Locus de Consummatione Saeculi - pagina 185

183

van een der studenten (Dogmatiek).

College-dictaat

Weer

begint de apostel

met de

betuiging, dat

hij

aan

liet

vleeschelijk Israël

zich gehecht gevoelt, dat hij zijne vleeschelijke betrekking tot de Joden

blijft

gevoelen. „Heeft God dan zijn volk verstooten?" (vs. 1). Dat vroeg ook eens E'^ia, wiens oog voor de kern van Israël niet open v^as (vs. 2 en 3). Maar Gods antwoord daai'op was: „Ik heb Mij zelven nog zeven duizend mannen overgelaten, die

de knie voor het beeld van Baal niet gebogen hebben"

En is

gelijk het in zijne

het

Dan

mi

volgt

in

dat

vs.

7

eene klare

geweest en zoo ook

uitspraak als de verklaring van dat ver-

door de geheele geschiedenis heenloopt:

Israël als natie jaagt

ten gevolge van zijn valsch ideaal tot de nagaais

wel het

ideaal wordt gegrepen, en

Bat is

(vs. 4).

altijd

onbereikbaar ideaal na; het maakt dan ook fiasco, het

komt

het

het

is

(VS. 5).

schijnsel,

een

dagen was, zoo ook

is

schipbreuk; toch het

Ivloyri.

zegt vs. 8 — 11. „De tafel", waarover Paulus hier spreekt,

voorzegd,

die des

het door de

i?t>fta grijpt

lijdt

— maar

Avondmaals, „de

tafel des Heeren", die in de christelijke „kahal" het altaar der Joodsche. Onder deze T^ans^a verstaat hij

was gekomen voor

den geheelen Joodschen eeredienst. Heeft

dat

alles

nu

een doel? Ja, dat doel, dien dieperen achtergrond geeft

VS. 11 v.v. aan:

Hun val was maar niet enkel om te vallen; neen, hun val draagt vrucht, wekt jaloerschheid bij de anderen en wordt oorzaak, dat de aarrjQia ook tot de fO-j-jj komt, dat de ..kahal" van Christus zich over de heele wereld uitspreidt. En nog dieper gaat hij daarop in met vs. 12 hier raakt Paulus den hart:

ader van de heele kwestie aan: Er

is

maar

niet alleen een nagénrwfia, doch er

komt ook eens na

dat naQÜTtTco^cz een jikTjQtofia van Israël. Van de beteekenis van dit laatste woord hangt het af, hoe we de verdere positie van Israël hebben te verstaan. Wat beteekent het dus? Paulus hoopt volgens vs. 14 Tivdq f'i avrav nog eens te behouden; en daarom drijft hij de prediking tot de

heidenen zoo sterk, opdat heid

hij

door de zaligheid der heidenen hun tot jaloersch-

mocht verwekken.

Vs. 15 dno^oX-^ slaat terug op naganTcofia van VS. 12. TCQÓaXrjipig

.^XrjQot/ucc

.,

moet dus

,,

niet

„

nlrjQa^a

„

„

„

verstaan van „de volheid van Isra-1" in den zin

van „de bekeering van alle [itavres) Joden", maar .,van rivf's." Hadden de Joden den Christus niet gekruisigd, dan ware er geen 5t«raAio:y/y geweest. Maar nu Israël den Christus heeft gedood en zich door dien dood ten val heeft gebracht, nu is het in zijn TtaQdnicouK oorzaak geworden van de TKXtaXlayrj rov KOCfiov.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen