VU Magazine 1986 - pagina 246

dies-drink betaalt en daar bovenop nog een bar fee als hij de betreffende vrouw wil meenemen. Het geld dat zij daarna verdient komt alleen haar zelf ten goede." Ongeveer de helft van het aantal cliënten dat de 'high class' bordelen en bars bezoekt zijn buitenlanders. Cultureel antropoloog Leo van der Velden komt, uitgaande van een totaal van vier- a vijfduizend prostituees, tot een percentage van drie tot vier procent dat ten behoeve van buitenlandse toeristen werkzaam zou zijn. De rest van de vrouwen werkt dus voor de lokale markt. Het lijkt me daarom enigszins voorbarig uitsluitend het sextoerisme aan te wijzen als oorzaak van massale uitbuiting van prostituees in Thailand. Uit bovenstaande blijkt dat de dwangpraktijken vooral in de lokale business te vinden zijn. oen ik in het Bangkokse Gracehotel werkte, kreeg ik een aanbod om naar Duitsland te gaan. De Duitse bareigenaar vroeg me om meer vriendinnen te laten overkomen." Een andere Thaise vrouw vervolgt: "Ik ben hier gekomen via een agent. Het was een koppel. Ik ontmoette hen in Bangkok. De vrouw werkte in Duitsland, maar is het land uitgezet. Ze heeft nog veel contact met Duitse bareigenaars." Ook de internationale migratie van Thaise vrouwen staat in verband met het groeiend aantal prostituees in Thailand, de scherpe concurrentie en de daarmee samenhangende daling van het gemiddelde inkomen van de vrouwen. Vaak zijn de inkomsten te laag om te kunnen voorzien in de materiële behoeften van hun families. Daar komt nog bij dat contacten met rijke sextoeristen hoge verwachtingen losmaken bij de vrouwen. In het buitenland zou je als prostituees meer kunnen verdienen. En wat te denken van een huwelijk met een rijke buitenlander? Goedkope vliegtickets, de aantrekkelijke arrangemen-

T

ten van internationale reisbureaus en de reclamecampagnes van huwelijksbureaus vergemakkelijken dit migratieproces. Bovendien is het Thaise-toeristen toegestaan drie maanden zonder visum te verblijven in landen als Duitsland, Japan en in Scandinavië. Tijdelijk kunnen vrouwen hun beroep in ! ieder geval uitoefenen! ] Siriporn Skrobanek heeft onderzoek gedaan naar de leef- en • werkomstandigheden van Thaise prostituees in Duitsland. ! Ze constateert dat de Thaise vrouwen veelal moeten ] werken onder dwang en strenge controle en dat de verdien- • sten vaak tegenvallen: "Zij hebben niet het recht hun beroep ! vrij uit te oefenen. Hun illegale status maakt hen kwetsbaar • voor staatscontrole." De verdiensten van Thaise prostituees zijn door deze afhan- \ kelijkheid van pooiers en bareigenaars relatief laag vergele- • ken met die van lokale prostituees . In sexclubs en bars hebben de vrouwen een vast inkomen \ van slechts ongeveer 50 DM per dag, aangevuld met vijftig • procent van de verdiensten uit sexuele service. \ Siriporn Skrobanek: "Aangezien de vrouwenzwendel op \ grote schaal plaatsvindt, neemt ook de controle van de Duit- • se autoriteiten toe. Bij deportatie kunnen noch de agenten, \ noch de bareigenaars de vrouwen helpen. Of ze moeten goede connecties hebben met de betreffende gezagsdragers." De staatscontrole heeft dan ook een groot verloop in het aanbod van Thaise vrouwen tot gevolg. Voor de eigenaars van bars en bordelen heeft dit alleen maar voordelen: de organisatiegraad van de vrouwen blijft laag en... de klanten zijn tevreden met het gevarieerde aanbod! e sterke staatscontrole dwingt de vrouwen ook tot andere vormen van uitbuiting, zoals 'white marriage'. Wanneer een vrouw erg populair is, organiseert de bareigenaar een schijnhuwelijk, zodat de vrouw recht heeft op een verblijfsvergunning. Siriporn Skrobanek: "De vrouw moet de huurkosten van de schijnechtgenoot betalen. De contracten lopen tot maximum één jaar. De prijs varieert van vier- tot zevenduizend DM. In sommige gevallen wil de man een echte huwelijksrelatie aangaan om na afloop van het jaar de rol van souteneur ' over te nemen." Ook huwelijksbureaus profiteren van de grote migratie- \ stroom van Thaise vrouwen. Happiness without barriers • ('Geluk zonder grenzen') is de slogan waarmee de commer- ! ciële bureaus de Duitse mannen proberen te interesseren \ voor de aantrekkelijke, onderdanige en warme Thaise vrou- • wen. Komt het tot een huwelijk, dan is de kans op teleurstel- '. ling vaak groot vanwege verschillen in achtergrond en cul- [ tuur. Zo beschrijft Siriporn Skrobanek de ervaringen van het • Thaise meisje Toy. Zij zag het huwelijk met een Duitse man \ als een goede mogelijkheid om een nieuw leven te begin- ' nen. Hij beloofde haar regelmatig geld te sturen naar haar . familie in Thailand. Toen het eropaan kwam, reduceerde hij \ de som tot zestig DM per week, een bedrag dat ze in eerste • instantie nodig had om zélf van te leven. Ze had geen ande- ! re keus meer dan te scheiden en zélf werk te zoeken. ]

D

Gelukkig wordt er vanuit Thailand en in Duitsland zélf steeds meer kritiek geleverd en actie gevoerd tegen deze economische en sexuele uitbuiting van Thaise vrouwen. De Thaise krant, Ttie Nation, van 3 februari 1986 maakte meiding van een kritische verklaring die enkele Thaise vrouwenorganisaties, waaronder 'Tfie Women's Information Centre' en 'Tlie Woman and Media Research Group', via de SDP aan de Duitse regering hadden voorgelegd. Zij beschuldigden de regering ervan onvoldoende maatregelen te hebben getroffen tegen de onderdrukkende prostitutiepraktijken, sex-advertenties en tegen de commerciële huwelijksbureaus. De regering zou verder te weinig oog hebben voor de sexuele afmatting, sociale onveiligheid en gezondheidsrisico's waaraan Thaise prostituees worden blootgesteld. 224

'. ' • \ • '. \ • ! \ • \ •

VU-MAGAZIN

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen