VU Magazine 1989 - pagina 403

zijn aanbeland, nog steeds sero-positief zijn - dat wil zeggen: anti-stoffen in het bloed hebben. En dit betekent weer dat het immuunsysteem in die gevallen nog niet volledig is uitgeschakeld door het virus. Maar hoe kan hetzelfde virus dan aids hebben veroorzaakt - een virus dat nota bene niet of nauwelijks in de vrije vorm aantoonbaar is, zelfs niet bij aids-patiënten? Volgens Duesberg kan zo'n virus geen immuundefect veroorzaken. Hoe men het wendt of keert: de cirkelredenering rond een virus dat het immuunsysteem aantast, maar dat in de definitieve fase van de ziekte vanuit datzelfde immuunsysteem nog steeds met antistoffen wordt bestookt, verhoogt de geloofwaardigheid van de gangbare HlV-theorie niet.

Z

waar in dezelfde bevolkingsgroepen is oververtegenwoordigd waar ook de meeste aids-gevallen worden geregistreerd, maar dat deze constatering nog geen bewijs is voor een oorzakelijk verband tussen beide. Het is een redenering die te vergelijken valt met de volgende: op het platteland komen meer ooievaars voor dan in de stad én er worden meer kinderen geboren; maar het is een vergissing om op basis daarvan te menen dat ooievaars iets met de menselijke voortplanting uitstaande hebben, ongeacht wat ouders ons als kind daarover trachtten wijs te maken. Op vergelijkbare wijze echter, wordt HIV als de oorzaak van aids beschouwd. Ten onrechte dus, meent Duesberg. VU-MAGAZINE—NOVEMBER 1989

H

et zou overigens niet de eerste keer zijn dat een virus per abuis wordt aangezien voor de verwekker van een of andere ziekte. Weliswaar kunnen virusinfecties aandoeningen veroorzaaken, maar alleen dan wanneer de lichamelijke weerstand al sterk verminderd is. Is er van ziekzijn geen sprake, is het afweersysteem op orde, dan krijgen virussen normaal gesproken geen kans. Sterker nog: HIV stimuleert, als elk ander virus, de aanmaak van anti-lichamen, en veroorzaakt dus - zij het op termijn - de eigen vernietiging. Sterk punt in Duesbergs betoog is dan ook het feit dat onderzoek heeft uitgewezen dat veel patiënten die inmiddels in de 'ziektefase' van aids

wakke punten zijn er natuurlijk ook in het betoog van Duesberg. In ieder geval één: hij komt niet met een alternatief voor HIV als oorzaak van aids. En in de medische en publieke opinie geldt nu eenmaal steeds: beter één omstreden oorzaak in de hand, dan tien onbewezen stellingen daaromtrent in de lucht. Zulke stellingen zijn er overigens wel. Er is in het verleden, en er wordt ook nu nog wel voor gepleit, de oorzaak van aids toch maar te zoeken in de richting van de 'specifieke leefstijl' van de grootste risicogroepen: homoseksuele mannen en drugsgebruikers. Wat de eerste categorie betreft wordt bijvoorbeeld de gedachte van belang geacht, dat het hchaam zink behoeft om het immuunsysteem op peil te houden. Het mannelijk ejaculaat is lichaamsvocht met een zeer hoog zinkgehalte. Wie teveel sperma verliest zou daarmee het zinkniveau in z'n lichaam tot riskante diepten doen dalen en zo z'n immuunsysteem in gevaar brengen en aids riskeren. Het is een verklaring die deels steunt op de dubieuze stelling dat homoseksuelen sterker gericht zijn op seks dan heteroseksuelen. Bovendien roept deze theorie de vraag op of promiscue heteroseksuele mannen dan niet even veel risico lopen. Bij de tweede categorie zou het een bepaald gif zijn dat de natuurlijke afweer buiten werking stelt, en dat 5

Nieuwe exemplaren van de omstreden ziekteverwekker ontsnappen als kleine bolletjes uit openingen aan het oppervlak van een geïnfecteerde cel.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen