Locus de Consummatione Saeculi - pagina 15

13

College-dictaat van een der studenten (Dogmatiek).

moment

kwam. Deze laatste incisie nu is volgens een gevolg van w^at zich in de schepping allengs opeenhoopte en nu tot uitbarsting komt. Dergelijke processen zijn er wel in de natuiu-; als overstroomingen, ontstaan door een opeenhooping en saam vloeiing één de

Heilige

de vloek over de aarde

Schrift

niet

:

van water; de bliksem, 't eindelijk uitspringen van de vonk tengevolge van de opeenhooping der electriciteit in de wolkenmassa. De incisie, die plaats grijpt, wordt in de Schrift altijd voorgesteld als een rechterlijke daad, gesteund door Gods almacht. Beide malen, zoowel in het paradijs, als in het eind een rechterlijke daad. De parousie komt als de oordeelsdag, cm welken de parousie plaats heeft. Niet omgekeerd. De oordeelsdag zal incisief zijn: het is de parousie van den Rechter, die door zijn oordeel aan den gang van zaken een einde komt maken. Dus ook dan evenals in het paradijs gesteund door de :

almacht, een macht, in staat

om

het vonnis ten uitvoer te brengen.

De Heilige Schrift nu stelt ons dit voor, oogenschijnlijk in verwarring. Voor den blik van den min opmerkzamen lezer schijnt zij te spreken van twee einden en deze met elkander te verwarren; zoodat men meent met a te doen te hebben, als men bij h is, of omgekeerd. Alle uitdrukkingen worden gebruikt voor twee gebeurtenissen, zoowel voor 't einde der wereld als voor dat der Joodsche bedeeling. Bij het optreden van Christus is er de wereld der heidenen niet alleen, maar ook een apart wereldje in don Joodschen staat. Beide gaan onder en nu eens wordt gesproken van iets, dat achter ons ligt, dan weer slaat een zelfde uitdrukking op iets, dat nog komen moet. 't Komt er dus op aan een juist inzicht in dit tweeërlei schriftgebruik en in het verband tusschen beide einden te hebben. Bij de Joden bestond ook een indeeling van den tijd in twee deelen nin

D^^lj;

en NSn

Oblj; („ólixm"

=

een complex van

tijd).

Zij

leefden in de „ölam

hazzeh". Maar eens zou er een incisie komen. Eens zou komen de „ölam hiïbba". Dat zou dan zijn, als de Messias verschijnt. Deze voorstelling der Rabbijnen is niet verzonnen, maar genomen uit de Openbaring, uit het Oude Testament. In het algemeen is ze dus waar. De incisie moet plaats hebben door Messias.

Hun

stelling is zeer goed en hun ongeloof omtrent de komst van den Messias brengt formeel hierin geen verandering. en dit zagen zij over het hoofd en moet door ons tot recht verstand Maar dezer kwestie goed gevat — de komst, het tverk van den Messias is tiüeekdig;

—

het heeft: a. een geestelijken wortel, h.

en

een kosmologische eindhedoeling.

Immers

het

werk van Messias grijpt niet in in de engelensfeer, op uitsluitend maar het hoort thuis op het terrein, waar het zichtbare en

geestelijk terrein,

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen