VU Magazine 1980 - pagina 77

JU

MO magazine 31 bate van iedereen. Beschadiging of vernieling zal leiden tot sluiting van de toiletten".

Begroeting Wanneer we het terrein van de ,,We Will Re member-Survival School oprijden, staat een tiental jonge Indianen ons op te wachten. Ze begroeten ons met de linkervuist gebald in de lucht, zoals je de Black Panthers zag doen, vroeger, of revolutionaire socialisten. Ze zijn opgewekt, vriendelijk. Ze nemen ons mee naar hun onderkomen, houten barakken in een open veld, slechts omzoomd door struikgewas en enkele fruitbomen. Naast het hoofdgebouw staat een vlaggemast. Een vuile Amerikaanse vlag, de Stars and Stripes, hangt ergens halverwege de mast. Gescheurd en ondersteboven. Helemaal in de top wappert een veelkleurige wimpel. Jack, 16 jaar, wiens eigenlijke naam in het Sioux-indiaans onuitspreekbaar is, maar zoveel betekent als ,,jongste der eerstegeborenen", legt ons uit dat dit de stamkleuren zijn. Jack: ,,Maar noem ons alsjeblieft geen Sioux indianen. Dat is een naam die de blanken ons gegeven hebben, en het klinkt als een meisjesnaam. Wij zijn Lakota-indianen." De survival groups zijn opgezet om jonge Indianen enkele maanden per jaar intensief met de ,,oude", traditionele stamcultuur en levenswijze te confronteren. De groep Indianen die we er nu aantreffen, bestaat uit zo'n 25 personen, meisjes en jongens, allemaal leden van de Lakota-stam. Er heerst een strenge discipline, het schema zit strak in elkaar: vroeg opstaan, rituele zang en dans, lessen in traditionele Indiaanse bewerkingsmethoden van het land. Indiaanse cultuurhistorie en ,,vaderlandse" geschiedenis, taalkunde. Allemaal met het doel om nu en later, als Indiaan, als groep, in stamverband te kunnen overleven, te kunnen voortbestaan. Een van de leiders van de survival group: .,De meesten komen na een jaar weer terug om het programma nog een keer te doorlopen. Ze zijn enthousiast, ze willen méér. Als een broeder of zuster hier voor het eerst komt, moeten we hem of haar soms helemaal dé-programmeren. De hersenspoeling op de BIA-scholen en in de blanke maatschappij is heel effectief. Daarom hebben we de oorspronkelijke naam, survival school, veranderd in survival group. Sctiool, scholing, is een instrument van de blanke man om óns

Indianen te laten blijven wie we zijn: een vernederd, vertrapt volk zonder rechten op een eigen bestaan. ,,Wat wij hier proberen, is eigenwaarde te kweken, onze broeders en zusters trots te laten zijn op hun Indiaanse afkomst en dat hun enige hoop op overleving is weer te leven als een Indiaan, als een Lakota. En het zal lukken! Het enige wat wij doen, is het zaaien ... het oogsten moeten ze zelf doen, thuis, in hun omgeving."

Muziek Binnen, waar een tweede Stars and Stripes als een soort gordijn voor de gootsteenafvoer hangt, schaart één van de oudere Indianen zich met twee jonge stamgenoten rond een enorme drum, die aan de zijkanten prachtig gedecoreerd is met jacht- en krijgstaferelen. Een halfuur lang bespelen ze de drum met lange,, met doeken omwonden stokken, terwijl ze Indiaanse liederen zingen. Over de liefde, over hun God, over jacht en krijg. De jongste van de drie is twaalf jaar. Maar de bezieling, de begeestering die van hem uitgaat, en het enthousiasme, dan weer de ingetogenheid waarmee hij de liederen zingt, is ontroerend en gemeend. Het zaad is in goede aarde gevallen. Vlak voor ons vertrek zegt Dennis, één van de drie muzikanten: ,,Ik kom hier nu al een jaar of zes. M'n ouders steunen me heel sterk, ze zijn zelf ook actief in de Indiaanse beweging, in

De Survival Group Indianen

AIM enzo. Het is soms erg moeilijk om over te schakelen van de survival group naar je dagelijkse omgeving, je vrienden die op de BIA-scholen zitten. Maar ze luisteren wel naar me en ze vinden het erg goed wat ik doe. Een paar zijn hier ook al geweest." Z'n gezicht begint te stralen. Hij zegt: ,,Ik wil maar één d i n g . . . ik wil een leider van mijn volk w o r d e n . . . een groot leider, als Crazy Horse, of als Sitting Bull, om te vechten voor de vrijheid van mijn volk." Hij is veertien jaar, hij is vastbesloten. De groep zwaait ons uit, wederom met die gebalde linkervuist. Ze lachen en roepen ons wat na in het Lakota. Wat een prachtige mensen!

Russell Means In de nederzetting Kyle, ergens in het Pine Ridge reservaat, zo'n 60 kilometer van het treurige Pine Ridge, bevindt zich de woning van Russell Means, één van de leiders van AIM, American Indian Movement. In 1977 werd hij veroordeeld wegens het aanzetten tot een rel tijdens een van de vele rechtzaken, voortvloeiend uit de bezetting van Wounded Knee. Het feit dat de aanwezige Indianen op instigatie van Means en enkele andere prominente leiders weigerden op te staan toen de rechters de zaal betraden, gepaard aan de enorme vechtpartij die daarna in en buiten de rechtzaal ontstond, waarbij door het politieoptreden zelfs een Indiaan de dood

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen