Tractaat van de reformatie der kerken - pagina 207

VAN DE REFORMATIEN DIE TOT STAND KWAMEN.

I93

Staande

kerk leidden, maar door de wettige, door God bestelde organen der kerk tot stand kwamen terwijl ze niet tot vernieuwing van den kerkvorm of verandering van den eeredienst voerden, maar ;

om de afgoderij uit te roeien, de zedeloosheid te den verwaarloosden kerkedienst weer in eere te brengen. Na den val der Koningen tot op Jezus' optreden lezen we in de Heilige Schrift van nog drie reformatien. De eerste toen Zerubbabel de ballingkcrk weer naar Palestina leidde en met Jozua de weèropbouwing van Jeruzalems muren begon. De tweede toen Ezra en Nehemia met fleren moed optraden om het nogmaals insluipend bederf in de geboorte te verstikken. En de derde toen, vier eeuwen later, Joannes de Dooper aan de boorden van den Jordaan verscheen, om Israël te manen tot boete en bekeering. uitsluitend strekten

stuiten en

De

was een reformatie die geheel den toestand der kerk en haar voor altoos in twee deelen splitste de kerk die in Bab}-lon bleef en de kerk die zich in Jeruzalem weer verzamelde. De tweede was een geleidelijk kerkherstel tot afweren van vereerste

wijzigde

:

dervende elementen. Terwijl de derde een reformatie door geestelijke verwakkering was, een réveil zonder meer, waarbij de kerkvorm als zoodanig buiten sprake bleef.

En gaan we hiermee nu

over tot de geschiedenis der kerk b u t e n de zoo dient wel onderscheiden tusschen de reformatien door de groote Concilicn, de reformatien door de kleine groepen, de reformatien die tot splitsing der kerk leidden, en die reformatien eini

Schriftuur,

delijk die strekten

om

de eens gesplitste kerken

te

bewaren

bij

haar

zuiverheid.

De

groote Conciliën,

wier reeks in 325 met het Concilie van waren alle reformatorische Conciliën, en hadden de kerken in 15 17 op gelijke wijze in Concilie de hervorming der kerken kunnen tot stand brengen, zoo zou de jammerlijke splitsing en deeling der kerk ons nooit verscheurd hebben. Immers aan elk dezer Nicaea

opende,

groote Conciliën ging telkens het droeve feit vooraf, dat ergerlijke dwaalleer in de kerken van Jezus was ingeslopen; tot zelfs in den kring der leeraars

op

uitgebreide

bestaan

der

kerk

schaal sympathie had gevonden; heel het met scheuring en ondergang bedreigde; en de

godzaligheid op grievende wijze schipbreuk deed lijden. En telkens het dan deze Oecumenische Conciliën geweest, die in 's Heeren

zijn

13

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen