GeheugenvandeVU cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van GeheugenvandeVU te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van GeheugenvandeVU.

Bekijk het origineel

VU Magazine 1989 - pagina 171

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

VU Magazine 1989 - pagina 171

3 minuten leestijd Arcering uitzetten

stemd tegenover het christendom. Vroeger probeerden zij hun slaven te weerhouden van contact met de zending, maar rond de eeuwwisseling bleek het tegenovergestelde het geval: A^aja/--landheren verklaarden dat het christendom van de ex-slaven betere arbeiders maakte en

Nog in deze eeuw lieten zendelingen zich erop voorstaan dat zij de koelies orde en tucht hadden geleerd.

vonden vaak hun weg naar de plantages waar ze de planters bijstonden als klerk, opzichter of assistent-manager. Bovendien had de LMS een afdeling medische zending en de verschillende hulpposten lagen vaak aan de voet van de bergen vanwaaruit zij belangrijke diensten verleenden aan het personeel van de plantages. Maar de belangrijkste reden was, dat zij de plantage-arbeiders plicht en loyaliteit bijbrachten. Ook al waren zij daarin misschien minder succesvol dan hun rapporten ons willen doen geloven, zij droegen zeker bij aan de vorming van een gemakkelijk hanteerbare en onderdanige arbeidskracht. Sommige planters drongen er dan ook bij de LMS op aan met grotere regelmaat katecheten te sturen. Uiteraard gold dit niet alleen voor Travancore. Nog in deze eeuw lieten zendehngen op de theeplantages in Assam (N.O.India) zich erop voorstaan dat zij de koelies orde en tucht hadden geleerd en zodoende VU-MAGAZINE—APRIL 1989

hadden bijgedragen aan het welzijn van de plantages.

O

ok ex-slaven die bij hun vroegere meesters bleven gingen er niet altijd op vooruit; vaak betekende bekering juist materieel verlies. Het verbod op zondagsarbeid, dat sommige zendehngen strikt aan hun volgelingen oplegden, betekende een aanzienlijke vermindering van hun toch al zo magere inkomen. Bovendien was de LMS heel aktief in de strijd tegen diefstal. Pa/-w/2-christenen, die onvoldoende betaald kregen om voedsel te kopen, waren vroeger gewoon te stelen van hun meesters. Maar na hun overgang naar het christendom werd hen dat verboden op straffe van uitsluitng uit de kerkelijke gemeente, zodat hun strijd om te overleven alleen nog maar moeilijker werd. Juist de discipline die de LMS haar bekeerlingen probeerde bij te brengen maakte de landheren milder ge-

vroegen de LMS vriendelijk om christelijke arbeiders te leveren. Anderen beloofden mee te betalen aan de bouw van kerken, als hun landarbeiders maar Christen werden. Dit groeiende begrip tussen de LMS en de bezittende klasse maakte de LMS steeds minder geschikt als bondgenoot van de vroegere slavengemeenschappen. Het was ook één van de belangrijkste redenen waarom in het begin van de twintigste voor eeuw grote groepen Pariahs de kerk Gedenksteen missionaris weer verlieten. Anderen bleven. Ringeltaube: als Maar onder hen die bleven werd de Enoch weggenomen. traditionele neiging tot gehoorzame onderdanigheid door de kerk alleen maar versterkt. Begonnen als een boodschap van bevrijding en sociale vooruitgang werd het christendom steeds meer een nieuwe vorm van knechting. Dat kwam uitstekend tegemoet aan de belangen van landheren en planters. De laatste jaren is er enige beweging ontstaan onder deze Pariahchristenen die zich niet alleen in de grote maatschappij maar ook binnen de kerk onderdrukt voelen. Die beweging blijkt bijvoorbeeld uit de vorming van de Dalit Christian Liberation Movement. Ruim honderd jaar na de afschaffing van de slavernij lijken de Pariahs nu echt hun juk te willen afwerpen. D Deze en andere thema's worden behandeld in het zojuist verschenen boek van Dick Kooiman, Conversion and Social Equality in India: The London Missionary Society in South Travancore in the 19th century, Manohar Publishers New Delhi/Free University Press Amsterdam, f 35,00. Dr. Dick Kooiman is als cultured antropoloog verbonden aan de Vrije Universiteit.

37

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van zondag 1 januari 1989

VU-Magazine | 484 Pagina's

VU Magazine 1989 - pagina 171

Bekijk de hele uitgave van zondag 1 januari 1989

VU-Magazine | 484 Pagina's