VU Magazine 1997 - pagina 319

Hij blijft maar gillen en is onmogelijk nog stil te

we net zolang bij hem te blijven zitten tot hij

Na maanden zo in Jo's slaapkamer te hebben

krijgen. Eerst besluiten we het gehuil te negeren,

indommelt. We beseffen daarbij niet dat we een

gezeten, vinden we dat het tijd is om de waak-

maar zelfs na een paar uur komt daar geen einde

nieuw ritueel aan het creëren zijn dat meer dan

periodes af te bouwen. Want zelfs als we bezoek

aan. Integendeel, het enige wat er gebeurt is dat

een jaar in stand gehouden zal worden,

hebben, moet een van ons uren op Jo's kamer

hij nog angstiger wordt. We laten een schemer-

jo heeft ons duidelijk gemaakt waar we moeten

blijven zitten. Het gebeurt regelmatig dat An of

lampje branden op zijn kamer, maar ook dat

zitten en daar moeten we blijven tot de slaap

ik het bezoek niet eens zien aankomen of ver-

heeft geen enkel effect.

hem overmant. In de winter zitten we uren in

trekken.

Het gaat zelfs zo ver dat Jo met zijn hoofd tegen

de kou, diep weggedoken onder een warme

Op een avond spreken we af dat we niet op

de muur begint te bonken, zodat hij 's ochtends

deken, maar evengoed nog met koude handen

Jo's kamer zullen blijven. We stoppen hem

met een flinke buil op zijn hoofd wakker wordt.

en voeten. Ondertussen vecht jo tegen de slaap.

in, knuffelen hem en laten weten dat we nu

Het enige wat we nog kunnen doen, is hem niet

Om de paar minuten steekt hij zijn hoofdje

naar beneden zullen gaan, maar dat we later

alleen laten als hij gaat slapen. Omdat we hem

boven de dekens uit om te controleren of

zullen terugkomen.

niet bij ons op de kamer willen nemen, besluiten

we er nog zijn.

(lees verder op pagina 25)

dat ze zich helemaal in de dieren en hun gevoelens kan inleven. Deze vaardigheid combineert ze met haar obsessieve belangstelling voor slachterijen. Ze heeft nu een bedrijf dat zich bezighoudt met het ontwerpen van 'diervriendelijke' slachthuizen, mesterijen en boerderijen, waar de runderen op zo'n manier behandeld worden dat ze zo min mogelijk gestresst raken. Wereldwijd is er interesse voor haar ontwerpen, die ze allemaal in haar hoofd afspeelt - als een videoband - en op fouten controleert alvorens ze in een keer op papier worden gezet. Haar hele geheugen is een grote voorraad van videobanden, zoals ze het zelf omschrijft. ledere zin of uitdrukking moet ze op die manier eerst visualiseren voordat ze de betekenis ervan begrijpt. Daaraan heeft ze haar ontwerptalent te danken. Experts noemen dit soort talenten in vaktaal ook wel piekvaardigheden of eilandjes van intelligentie. Het zijn vooral deze uitzonderlijke prestaties die mensen wel eens op het verkeerde been zetten. Hoe is het mogelijk dat iemand die zo goed kan ontwerpen of musiceren, gehandicapt is? Dat iemand met zo'n fenomenaal geheugen nog niet eens om een boodschap gestuurd kan worden? Tot voor kort konden deze vragen niet beantwoord worden. De laatste jaren is daarin verandering gekomen, waardoor we een betere kijk hebben gekregen op de manier waarop autisten denken. Een van de meest plausibele theorieën die hierover bestaan, wordt bevestigd door autisten zoals Grandin, die hun ervaringen opschreven. Samengevat komt het erop neer dat autisten moeite hebben met samenhangdenken. Gezinspedagoog Vermeulen: "Ze hebben er moeite mee de wereld te begrijpen als een samenhangend geheel. Ze ervaren details als losstaande gegevens: ze zien niet altijd het bos door de bomen."

wcs

SEPTEMBER/OKTOBER 1997

23

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen