GeheugenvandeVU cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van GeheugenvandeVU te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van GeheugenvandeVU.

Bekijk het origineel

VU Magazine 1993 - pagina 306

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

VU Magazine 1993 - pagina 306

4 minuten leestijd Arcering uitzetten

DEUITSPRAAK staat dat^^^^n "*^*"* dete en eer-

' r ^ Sto««« "^'VSe? • D«ge-

Opa Ik heb de afgelopen tijd mijn best gedaan de protesten van de huidige studentengeneratie te begrijpen. En ben daarin, kan ik u verklappen, al een eindweegs gevorderd. Vooral het fiiuikende besef speelbal te zijn op de weinig principiële golven van de onderwijspohtiek kan ik meevoelen; het is dan weer zus, dan weer zo, waarbij de beleidsmatige inzichten het steeds weer moeten afleggen tegen de zoveelste bezuinigingsronde. En er is binnen de m.uren van dat Zoetermeerse ministerie de laatste jaren wat afgebroddeld en -gemacrameed, op de rails gezet en er ook fluks weer afgehaald omdat het gewoon niet werkte of, zoals de Sectie Studiefinanciering, spontaan uiteenviel. Als men er in kabinet en parlement dan nog maar eerlijk voor uit was gekomen, dat de financiën en niet de fraaie frasen uit het partijprogram de doorslag in dit slalombeleid hadden gegeven... Bènje gek! Opportunistisch ging homo politicus keer op keer in de weer met quasi-rationele argumenten die - hoe tragikomisch ook - bij mij alleen maar op de lachspieren werken.

40 v u MAGAZINE JUL/AUG 1993

Neem nou zo'n Elco Brinkman. Die zegt niet gewoon eerlijk tegen het studerende jonge volkje: 'Jongens, sorry, beloofd is beloofd, maar we hebben het gewoon even niet'. Nee, hij gaat - nu op tournee, want straks premier - over de grijze hoofden van het stemvee te Buitenpost heen, op de vaderlijk vermanende toer. Over de O V-jaarkaart - een over-

Door D. Prinsen bodige attractie voor de meeste studenten die immers hun onderwij sinsteUing op regionale gronden dicht bij huis hebben gekozen, en bovendien een sigaar uit eigen doos - p o neert hij dat die verwende jongelui toch moeten begrijpen dat het niet de bedoeling is, dat ze puur voor hun plezier met die kaart in de trein kruipen, of woorden van gelijke strekking. O p zo'n moment maakt plaatsvervangende schaamte zich van mij meester. Z o ' n politicus (en Brinkman is helaas de enige niet wiens poHtieke principes wij in tijden van schaarste willoos stroomafwaarts zien drijven) doet mij denken aan de uitbater van een eethuis waar het, blijkens een bord naast de deur, onbeperkt kip eten is, die al na de tweede portie zich met een boze blik bij uw tafel vervoegt om te melden dat u zich de ogen uit de kop zou m o e ten schamen dat u hier zo liederlijk zit te schransen, terwijl grote delen der mensheid op een houtje bijten... Ik zei al: met het ontwikkelen van enig begrip voor het studentenprotest was ik aardig op weg. Maar toch, zo is mij gebleken, m o e t j e als een blijkbaar snel te herkennen exponent van de generatie die in de jaren zestig de universiteiten bevolkte, oppassen met openlijke sympathiebetuigingen. Ik zal u zeggen waarom.

7\ls noeste werker in de universitaire wijngaard zag ik onlangs, op een vroege maandagochtend, de weg naar mijn werkkamer gebarricadeerd door bezettende studenten. Eerst v/as er de frustratie over de belemmering van mijn bewegingsvrijheid, en over het zinloze van de gekozen plaats van handeling. (Ze moeten niet bij mij in de gang wezen, maar bij de minister in Zoetermeer. Ze hebben die OV-jaarkaart toch niet voor niks!) Maar al snel kreeg het 'ach-gut!'-gevoel de overhand. Bezorgd informeerde ik of ze de zaak organisatorisch goed geregeld hadden - broodjes, koffie, slaapzakken, stencilmachine - en v/ilde juist vanuit mijn, inmiddels alv/eer vijfentwintigjaar geleden opgedane actieervaring wat goedbedoelde adviezen verstrekken, toen de hoofdman (bril en brogues) van het groepje opstond en op lijzige toon sprak: "Jongens, stil even! Hier is ópa, en die zal ons nog één keer van het Maagdenhuis vertellen...!" Ach, ze zoeken het ook zelf maar uit.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van vrijdag 1 januari 1993

VU-Magazine | 484 Pagina's

VU Magazine 1993 - pagina 306

Bekijk de hele uitgave van vrijdag 1 januari 1993

VU-Magazine | 484 Pagina's