VU Magazine 1983 - pagina 357

met opgewassen tegen de druk van technici en militairen. Het ontwikkelingsproces dat tot nieuwe wapens leidt, is immers tamelijk eenvoudig van structuur. De technici zoeken naar nieuwe mogelijkheden. Dat is hun ambacht. Daarvoor zijn zij ingehuurd. Daarmee bewijzen zij bovendien zichzelf. Hun positie hangt af van de uitvindingen die zij doen. Met een nieuwe vinding kunnen ze echter pas verder komen als er geld is voor verdere ontwikkeling en voor proefnemingen. Daarom nemen zij militairen in de arm. De militairen hebben tot taak op het ergste voorbereid te zijn en de vijand voor te blijven. Dat is de taak die hen als groep is toebedeeld. Als zij verder denken dan hun militaire opdracht, staat hen dat vrij als hobby, maar het behoort niet tot hun verantwoordelijkheid. Als een nieuwe vinding militaire mogelijkheden heeft, willen de militairen zulke mogelijkheden realiseren. Daartoe moeten de politici worden gewonnen. Die kunnen zich niet permitteren zo'n nieuwe mogelijkheid af te wijzen want dan verliezen zij hun populariteit en daarmee hun macht. Zodra door technici of militairen in de publiciteit wordt gebracht dat een politicus de belangen van het vaderland niet behartigt en „onze jongens" wil afschepen met verouderd, tweederangs militaire middelen, kan hij wel inpakken. De publieke verontwaardiging, die zo gemakkelijk is op te wekken, breekt de poten onder zijn stoel vandaan. Daarom gaat zo'n politicus, vooral als hij echte macht heeft en niet een minderheidspartijtje vertegenwoordigt, meestal met de militairen mee. Tenslotte wordt dan een propagandahetze ontketend, waarin de boosaardigheid van de vijand en zijn dreigende overmacht breed wordt uitgemeten. Nadat deze voedingsbodem is gelegd, wordt dan in de landsbegroting het benodigde budget er door ge-

drukt. In Amerika is het juist weer ongeveer zo ver met de nieuwe MX-raketten. Er is dus duidelijk maar één oplossing. Alteen als een politicus zich populair kan maken door nieuwe kernwapens tegen te gaan houden, is er een kans dat zij metterdaad tegengehouden worden. Daarom is liet zo belangrijk dat de vredesbeweging doorgaat met het mobiliseren van de publieke opinie. Bovendien is het realistisch om te bedenken dat de eerste stap om de bewapeningsspiraal te doorbreken, in het Westen gedaan zal moeten worden. Liefst in het Westen als geheel, doch desnoods eerst in Nederland. In het Oosten kan men zo'n eerste stap niet verwachten. Ten eerste natuurlijk omdat de publieke opinie daar niet gemobiliseerd kan worden. Ten tweede, en dat is veel belangrijker, omdat ook de eerste stappen tot bewapening steeds in het Westen zijn gedaan. In Rusland heeft men de grootste moeite om het Westen bij te houden. De Russische leiders hebben dit alleen voor elkaar gekregen door middel van een aantal ingrijpende maatregelen. a. De militaire economie heeft absolute prioriteit gekregen in het geheel van technisch en economisch beJeid, tot schade van de overige industrie en de landbouw, die op veel punten in een deplorabele toestand verkeren. b. In Rusland is de hele industrie, inclusief de militaire industrie, die er mee verweven is, zeer sterk gebureaucratiseerd. Daardoor is de efficiency laag. Dit blijkt men te compenseren door voor nieuwe militaire ontwikkelingen speciale commissies in te stellen met grote macht om de conventionele bureaucratie aan hun laars te lappen. Dit kost weer een grote hoeveelheid extra geld, dat onttrokken moet worden aan normale ontwikkelingen.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen