VU Magazine 1986 - pagina 276

Het enige dat je met geleend geld kan doen, is als de donder gaan industrialiseren. Dus zo veel mogelijk gebruiksgoederen zelf gaan maken. Dan wordt Suriname minder afhankelijk van importen. Maar het IMF wil vast dat exportgoederen voorrang krijgen. En dat maakt Suriname nog afhankelijker dan het al is. Ik ben niet hoopvol gestemd, hoor. Dat wil zeggen zo lang dit bewind aan de macht is. Internationale druk, via het IMF, zorgt er voor dat niet voor zelfvoorzienende ontwikkelingen gekozen wordt. En dan kan Bouterse wel de vakbonden en straks de partijen aan zich gebonden hebben; hij krijgt toch niet de steun van het volk. En op de lange duur zal blijken dat Bouta niet in staat zal blijken een goede koers te varen. Voor de lange termijn ben ik dus wel hoopvol gestemd. Zo'n kwestie Boereveen draagt er toe bij dat de regering van Suriname internationaal ongeloofwaardig is. Voor de korte termin is dat een voordeel. Nee, deze kliek zal het niet lang meer maken. En hoe erg het ook wordt, ik vertrek niet!" Armand Sédoc is één van de weinig Surinamers die wél zonder angst voor represailles praat. Ik ontmoet hem op de eerste mei, de dag van de arbeid, in zijn huis aan de Gravenstraat. Hij is in dienst van het Ministerie van Onderwijs, maar op non-actief gesteld. Hij is een voormalig vakbondsleider en heeft in Nederland bij het toenmalige NVV in Bentveld een vakbondsopleiding gehad. Hij zoekt publiciteit voor een schandaal, dat volgens hem al veel te lang binnenskamers is gebleven en dat scherp aantoont, dat er sprake is van rechtsverkrachting in Suriname. "Als dit soort zaken onder tafel blijft, heeft de Surinaamse burger geen rechten en ondanks mijn steun aan de revolutie is het niet zo dat deze kritiekloos kan zijn." Het gaat om het pensioenfonds voor ambtenaren. "Ik ben er na onderzoek achter gekomen, dat sinds 1973 de ingehouden 10 procent op de ambtenarensalarissen niet in het pensioenfonds zijn gestort. Er bestaat dus helemaal geen pensioenfonds. Alle vorige regeringen zijn in gebreke gebleven en je zou toch mogen verwachten van de leiders van de revolutie, dat zij dit schandaal van vorige burgerregeringen wel uit de weg zouden ruimen." Dat gebeurde niet. Sédoc diende vorig jaar twee aanklachten in en kreeg twee keer nul op het rekest. De eerste keer wilde de op dat moment enige rechter zich niet aan het geval branden en verwees hem naar de Assemblee. "Maar die Assemblee is niet gekozen, ik weet niet wat mijn rechten zijn en de weg van een aanklacht loopt helemaal niet via dat kanaal." Toen diende hij een aanklacht in bij de Procureur Generaal die in een brief meedeelde de aanklacht doorgestuurd te hebben naar de minister-president. "Daarna heb ik niets meer vernomen". Het gaat om een bedrag van min-

250

Armand Sédoc: maagbloeding door vergiftiging

Stens 200 miljoen Surinaamse guldens; exclusief verschuldigde rente. Nu is Sédoc opnieuw bezig een aanklacht op te stellen. "Want het gaat hier om fundamentele dingen. De regering verduistert geld van haar eigen ambtenaren. De overheid pleegt een onrechtmatige daad. Dit schandaal moet bekend worden. Het is toch duidelijk dat als dit in de doofpot blijft we wel rechten hebben, maar ze niet kunnen krijgen."

A

rmand Sédoc heeft het moeilijk. Hij wordt bedreigd, documentatie en bandjes van een onderzoek zijn uit zijn huis ontvreemd en hij heeft kortgeleden heftige maagbloedingen gehad die waarschijnlijk — volgens de dokter — veroorzaakt werden door lichte vergiftiging. Toch geeft hij het niet op. Voelt hij zich een roepende in de woestijn of maakt hij deel uit van een organisatie? "Nee, hoor, geen organisatie. Ach, mijn vrienden geven mij gelijk, maar doen zelf niets. In Suriname zijn er maar weinig mensen die hun mond durven open te doen. Ze hebben natuurlijk wel veel te verliezen hè. En ach, als je een behoorlijke baan hebt! Ik ben alleen, mijn kinderen zitten in Nederland. Zij worden niet geconfronteerd met mogelijke represailles. Toch geloof ik nog steeds in de uitgangspunten van de revolutie hoor, alleen ik denk dat de verkeerde mensen aan het roer zitten." We praten over de toekomst van Suriname. Met de schaarste aan deviezen en het opschorten van de ontwikkelingshulp lijkt de toekomst hopeloos. Wordt het de legerleiding eruit en de ontwikkelingshulp erin? "Ja, we zijn in een hopeloze toestand beland hè. We zitten met een verscheurde maatschappij. De effecten van de koloniale overheersing zijn nog lang niet weggeëbd. Pas als mensen hier in tijden van noord niet meteen de blik op Nederland richten, kun

je misschien spreken van een Surinaamse identiteit. Het is toch irritant, dat zo veel Surinamers in Nederland zitten en ons vertellen hoe we het moeten doen! En dan Nederland zelf. Om die ontwikkelingshulp te krijgen, zullen we de democratie moeten herstellen. Misschien is er volgend jaar een kans, want de legerleiding heeft aangekondigd dat april gekozen is als richttijd. Maar ik wil ook niet die oude politieke belangenpartijen weer terug. Dan is er wel ontwikkelingshulp maar die wordt niet gebruikt waar het voor bestemd is. Laat die ontwikkelingshulp maar even liggen. Ik denk dat Surinamers maar eens goed moeten voelen hoe het is om op zichzelf aangewezen te zijn. Pas dan kunnen we die koloniale tijd van ons afschudden en met opgeheven hoofd Suriname ons land noemen. Als we vanuit dat gevoel van respect voor onszelf ontwikkelingshulp krijgen, zullen we in staat zijn dat geld optimaal te gebruiken. Maar zover is het niet hoor. Ik hoor nog steeds die oude Nederlandse gouverneuf' spreken: "Ik praat niet met Surinamers; ik correspondeer met ze". Die gevoelens werk je niet zo maar weg. Ik erger me ook zo aan Nederland hè. Wat moord- en doodslag betreft, heeft Nederland hier niet anders dan het slechte voorbeeld gegeven. En nu wil het doorgaan voor de kampioen mensenrechtenverdediger. Is men daar vergeten wat er in Indonesië gebeurt of in Zuid-Afrika? Nee, Nederland meet met twee maten. Dat is duidelijk." Terug in Nederland hoor ik dat de voormannen van de oude politieke partijen zich inderdaad bereid hebben verklaard in het topberaad plaats te nemen. Het eerste stadium in de uitvoering van het scenario is bereikt. D Frans Welman werkt bij het Koninklijk Instituut voor de Tropen en is free-lance journalist

VU'MAGAZINE - JULI/AUGUSTUS 1986

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen