Uit de diepte - pagina 258

;

252

En toch

de gelukkigste oogenblikken, waarin menschen hun aandoen want de vrede hunner ziel lijdt er onder, omdat daar zoo licht bitterheid opwelt in het hart, dat gekrenkt wordt door onrecht; beter is het te roepen tot dien God, die de twistzaak zijner ellendigen twisten, en zijnen verdrukten recht doen zal, en op zijn tijd het juk zal verbreken, waaronder hunne vijanden hen badden doen doorgaan. Onze vijanden, hoe machtig zij ook schijnen, zijn daarom niet almachtig; ook hun hart wordt beheerscht door zijn wil, hunne hand is gebonden in de zijne. Straks verbreekt Hij de roede en werpt ze in het vuur, wanneer ze zijn raad heeft gediend, en inplaats van de wateren, die hen dreigden te overstroomen, zijn het de beekjes der rivier, die verblijden de stad Gods. En is het, dat wij nog dieper verootmoedigd, en onze lasten nog verzwaard moeten worden, gelijk Farao na elke der tien plagen, die over Egypte kwamen, zijn hart verhardde, en de lasten des volks verzwaarde, het werd ten slotte hem tot een vloek en Israël ten zegen. Bange dagen zijn daar voor de Kerke Gods en het volk des Heeren aangebroken, als wij zien op den gruwel der verwoesting, die reeds onder ons is aangericht, en die wellicht nog slechts een begin der smarten, een aanvang van den dag zijns grooten toorns is. Doch moge Hij ook veel, dat nu nog staat, ternederwerpen. Hij zal niet toelaten, dat de rechtvaardige in eeuwigheid wankele; en daartoe zal het veiligst zijn, dat wij onze hoofden diep, steeds dieper buigen, opdat de storm over ons henenga. Daarom naar de binnenkamer gevlucht, ons op de knieën geworpen want Gods liefste kinderen leven het meest in het verborgene; daar doen zij van zich hooren, daar gaat hunne stemme uit tot den troon der genade, als worstelaars met den God Jakobs, als voorbidders voor land en Kerk, om zijne oordeelen af te bidden en Hem een zegen af te dwingen door zij

zijn het niet

zien op het onrecht, dat

;

;

,

Hem

,

niet los te laten.

Gods

uitgeworpen geslacht, zijn bij zij zijn een verborgen zaad; maar daarom slechts temeer zijn ze gekenden des Heeren. Toen God Abraham naar buiten leidde, zeggende: 5>Zie op naar den hemel en tel de sterren, indien gij ze tellen kunt alzoo zal uw zaad zijn," was het nacht. Maar indien gij in dezen zelfden oogenblik zoudt opzien naar den hemel, waar zijn dan die sterren Gods? En toch, zij zijn er; zij staan elk op hare plaats alleen uw oog ziet ze niet. Maar wacht tot den

Hem

volk, bij de wereld een

uitverkoren

en

dierbaar;

—

;

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen