Tractaat van de reformatie der kerken - pagina 218

VAN INBEZITNEMING DER HOOGERE BESTUREN.

204

drager van het ambt, maar alleen aan de kerken, Synode saamgekomen, het recht toekomt om de g r aV a m n a die op grond van dit Woord tegen eenig Formulier mochten worden ingebracht, als rechters te beoordeelen en daarover in den naam des Heeren te beslissen.

noch

aan

eenig

wettige

in

i

§ 65.

Van

inbezitneming der Hoogere Besturen.

Den weg van die

anderen

inbezitneming der Classicale en Provinciale Besturen,

verkieslijk toeschijnt, blijf ik ontraden.

zelf schijnt zulk

een

weg van

Reeds op

zich-

opportuniteit, waarbij de beginselen

hun

stofgoud verliezen, minder verkieslijk. Maar bovendien, te zitten in zulk een bestuur, onder deze kerkorde, is een deel uitoefenen van een macht, die niet aan ons, maar aan Jezus onzen Koning toekomt. Voorts, ook al slaagde men er in, om met hulpe van dissentiëerende broederen, en dus zonder vasten grond van belijdenis, de kerkbesturen te eigenen, zoo zoudt ge immers aan het einde van den weg u toch weer deelen en de oude

En eindelijk, wat ook onzen broederen toch immers niet minder zwaar weegt, ge maakt er het kerkherstel zoo ongeestelijk door, en berekening vervangt de wondere kracht van boete voor God te doen, en den adel van het gebed. Meenen echter velen onzer broederen dien weg te mogen inslaan, niet wij wenschen hen te oordeelen, en geven den uitslag der worsteling aan Hem over, zonder wiens hoogere bezieling toch alle

worsteling van nieuws af aan beginnen mogen.

reformatie mislukt.

Maar welken anderen of beteren weg, dan den door ons geteemen ook voor de reformatie onzer kerken moge afbakenen, één ding moge toch met stillen ernst en heiligen aandrang van alle kende,

broederen

in

den geloove

zijn

afgebeden.

Dit

namelijk,

dat

de

geestelijke stroom, die bij sohuldbelijden begint en in bekeering des

levens

voorschijn

geen oogenblik van onder den kouden wegvloeie. Dat de drang tot reformatie bij leden noch ambtsdragers ooit door een antinomiaansche theorie van uitzieken worde tegengehouden, noch ook ruste eer alle ding in de kerke Gods weer naar den regel ga van zijn Woord. En ten slotte, dat bij alle ijveren voor den Naam des Heeren, zelfs dan als de ééne broeder tegen den anderen getuigen moet, de hoogere liefde toch bij geen onzer verdorre, maar in aller hart welig bloeie op het graf van ons eigen Ik. ijskorst

te

der

treedt,

kerkrechtelijke

bemoeienisse

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen