VU Magazine 1985 - pagina 113

Ten tweede signaleerde prof. Mulder als iets gemeenschappelijks in religies dezorg om hetdichtbije heil en onheil, al zijn er religies en stromingen binnen religies waarin mensen zich afwenden van die dichtbije zorg. Toch leek het hem niet te boud te stellen dat voor het overgrote deel van de gelovigen (ook boeddhisten, hindoes, moslims, christenen) religie vooral of in ieder geval mede functioneert in het kader van deze zorg. In de interreligieuze dialoog is het daarom geen wonder dat vragen van voedsel (honger), veiligheid (vrede), vitaliteit (gezondheid) sterk aan de orde komen. Ten derde concludeerde prof. Mulder dat er binnen de godsdiensten der wereld fundamenteel verschillende visies bestaan op vragen naar dieperliggend onheil en heil. Van een gemeenschappelijke basis kan moeilijk gesproken worden. Ontbreekt dan toch dat éne kussen? Misschien komen we niet verder dan te constateren dat gelovige mensen met andersgelovige mensen het mede-mens-zijn gemeen hebben. Maar dat opent dan tóch de mogelijkheid om met elkaar in gesprek te komen en te proberen elkaar zo goed mogelijk te verstaan. Wanneer daarnaar gestreefd wordt dan hoeft de

duivel van wanbegrip niet tussen de aanhangers van verschillende religies te zitten. En de godsdienstwetenschap kan aan de bestrijding van wanbegrip een belangrijke bijdrage geven. Dat is dan meegenomen, zo eindigde prof. Mulder zijn afscheidscollege, in een tijd waarin men geen onderzoek bedrijven kan zonder formulieren in te vullen waarin gevraagd wordt naar de "maatschappelijke relevantie" ervan. Het beeld dat de scheidende hoogleraar door het college ook van zichzelf opriep, werd door vele andere sprekers nog eens krachtig versterkt. O.a. door prof. dr. Anton Wessels, die een herinnering ophaalde aan de avond te zijnen huize toen acht jaar geleden de islamiet prof. Hasan Askari, na een jaar aan de VU verbonden te zijn geweest, afscheid nam van de leden van het Instituut voor Godsdienstwetenschap. "Van te voren had Hasan Askari aan ons te kennen gegeven dat hij op die bewuste avond een speciale boodschap wilde meegeven. Daartoe had hij zeven spiegels nodig. Toen we die met enige moeite gevonden hadden (bij de Hema), plaatste hij die vervolgens in een bank met zand op zulk een wijze dat die zeven spie-

gels het licht van één enkele kaars zevenvoudig zouden weerspiegelen. Dat was de boodschap die hij wilde meegeven: God is het ene Licht, Wiens licht — hoe verschillend misschien ook weerspiegeld — toch het ene Licht is en blijft. Het was Hasans bedoeling om geen uitleg te geven, maar eerst af te wachten hoe de gasten op deze stille, maar zo welsprekende boodschap zouden reageren. En wij — de ingewijden — waren erg benieuwd wie de eerste zou zijn om die Boodschap op te vangen. De een na de ander kwam binnen en de spanning steeg wie toch wel de eerste was, die deze boodschap via dit medium zou ontdekken. Maar helaas. De een na de ander ging achteloos aan het licht voorbij, zonder dat hem of haar iets opviel. Totdat er heel duidelijk één zich uit het gedrang losmaakte (ik hoef natuurlijk niet aan te geven wie dat was) die zich rechtstreeks en zeer doelgericht naar de plaats begaf waar de kaars en de spiegel stonden en met een geconcentreerde blik, ietwat turend zich voorover boog en aan het licht van deze ene kaars... zijn sigaar aanstak". (BvK)

Grote drukte bij de afscheidsreceptie van prof. mr. dr. D. C. Mulder

vu-Magazine 14(1985)3 maart 1985

91

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen