De Drie Formulieren van Eenigheid - pagina 29

VAN DE ERFZONDE.

ART. XV.

gelijk de Schrift

in duisternis veranderd,

is

de

in

schijnt

menschen

Johannes de

heilige

men

wij al dat

roemen

zal

goeds

iets

dat

van

zijne

de dingen

Wie

die

daar

als

is,

Want

wie

uit

zegt,

:

niet

wie

Wie

God?

tegen

natuurlijke mensch

niet

gedachte

zal eenige

bekivaam zijn

van,

uit

zal

begrijpt

ons zelven

God

En

is?

behoort met recht vast en zeker gehouden en het volbrengen, naar zijn loelbehagen.

in ons werkt het ivillen

zeggende

daar toch

Vader, die mij ge-

maar dat onze bekwaamheid

onszelven,

hebben kan,

niets

er die zich be-

wille voortkomen, die daar

Kortelijk,

wille,

Christus heeft ze in den

of

is

dat de

vijandschap

ivij

en

uit zich zelven,

tenzij

zijnen is

dat

noch verstand, noch

is

gelijkvormig,

ons leert,

met

zijn?

verstaat

hij

worden, dat God

te

zonden

als

mij Tcomen

zal

Gods

Geestes

des

dewijl

daarom 'tgene de apostel

Want

tot

bedenken des vleesches

het

denken

te

slaaf der

den hemel.

wetenschap spreken, ziende, dat de

voorstellen, iets

uit

kunnen doen

te

zonden heeft, hem trekke ? verstaat

zij

Niemand kan

:

licht

Daarom verwerpen

noemt.

//duisternis"

dan een

dat het hem gegeven

Christus zegt

Het

hiertegen leert van den Vrijen wille des menschen, aan-

gezien de mensch niets tenzij

ons leert zeggende:

de duisternis heeft het niet begrepen; alwaar de

en

duisternis,

11

Zonder mij kunt

gij

den verstande en wille Gods

mensch gewrocht; 'twelk

Hij

niets doen.

XV. Pan

tt Öfrf^oniie.

Wij gelooven dat door de ongehoorzaamheid Adams de erf-zonde uitis geworden over het gansche menschelijke geslacht, welke is

gebreid

eene verdorvenheid der geheele natuur en een

de kleine kinderen in

den mensche

derzelve:

zaam den

is

om

Doop

gezien

de

zijn in

zoo

leelijk

waarmede

erfelijk gebrek,

hunner moeders lichaam, en die

zonden voortbrengt, zijnde

allerlei

daarom

is

besmet

zelfs

in

hem

als

en gruwelijk voor God, dat

het menschelijke geslacht te verdoemen. Zij

is

een wortel zij

ook

genoeg-

zelfs

zonde

daaruit altijd als opwellend water uitspringt, gelijk uit

eene onzalige fontein: hoewel

zij

nochtans den kinderen Gods tot verdoe-

menisse niet toegerekend, maar door zijne genade en barmhartigheid

geven

wordt;

niet

om

in

de

zonde

gerust

te

slapen,

over

om van

verwerpen

zonde niet anders

wij is

dit

de

dan

lichaam des doods verlost

te

ver-

maar opdat

gevoelen dezer verdorvenheid de geloovigen dikwijls zoude doen

verlangende

door

niet ganschelijk te niete gedaan, noch geheel uitgeroeid, aan-

worden.

't

zuchten,

En

hier-

dwalingen der Pelagianen, die zeggen dat deze uit navolging.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen