Uit het Woord / Dat de genade particulier is - pagina 338

, ,

326 bepaald

sterven

dezen en dien wie kan ontkomen

Wie zoo

er

niets ,

die

is

,

,

Wie

rantsoen voor

is

nief\ dan

die anderen

ook

en wie aangesloten

is

aan ,

de

genade

niet

ook aan de genade

komt, wordt er dan ingedragen. buiten blijft, kan er dan niets aan doen. dan een hoogere noodwendigheid is het aluw weg óf in den hemel doet uitkomen

niet raken.

En

maar voor

ingesloten

,

dood

»Mijii

heeft: luel^

er

óf doet uitloopen op de hel.

Dit

men

,

verhele noch verbloeme het zich

krasse conflict

,

,

is

het zeer

waarin de overweging van den heilsweg

ons met het bestel en de souvereiniteit Gods brengt.

Die tegenstelling gedacht

maar

,

voor ons denken

We

en

te

voor

bestaat

Van Gods doen op delijk

niet verzonnen of

is

ons

mensclien

's

steeds

er voor uit-

oordeel

doen

is

ondoorzoekelijk

,

inderdaad.

de overgang

ondoorgron-

bovengaande ons begrip.

beginnen dus met de onbewimpelde erkentenis

dat ook wij er van verre niet aan denken, deze tegen-

gansch en

en dat te doen verdwijnen Woord. Maar na dat op den voorgrond te hebben geplaatst willen we dan toch in dier voege op deze bedenking antwoorden dat ze niemand strijdigheid

we

al

,

slechts rusten in het

,

,

meer af behoeft

te

houden van wat dat Woord ons

heeft geopenbaard.

En dan

doen we in de eerste plaats opmerken, dat

de verwerpers van de particuliere genade op hun beurt

nu wel den mensch te kort te

tot zijn recht laten

doen aan het recht Gods.

komen, maar om Zij

toch gingen

reeds zoo ver, dat zelfs in het het Oosten kon gedrukt

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen