VU Magazine 1984 - pagina 9

en de beeldband en enkele jaren geleden ontwikkelde Philips in Eindhoven de beeldplaat, waarin (b.v. voor de opslag van foto's) ongekende mogelijkheden schuilen. Ten slotte moet als belangrijkste in deze ontwikkeling nog genoemd worden de in computers toegepaste geheugenchips, waarin fabelachtige hoeveelheden gegevens kunnen worden opgeslagen. Met name de duizelingwekkende toeneming in de laatste decennia van het menselijk vermogen om gegevens in kunstgeheugens op te slaan, mag doen vermoeden dat zich grote ontwikkelingen zullen voordoen op het gebied van de consultatie. Ook de teleconsultatie. Vooral wanneer de glasvezel op grote schaal zijn intrede doet, zullen er informatieverkeersnetten ontstaan van ongekende capaciteit. Particulier informatieverkeer kan zich dan pasgoed ontplooien. Voorwaarde is echter dat de wetgever tijdig de verouderde wetgeving aanpast aan de stand van de techniek en de particuliere auto niet per ongeluk blijft verbieden in een regeling, die ontworpen is voor de exploitatie van busdiensten. Vrij vertaald is dat een dit een van de belangrijkste boodschappen van het BIT-rapport. De kritiek op de Media-nota van de Omroepraad spitst zich toe op het ontbreken van heldere onderscheidingen. Vrij algemeen wordt b.v. in de publieke discussie aangenomen dat het kabinet onder abonnee-televisie een systeem verstaat dat het omroeppatroon volgt. De liberalen doen dat, tal van commentatoren, ook van de omroepen, en eveneens de gegadigden voor abonnee-tv. De tekst van de Media-nota lijkt daarvoor inderdaad de ruimte te bieden. Een verschijnsel als consultatie wordt niet onderscheiden van allocutie (omroep). Het merk-

Ook interesse bij Vrije Universiteit waardige is evenwel dat minister Brinkman op de avond van de publikatie van de nota in een Brandpunt-interview opeens/wel bruikbare onderscheidingentianteerde. En nog merkwaardiger is dat er niet meteen een politieke rel uitbrak over dit interview, want feitelijk beperkte minister Brinkman in dit vraaggesprek abonnee-televisie tot het terrein van de consultatie. Heeft men elkaar in het kabinet niet begrepen? Is overeenstemming bereikt over de Media-nota omdat men elkaar niet begreep? Of begreep minister Brinkman zelf de draagwijdte niet van wat hij zei in dit interview. Stof voor kamervragen. Als volgt ging het toe in het Brandpuntinterview: Ondervrager:,,Betekent dat niet dat u dan toch weer via een omweg, via een aciiterdeurtje de commerciële televisie binnenhaalt?' Minister Brinkman: ,,Nee. Het Kabinet wil onderscheid maken tussen enerzijds omroep, dat wil zeggen een programma dat voor iedereen op een vast tijdstip te vangen is uit de lucht en anderzijds een programma, zoals dat via abonnee-televisie kan worden uitgezonden, waarbij een individuele kijker bepaalt op een hem geschikt moment, wathij kan zien." Opeen hem geschikt moment... Dat kan alleen wanneer er sprake is van een ergens in een kunstgeheugen opgeslagen programma (thuis of elders), dat de kijker desgewenst kan raadplegen. Consultatie dus. En dat is heel wat anders dan het — al dan niet tegen betaling — geven van voorstel-

allocutie,... VU-Magazine 13(1984) 1 januari 1984

lingen ,,opeen vast tijdstip": Omroep Op zichzelf is het een uitstekend idee commerciële abonnee-televisie te beperken tot het terrein van de consultatie. Het zou de ontwikkeling van consultatieve diensten enorm stimuleren, het zou ook kleinere, nieuwe ondernemers aanmoedigen om zonder al te grote investeringen en risico's experimenten op dit terrein te wagen, locaal, regionaal en nationaal. Maar waarom is dit dan niet duidelijk in de Medianota gezegd? Bedoelde minister Brinkman echt wat hij zei in het Brandpunt-interview? Het vermoeden dat de minister niet helemaal begreep waarom het gaat, kreeg voedsel toen hij de Omroepraad verduidelijkte dat het kabinet een strikte scheiding wil aanbrengen tussen publieke omroep en commerciële abonnee-tv. En of de Omroepraad maar even wilde aangeven hoe dat zou moeten. Daar kwam men natuurlijk nooit uit. Omroep is altijd publiek, commercieel

Grote toekomst voor teleconsultatie of niet. Ook bij een abonnementensysteem is sprake van publieke omroep, zoals de praktijk al heel snel zal leren. Men zal er b.v. niet aan ontkomen om in de toekomst verreweg de meeste buitenlandse zenders door te geven in een systeem van abonnee-televisie, want — terecht — claimen de meeste buitenlandse zenders daarvoor betaling van auteursrechten. Maar is de BBC opeens geen omroep meer, maar commerciële abonnee-tv wanneer men extra moet betalen om dit programma via de kabel geleverd te krijgen? Geen sterveling zal dit willen volhouden. Niet de wijze van financiering (uit reclamegelden, omroepbijdragen of abonnementsgelden) bepaalt dan ook of iets omroep is of niet. maar het gevolgde informatieverkeerspatroon is de kernboodschap van zowel Omroepraad als BIT-rapport. En daarin sluiten ze aan bij internationaal geldende opvattingen over wat omroep is. Daarbij doet het er ook niet toe of het signaal nu via de ether of via de kabel wordt getransporteerd. Ook draadomroep is omroep. Helderheid zal er moeten komen of de Medianota nu wel of niet voorstelt tot een vorm van abonnee-omroep te komen. Wat moet men zich voorstellen bij de consultatieve media, waarvoor Omroepraad en BIT-rapport de aandacht

7

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen