de veronderstelling dat de politie nu de kant van Rutgers had gekozen, namen ze beleefd hun pet af en gingen heen. Daarop bracht de ploeg van "De Gekroonde Valk" meteen een ketting op de deur van de kosterijaan. Kater

bewaakte de deur. Ontsteld ijlden de overrompelde classikalen met hun uit de kosterij geprate bewakers naar de burgemeester. Die gaf Commissaris Storck een schrobbering over zijn onhandige optreden. Storck begaf zich daarop woedend, met de twee bewakers achter zich aan, naar de Nieuwe Kerk om zich te rehabiliteren. De deur ging even van de ketting toen de Commissaris aanschelde en zo stonden de twee classikale bewakers weer in de kosterij. Een heftige woordenwisseling volgde tussen Lohman en Storck, maar er was

koster te stelen. Natuurlijk zan die man toen op wraak. Een klein jaartje bleef de kerk in handen der orthodoxen, maar op 21 december 1886 - vlak voor de kerstdagen - weigerde de koster hun bewaker de toegang en liet de bewakers van de tegenpartij naar binnen glippen. En daarmee was de kraak-affaire van de Nieuwe Kerk ten einde.

In 1880 dwingt de Tweede Kamer de A.R.-minister van kolonien Keuchenius tot aftreden vanwege diens bescherming van de Zending in Indo-

nesie. Oat had de wrevel opgeroepen van de Islamieten en dit kwam niet ten goede aan de begeerde orde en rust in het wingewest. Lohman voigt Keuchenius op in het kabinet. Abraham Kuyper had diepe bewondering voor de principiele houding van Keuchenius in dit conflict. Hij organiseert een huldeblijk. Aan Keuchenius wordt aangeboden een fraaie kast met boeken en een beeld van Groen van Prinsterer. Op de VU-expositie is deze kast te zien. De boeken zijn "getuigen des Heeren", uit verschillende eeuwen, voornamelijk van pietistische

schrijvers. In de laden liggen een album met handtekeningen van de aanbieders en een catalogus van de boeken. Ook enkele spotprenten over het conflict en de aanbieding van de kast zijn te zien. Keuchenius was curator van de VU tussen 1879 en 1893.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen