VU Magazine 1983 - pagina 150

^ft:S

prachtig. Aan de inrichting en de organisatie lijkt niets te ontbreken, maar wat ik hier mis is het levende gevecht met onderdrukking." De vraag of je je, desnoods met wapens, tegen de Zuidafrikaanse overheid mag verzetten, vindt Kameeta niet reëel. In Namibië rs ,,oorlog" hetzelfde als ,,elkaar niet meer ontmoeten". Kameeta: ,,Nietwijof de SWAPO maar de Zuidafrikaanse regering heeft een oorlogstoestand geschapen door rassenscheiding in te voeren, door mensen van elkaar te scheiden in plaats van ze tot elkaar te brengen. Dat is het begin van oorlog en niet het oppakken van wapens, dat alleen maar het natuurlijke resultaat is van een oorlogstoestand." Het valt Kameeta telkens weer op hoe moeilijk Europeanen dit begrijpen. ,,Voor Europeanen is oorlog hetzelfde als het uitbreken van een gewapend konflikt. Maar dat is alleen maar het gevolg van een toestand waarin men elkaar al veel eerder de rug heeft toegekeerd." Met verbazing volgt Kameeta de Europese diskussie over de kernwapens. ,,0f die kernraketten nu wel of niet geplaatst gaan worden, het is oorlog, een oorlog tussen twee ideologieën die de relatie hebben verbroken. Daar moet over gepraat worden. Wat helpt het als straks misschien tot gedeeltelijke wederzijdse ontmanteling besloten wordt? De oorlogstoestand blijft en zal op andere wijzen voortwoekeren. Ik ben geen voorstander van geweld maar ons is de oorlog verklaard door de Zuidafrikaanse politici."

ta: ,,Als ergens een aanslag plaatsvindt, komt het Zuidafrikaanse leger en pakt willekeurig een aantal mensen op. Ze worden geslagen of hun huis wordt in brand gestoken net zolang tot een ,,bekentenis" volgt. Verkrachtigen door Zuidafrikaanse soldaten zijn aan de orde van de dag. Anderen verdwijnen en keren nooit terug. Van sommigen is nog een spoor te achterhalen van een tocht langs steeds wisselende gevangenissen, een spoor dat dan vaak op een gegeven ogenblik doodloopt. Veel Namibiërs worden gedwongen dienst te nemen in het Zuidafrikaanse leger. Wie dienst weigert, krijgt twee jaar gevangenis. Daarna krijg je een nieuwe oproep en begint alles van voren af aan. Maar veel dienstweigeraars keren nooit uit hun gevangenschap terug." De gestarte onderhandelingen tussen Angola en Zuid-Afrika over de grenskonflikten bij Namibië vindt Kameeta overbodig en zinloos. ,,Waarover moet nog onderhandeld worden? De resolutie van de Verenigde Naties laat geen ruimte voor twijfel: Zuid-Afrika

Willekeurig Die oorlog neemt steeds groter en gruwelijker vormen aan. ,,Tot een jaar of drie geleden kon de Zuidafrikaanse regeringspropaganda nog verkondigen dat de vele moorden op rekening van de SWAPO moesten worden gesteld. Nu wordt steeds duidelijker aan de buitenwereld dat het andersom is: het Zuidafrikaanse leger ruimt mensen op die van SWAPO-sympathieën verdacht worden", zegt Kameeta. Deze visie kan hij ondersteunen met een raport van de Britse Raad van Kerken die in september 1981 ter plekke vaststelde dat het volk van Namibië in z'n algemeenheid achterde SWAPO staat en dat de angst voor het Zuidafrikaanse leger er goed inzit. Een gelijkluidend rapport van de Zuidafrikaanse katholieke kerk werd door een breidel getroffen. Hoe moeten we ons het lijden van het Namibische volk voorstellen? Kamee-

136

Zephaniah Kameeta

moet zich uit Namibië terugtrekken. Deze nieuwe onderhandelingen hebben maar één doel: een steviger greep van Zuid-Afrika op haar buurlanden. Gestreefd wordt naar pro-Zuidafrikaanse regeringen die geen steun bieden aan de SWAPO. Daartoe moeten Angola en Namibië uit elkaar gespeeld worden. En dat alles met medewerking van de Amerikaanse regering."

Onomwonden Uit het publiek komen twee vragen aan Kameeta. Kan hij de blanke (Duitse) Lutheranen van Namibië als broeders en zusters aanvaarden? Kameeta draait de vraag om: ,,Kunnen zij ons aanvaarden? Hun rotsvaste geloof in

een door God ingestelde rassenhiërarchie is een oorlogsverklaring aan ons. Wij haten niet, zij doen dat." En de tweede vraag: hoe kunnen wij vanuit Nederland het Namibische volk steunen? Kameeta: ,,U kent ongetwijfeld Jezus' gelijkenis van de barmhartige Samaritaan. Toen daar langs de weg van Jeruzalem naar Jericho een beroofde en berooide man lag, vroeg de Sameritaan niet: ,,Goedemiddag mijnheer, zou ik u misschien kunnen helpen?" Nee, hij tilde hem op en legde hem op zijn ezel. Daarbij hield hij geen rekening met de tijdelijke extra pijn die dat de man kostte. Misschien had die beroofde man, ware hij bij kennis geweest, wel gezegd: ,,U moet mij niet op de ezel tillen want dat doet pijn". Maar wat u wilt doen, ligt aan uzelf. Ik kan geen raad geven, dat zou net zo bevoogdend zijn als uw voorouders ons behandelden. Ik kan u alleen van ons lijden vertellen. Wel wil ik een heel duidelijk antwoord van u hier in Nederland krijgen op een vraag die mij zeer bezighoudt. Op de lagere school kregen wij geschiedenisles vanuit de Nederlandse kijk op de kolonisatie van Zuid-Afrika.Toen de Nederlanders kwamen, brachten zij niets dan goedheid en zegen over Zuid-Afrika. Nederlanders waren dan ook zeer belangrijk en hoogstaand, zelfs door God gezonden. Toen in 1652 Jan van Riebeeck op de Kaap aanlegde, was dat zo ongeveer het heiligste ogenblik uit de geschiedenis van het Afrikaanse werelddeel. Nu weten we dat dat allemaal niet zo was. Maar ik verwachteen antwoord van u. Staat u in Nederland nog steeds achter die visie of neemt u openlijk en zonder omwegen afstand van de Westerse waarden die uw voorouders aan ons oplegden? Zijn apartheid en rassenhiërarchie nog steeds een onderdeel of een konsekwentie van de Westerse christelijke leer? Is apartheid hetzelfde als christendom? Zijn mijn onderdrukking en mijn lijden in overeenstemming met het Westerse christendom, of niet? Als u onomwonden ,,nee" zegt, is dat een eerste stap. En een tweede stap is: kijk eens om u heen of u racisme ontwaart. Is er racisme in Amsterdam, in Nederland? En welke ekonomische verbanden gaan daarmee samen? Wie buiten uit, wie onderdrukken, welke politici, welke machten, welke kulturele instellingen, in Nederland en in Zuid-Afrika? Wij verlangen naar een duidelijke, eensgezinde uitspraak van de Nederlandse christenen waarin zij afstand nemen van de betrokkenheid van het Westen bij de ontwikkeling van de apartheid in de geschiedenis.'' m

VU-Magazine12(1983)4april1983

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen