VU Magazine 1986 - pagina 256

andere discussie het voor en tegen van het corset ter tafel wordt gebracht, dan zullen van de 100 dames er 99 zijn, die u ten stelligste verklaren, dat zij zich niet rijgen, dat hun corset niet den minste schadelijken invloed uitoefent omdat zij het niet misbruiken; in één woord, dat het hun absoluut niet hindert. Ze voelen niet eens dat ze 't aan hebben. Doch noodig diezelfde 99 dames eens bij u en zorg, dat er behalve stoelen met loodrechte leuningen, gemakkelijke sofa's en rustbanken staan, waarop men in eene min of meer nonchalante, in elk geval uiterst gemakkelijke en hoogst ongedwongen wijze dient plaats te nemen, om niet een allerharkerigsten indruk te maken en ge zult waarnemen, hoevelen dier 99 zich eene plaats op de stoelen trachten te veroveren. 'Ik zit niet gemakkelijk op zoo'n bank met mijn corset aan, weet u?' zoo verklaart u met een u-weet-er-alles-van-lachje, dezelfde dame die vijf minuten geleden verkondigde, dat zij geen hinder had van haar corset. Het is waarlijk te wenschen voor haar en voor velen met haar, dat zij niet het ongeluk heeft waaier of zakdoek te laten vallen op een moment, dat er geen enkele galante ridder in de buurt is, en zij zich alzoo genoodzaakt ziet zonder hulp, maar met het corset, 'dat haar heelemaal niet hindert', weer in de buurt van het gevallene te komen."

I

nmiddels gingen ook artsen zich met de controverse rondom het corset bemoeien. Een van hen (hij ondertekende zijn stukje met 'H.v.R,'), wees op de gevolgen van het te stijf snoeren van het corset, vooral op jeugdige leeftijd. De onderste ribben gaan zich naar binnen buigen, en wanneer dat al op jonge leeftijd gebeurt, groeien ze later in die stand vast. De buikorganen worden geheel of gedeeltelijk van hun plaats gedrukt, waardoor een snoerlever kan ontstaan, een lever waarvan een gedeelte naar beneden hangt en slechts door een dunne strook met de rest is verbonden. Ook een Luandelnier kan voorkomen, wanneer deze zo verplaatst wordt dat ze in de buik beweegbaar is. Voorts stoornissen in de functies van maag en darmen doordat de circulatie van het bloed belemmerd wordt. Dat blijkt ook uit de verstoorde ademhalingsfunctie. "Laat ons eerst eens nagaan, wat er gebeurt, wanneer zo iemand het corset uittrekt en hoe de ademhaling dan wordt, in vergelijking met de wijze, waarop de aangekleede dame ademt en twee verschijnselen zullen ons dadelijk opvallen. Zodra het corset geopend is, treedt eene buitengewoon diepe ademhaling op, het gelaat wordt bleek, om na korte tijd zijn gewone kleur te verkrijgen. Dit verschijnsel doet zich des te sterker voor, naarmate het corset vaster geregen is geweest

234

Links het profiel van een vrouw zonder rechts met

corset,

en naarmate het verder over den buik heeft gereikt." Met de nieuwe kleding komt ook een andere vraag op, namelijk 'mogen dames wielrijden?' Zo luidt de kop van een door dr. P. geschreven artikeltje waarin hij in gaat op de voor- en nadelen van het fietsen door vrouwen. De dokter is een voorstander van het fietsen door vrouwen en meisjes. Als voordelen ziet hij het vaker vertoeven in de buitenlucht en de lichaamsbeweging, "een gezonde en weinig inspannende gymnastiek, die de ademhaling dieper maakt en de bloedsomloop bevordert." De dokter geeft een aantal tips voor de houding van de berijdster en het soort fiets dat daarvoor geschikt is. De stuurstang moet hoger zijn dan het zadel opdat een te gebo-

In het blad Onze Kleeding verscheen rond 1910 een serie "Bekende tijdgenoten die reformkleding dragen". Op de foto boven mevrouw Van EeghenBoissevain, rechts mevrouw J. Wijnaendts Francken-Dijserinck

gen houding wordt voorkomen. Het zadel mag niet te smal zijn en moet volkomen horizontaal wezen, dus zonder van voren op te lopen. Op één punt moet echter wel gelet worden. ,,Gij moogt niet te snel rijden of te groote tochten maken, als gij u voor schadelijke gevolgen wilt hoeden. Een snelheid van 10-15 km per uur moet gij niet overschrijden, op slechte wegen, bij hellingen of tegenwind, bij een sterke helling van de weg moet gij afstijgen, daar juist de hellingen het grootste gevaar voor te veel inspanning van het hart opleveren, waarvoor gij niet genoeg kunt waarschuwen. Gij moet uw tochten niet te ver uitstrekken, 50 km per dag is voldoende lichaamsbeweging, meer kan licht schade. Dat gij u gemakkelijk en niet in een hinderlijk gesloten kleeding moet kleeden, begrijpt ge zelf wel, daar anders de voordelen van het wielrijden benomen zouden worden." En wat moesten de dames dragen op de fiets? ,,Zoo ziet men bijv. thans reeds op de Parijsche boulevards een massa vrouwen, die gekleed zijn met een wijde opengesneden jacquet, waaruit een plastron of overhemd tevoorschijn komt, en een ruimen, korten pantalon; van een bicycle geen spoor!" Zo werd kleding die bedoeld was als fietskleding binnen korte tijd in Parijs gemeengoed, en alleen maar omdat het zo makkelijk zat. In Nederland ging dat niet zo snel: het verst ging de VvVvV, die de vrouwen voor het fietsen een 'verkorte rok' adviseerde. Maar die bleek altijd nog enkellang, n Geloof rr^ij vrij, mevrouw. Een bloemlezing uit vrouwentijdscfiriften tussen 1870 en 1920. Redactie Inge Polait. Feministiscfie Uitgeverij Sara, 1984. Carin Schnitger, 'IJdelfieid hoeft geen deugd te zijn'. De Vereeniging voor Verbetering van Vrouwenkleding. In: Zesde jaarboek voor vrouwengescfiiedenis, SUN, 1985.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen