GeheugenvandeVU cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van GeheugenvandeVU te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van GeheugenvandeVU.

Bekijk het origineel

VU Magazine 1989 - pagina 333

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

VU Magazine 1989 - pagina 333

2 minuten leestijd Arcering uitzetten

schijning enkele hoofdstukken verder, tijdens een roeipartijtje, met zijn hele hebben en houden te water gaat. Toch gaat het te ver om te stellen dat de Camera Obscura nog steeds een leuk boek is ondanks het verouderde decor. Voor de echte liefhebber vormt het oerburgerlijke Hollandse milieu, dankzij

Het is Hildebrands kopieerlust des dagelijksen levens die na honderdvijftig jaar de tekstbezorgers parten speelt. Oom Stastok.

de ironische beschrijving van Hildebrand, juist één van de belangrijkste charmes van het boek. Zodat Van der Meulen als antwoord op een al te nurkse vraag de wenkbrauwen breed fronst en de verslaggever toesist: "Ja hoor eens, als je helemaal niet in geschiedenis geïnteresseerd bent, moet je de Camera ook maar niet lezen."D

schepselen tekenen, zegt hij, dat ze eindelijk nog eens roepen zullen! één traan, één traan, om 's Hemels wil één traan." De brief is gedateerd 12 december 1838, een datum die scholieren uit het hoofd kunnen leren als het vroegtijdig einde van de romantiek in Nederland. Soepel maakte Beets de overstap naar het genre-realisme van de Camera Obscura. Ook Beets' volgende stap, die van studentikoze humorist naar plichtsgetrouwe dominee verliep probleemloos. Een probleem Beets bestaat wellicht voor literatuurhistorici, maar het is waarschijnlijk niet Beets' probleem geweest. In de Camera Obscura zelf zijn aanwijzingen te vinden, die laten zien dat Beets klaar was voor de definitieve ommezwaai. Zoals de passage in

VU-MAGAZINE—SEPTEMBER 1989

Mietje met de kalfsogen. Door Jo Spier getekend zonder haarlinten.

'De familie Kegge', waarin Hildebrand een bezoek brengt aan baron Van Nagel, "lid van de ridderschap, en burgemeester van de stad". Een figuur tegen wie zelfs Hildebrand hoog opziet. Aan het einde van het bezoek blijkt dat Van Nagel net als Hildebrand in Leiden heeft gestudeerd. Hij vertelt: "Het is de aangenaamste tijd van het leven, zegt men wel, maar zo ondankbaar ben ik niet jegens mijn overleden vrouw en lieve dochter, dat ik dat toestem. En daarenboven, het doet nog meer goed zich in de wereld een Man te gevoelen, dan een Student. Ik hoop dat gij het ondervinden zult."D

23

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van zondag 1 januari 1989

VU-Magazine | 484 Pagina's

VU Magazine 1989 - pagina 333

Bekijk de hele uitgave van zondag 1 januari 1989

VU-Magazine | 484 Pagina's