VU Magazine 1993 - pagina 246

Prof.dr. A. van Dantzig: "Ik houd helemaal niet van de term 'vrije wil', dat is zo'n vertroebeld begrip waar ik niets mee kan."

24 v u MAGAZINE JUNI 1993

Artsen voelden zich schuldig. Maar je moet schuldig voelen niet verwarren met jammer vinden. Schuldig voelen betekent het toch erkennen van het morele verbod. Jammer vinden betekent datje het menselijk tekort betreurt. Als hulp bij zelfdoding m bepaalde gevallen noodzakelijk wordt geacht hoort er geen schuldgevoel bij, maar alleen verdriet." Van Ree; "Iemand niet willen doden, dat is toch niet alleen de moraal van vandaag? Ik ben het om de dooie dood niet met hem eens. Stel je voor, wij houden van elkaar, en jij zegt: jij bent arts, maak me dood', dan is het toch niet alleen de moraal die me doet zeggen: 'ik kan het gewoon niet'. Als je zo'n intens contact met iemand hebt, is het bijna of je een stuk van jezelf moet doodmaken. Toen een goede vriendin van mij tijdens een afdaling van een berg viel, ze was dood, riep ik ' O God, daar ga ik'. Toen viel er een stuk uit mijn lijf, dat voel ik nog zo. Zo'n heel intensief contact, waar automatisch een sterke band uit voortvloeit, is volgens Van R e e absoluut noodzakelijk als een psychiater een patiënt op deze manier uit zijn lijden wil verlossen. Daarom vindt hij het verkeerd als de wettelijke regeling wordt, dat een tweede arts met de patiënt moet praten, een gezamenlijk voorstel van C D A - en PvdA-kamerleden na de Assense rechtszaak.

"Het is veel te zwaar en belastend voor de patiënt als er weer een vreemde binnenkomt aan wie ze het hele verhaal nóg eens moeten vertellen. Daarbij kan zo'n beslissing alleen genomen worden na maanden praten. Een kort gesprekje met een andere arts is dus zinloos."

i^^^ÊmÊÊm^

Gewefensrusf

Van R e e vindt dat hulp bij zelfdoding strafbaar moet blijven, omdat je in de psychiatrie nooit definitieve diagnoses kunt stellen. "Ik ken mensen die jaren achtereen verschrikkelijk suïcidaal waren, die tientallen pogingen hebben gedaan, en toch op een gegeven moment blij waren dat ze leefden en dat het niet gelukt was." Hij vindt euthanasie bij psychisch zieke mensen iets wezenlijk anders dan bij ongeneeslijk lichamelijk zieken. "Het meewerken aan een milde dood na een leven dat sowieso naar een eind toeloopt, zou eerder verplicht dan strafbaar moeten zijn. Maar lichamelijk gezonde mensen doden, dat moet strafbaar blijven. Als je het tóch doet, wanneer het lijden van de patiënt te vreselijk is, m o e t j e je volledig kunnen verantwoorden. Je kunt geen gewetensrust krijgen, als je niet voUedig getoetst wordt." De collega die de werkwijze van de psychiater die iemand heeft geholpen aan een zachte dood toetst, moet

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen