Uit de diepte - pagina 717

711 aanstaande Messiaansche rijk, waren zij twee aan twee uitgegaan zonder male, zonder buidel, zonder schoenen zij hadden vertrouwd op de koningsmacht van hun Meester, en zij waren niet beschaamd uitgekomen. Maar als straks de Heilige Geest was uitgestort, zouden de apostelen des Heeren uitgaan als schapen, temidden van grijnzende wolven. Hoe de discipelen gestemd waren, hebben wij aangetoond; in moedeloosheid zaten zij neder, omdat zij hun Heere niet meer dagelijks zagen. Maar nu komt de Heere Jezus hun ongeloof tehulp; Hij doet een machtig teeken om hen te doen zien: »Ik ben met u." Zij werden er nu in bevestigd, dat hunne ontrouw 's Heeren trouw niet tenietdeed. De Heere Jezus zocht hen, lokte hen weder naar den oever, terwijl zij van Hem waren afgegaan. Dien Christus mint, mint Hij eeuwig dien Hij greep, houdt Hij ook vast. Hadden de discipelen alles gedaan, om zich buiten den weg, om Jezus' zalige gemeenschap te genieten, te stellen de Heere zoekt het weggedrevene, en brengt het terecht de schapen zijner stal redt Hij uit de wildernis, waarin zij moeten om;

;

;

;

komen,

en doet ze nederliggen in grazige weiden, opdat zij overvloed hebben. Ziet hier de vrije ontfermingen Gods aan zulke schuldige discipelen geschonken! Door die genade leeren wij het verstaan, dat niet wij te werken hebben, maar dat H ij gearbeid heeft, tot in het bloed des kruises, om den hemel voor zijne bruid te openen. Het arbeiden had den apostelen niets gebaat, zelfs niet voor hun dagelijksch brood maar toen zij op bevel des Heeren het net uitwierpen, toen hadden zij een rijke vangst. Dit wonder was eene profetie van wat hun te wachten stond als visschers der menschen. Hoe menigmaal zou het vischnet van het Koninkrijk Gods in de zee van menschen uitgeworpen worden, zonder dat men zich kon verblijden over het winnen van eene De akker, dien zij te bearbeiden kregen, was de wereld. ziel. Maar hoe menigmaal zouden zij op rotsen ploegen Hoe dikwerf zou de hemel voor hen van koper zijn zoodat de dauw er niet uit kon afdalen, die noodig is om aan het geplante den wasdom te geven. Maar ook uren van verrassing waren hun bereid, als op het onverwachts velen werden toegebracht tot de gemeente, die zalig werden. Als wy het opgeven en meenen, dat alle arbeid tevero, geefs is; als wij machteloos en krachteloos ons gevoelen, dan is het soms juist de tijd des Heeren, om zijn wondere macht te toonen. Daarom is het voor ieder, die geroepen wordt in den wijngaard des Heeren te arbeiden, eisch, dat hij min;

!

,

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen