Locus de Consummatione Saeculi - pagina 636

m College-dictaat van een der studenten (Dogmatiek).

paard niet anders kan bezitten dan alleen levend naar de inhaerente levenswet, die God in dat paard heeft ingeschapen, zoo ook zijn de kerk, het gezin

en

alle

de bovengenoemde sferen creaturen Gods en heeft elk van deze crea-

creaturen zijn, eene lex insita in zich. Men kan van den landbouw maar niet maken, wat men verkiest. Een landbouwer heeft niet de macht om 's winters te gaan oogsten, omdat b. v, 's zomers het te warm zou zijn om te hooien, ook al kon hij 's winters meer werken, terwijl hij te kort komt. Neen alles gaat volgens de lex insita, die van 's zomers tijd Godswege daarvoor gegeven is. Een dwaas zegt alleen, „dat is verkeerd," maar God stoort er zich niet aan. Ditzelfde geldt bij den handel, industrie, wetenschap en kunst, al moet toegegeven worden, dat het mogelijk is op andere terreinen buigingen aan te brengen en geweld aan te doen, waardoor ze tegen hunne bestemming inwerken, maar toch blijven ze werken. De hoofdzaak bestaat hierin, dat men wel gevoelt, dat in het volksleven de overheidsschepping door Gratia communis door God gegeven, als principium bestaat, maar te midden van andere principia elk met een eigen sfeer en in

turen Gods, juist omdat ze

deze sfeer

met een

eigen levenswet.

kan men zich gemakkelijk dcor centrum. De sfeer is de omtrek en de Dit

cirkels voorstellen.

Elke sfeer heeft een

centrum naar den omtrek getrokken, stelt de levenswet voor, volgens welke het centrum leven moet. Nu ligt het in den aard der zaak, dat waar er andere sferen, elk met een eigen straal, bestaan, botsing mogelijk is dat door de zonde van het menschelijk leven in den eenen cirkel de neiging geboren wordt om zich uit te breiden ten koste van den anderen cirkel. In onze dagen is dit duidelijk gezien in de sfeer van nijverheid tegenover de sfeer van den arbeid. De arbeid moet beschotiivd van het gezinsleven uit. De bron en het centrum van den arbeid is het gezin. Daaruit moet men den straal trekken om te weten, wat al of niet op het terrein van den arbeid mogelijk is. Wanneer nu de nijverheid den arbeider beschouwt als appendix van een ambacht of fabriek, als een automatisch instrument of een machine naast de machinale macht, die door stoom wordt ontwikkeld, als een goedkoop element, dan dringt de sfeer der industrie in de sfeer van arbeid in, en gaat dit indringen te ver, dan wordt het leven van den arbeider teruggedrongen en doodgedrukt. Maar in elke sfeer zit energie en levenskracht, daarom, v^^anneer de druk te ver gaat, springt eindelijk de veer op en er ontstaat eene beweging straal uit het

;

in

de

arbeiderskringen

woordig

om

de

nijverheid

terug te dringen, wat

aan de orde vindt. Dit geldt ook van de verhouding tusschen kerk en twee kringen ontstaat dit.

men

tegen-

in de sociaal-democratie

staat.

Tusschen elke

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen