VU Magazine 1994 - pagina 136

•siü

T

en eerste

H I

Zomaar een spelletje op de autoradio. H e t 'Radio N o o r d - H o l l a n d Tientjesspel'. Luisteraars mogen bellen en moeten aan de hand van tekstfragmenten raden over v/ie of wat deze fragmenten gaan. H e t is tien over drie in de middag en dochter S. - net uit school en ik luisteren met een half oor. Voor we de IJtunnel induiken, waar het radiogeluid overgaat in m o n o t o o n geruis, vangen we nog op dat het te raden onderwerp deze middag een m o n u m e n t is, dat al 250 jaar bestaat, maar pas sinds 25 jaar museum is; één met een bedrijfsklaar gedeelte nog wel. H e t k o m t m e vagelijk bekend voor. S. (11): " H e t zal het Scheepvaartmuseum wel zijn." Ik: "Als je dat denkt dan moet je, als we thuis zijn, maar eens bellen." Weer uit de tunnel is het eerste fragment alweer voorbij en v/eerklinkt muziek, gevolgd door luisteraars die de meest absurde oplossingen aandragen. H e t horen van het volgende fragment is voor mij een déja-vu. Onthutst hoor ik mijn eigen teksten voorbijkomen: over de zeven verdiepingen die het te raden fenomeen telt, over trappen die naar boven toe steeds smaller worden, en over een bezoeker op wie motregen neerdaalt als de stad aan zijn voeten ligt. Maar S. is me voor: "Daar zijn we samen geweest! Dat is die molen waar jij een stukje over moest schrijven!" Ze heeft gelijk. Sterker nog: dit zijn letterlijke citaten uit het verhaal over molenmuseum De Valk, uit het februarinummer van V M . Kordaat pakt S. de telefoon. "Ik weet het antv/oord!", roept ze in de hoorn. Z e moet, zoals dat heet, "even blijven hangen", en komt dan in de uitzending. H e t antwoord is goed. Natuurlijk is het goed. Maar de presentator roept verrast: " H o e weet jij dat?" " O m d a t ik daar geweest ben", zegt S. geheel naar waarheid. Ze heeft dertig gulden verdiend. Maar de presentator kan er nog niet over uit: "Ik dacht dat dit onderwerp niet te raden was, en nou komt een 11-jarige met de goede oplossing." Maar wat heet raden? H e t antwoord stond gewoon in V M .

2 v u MAGAZINE APRIt 1994

G e r t J . Peelen

u Onweer Slecht weer op komst voor toerisme-branche! Onweerswolken pakken zich samen boven zonnige stranden! De metaforen die prof.dr. Myriam Jansen-Verbeke kiest, zijn niet erg origineel; wat heet, vreselijk afgezaagd eigenlijk. Het ontbreekt er nog maar aan dat zij de toerismesector helemaal 'ondergesneeuwd' ziet raken of dat, na een moeilijke periode, er weer een voorzichtig zonnetje gaat schijnen. Toch hebben die versleten beeldspraken een voordeel: je weet meteen wat ermee bedoeld wordt. Je hoeft echt niet drie keer te lezen om diepere betekenissen te ontraadselen. Dat geldt niet voor de rest van haar oratie die zij hield ter gelegenheid van haar benoeming tot bijzonder hoogleraar bedrijfskunde aan de Erasmus Universiteit in Rotterdam; daar is drie keer lezen soms nauwelijks voldoende om een glimp van betekenis te kunnen opvangen. Er is een probleem, maar welk? De hoogleraar bedrijfskunde constateert: "De opeenvolgende fasen in de ontwikkeling van het toeristisch produkt worden in de tijd steeds korter, waar door een stadium van verzadiging en eventueel een breekpunt in de ontwikkelingscurve sneller wordt bereikt." Wat hier bedoeld wordt blijft vaag, maar het klinkt wel dreigend, vooral ook wanneer er later aan toegevoegd wordt dat er sprake is van een "kwaliteitsvermindering van het basisprodukt," Daar is natuurlijk iedereen tegen. Kwaliteit dus, daar gaat het om. En kwaliteit is, zoals bekend, een woord dat niets betekent, en waarbij je gerust instemmend kunt knikken. Na de vaststelling van het probleem volgt de oplossing.

T Die is niet moeilijk te verzinnen. Op kwaliteitsvermindering dient kwaliteitsverbetering het krachtige antwoord te zijn. Natuurlijk! Er dient zelfs sprake te zijn van een 'integraal kwaliteitsbeleid'. Een beleid dat niet minstens integraal is, daar geef je immers geen cent voor. Maar de hoogleraar let niet alleen op de grote lijn, zij heeft ook oog voor de specifieke uitwerking daarvan in de alledaagse praktijk. "Het concept 'kwaliteitscirkels' in de aggregatie van deelprodukten en als stimulans voor allianties tussen bedrijven is thans in een verkennend stadium." We zijn dus op de goede weg, al zitten we momenteel nog in een 'herbronningsfase'. Wat we nu nog nodig hebben zijn bedreven en gedreven managers. Maar daarmee komt het wel goed want die zal professor Jansen zelf wel gaan opleiden. Opdat de toerist met een gerust hart zich in de zon kan wentelen, want uiteindelijk gaat

het toch allemaal maar om één ding, te weten, "de kern van het eindprodukt, namelijk de toeristische belevenis in de vakantiebestemming." (KN)

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen