Locus de Consummatione Saeculi - pagina 132

130

College-dictaat van een der studenten (Dogmatiek).

En

eindelijk

hare taak

is

om

in schets te brengen,

hetgeen in het einde

der dingen als het xékoq der profetie zal plaats hebben. De Dogmatiek heeft de roeping om uit die eschatologische stukken der

beginselen

de

Schrift

wereld, de kerk, de

op

nemen en daardoor

te

maken, wat met de

uit te

in de wereld, zoo in geestelijk als in natuurlijk

machten

te gebeuren staat. De Dogmatiek, die het „ex qwr (creatie) behanmoet ook de vraag beantwoorden ,^ad quod." Wat nu de zaak zelve betreft: zyj is dogmatisch. Dit is allereerst hierin gelegen, dat het wondere ingrijpen Grods, als reactie

opzicht, delde,

:

in het verloop der

zonde,

de

tegen

slechts tijdelijk gestaakt

Dat

ten

tweede

natuur en der historie van deze wereld

is.

tusschen

de apostolische

periode en

welke

die,

te

komen

pauze in ligt en zoodra die pauze ten einde zal zijn, die reactie staat, van Gods almacht tegen de wereld weer hervat wordt en niet kan noch zal rusten, eer alle zonde met al hare gevolgen uit deze schepping Gfods volkomen is teruggedrongen, opdat de aan God ontstolen wereld weer aan Hem en aan Zijne heerlijkheid wordt teruggegeven en dan treedt de paaiXeLa vöv ovQavav uit. eene

;

De eschatologische stukken der Heilige Schrift.

III. 1.

De gedeelten der Heilige

Schrift,

welke

hierbij in

aanmerking komen,

zijn r ier derlei:

Ten

Ouden Verbonds, voor zooverre die geen onderkomst van den Christus bij de kribbe en zijne de geheele komst van Christus met haar eindresulééne samenhangende profetie voorstellen.

eerste

:

de profetieën des

maken tusschen komst ten oordeel, maar scheid

taat als

de

Ten tweede: de eschatologische redenen van den Heer gelijkenissen en ten deele in de orationes ad hoc (Matth

zelf,

24,

ten deele in de

Mare. 13, Luk. 21)

vervat.

Ten derde: de apostolische uitspraken n.l. de tweede brief aan de Thessalonicensen en de tweede brief van Petrus, Ten vierde: de Apocalypse. Luk. 21 7. nóxs ovv xavxa fctai; Dit wordt gevraagd naar aanleiding van hetgeen er staat in vs. 5 en 6. Voor den blik der discipelen vallen dus die twee dingen saam, zij stellen zich maar ééne parousie van Christus voor n.l. die over het Joodsche volk. Maar Jezus antwoordt onderscheidenlijk (vs. 8) en in vs. 9 komt een aUd en met dit woord onderscheidt Jezus van die rccvra het einde: aU' ovv. evQ-éag zo réXog- En na een pauze gaat Hij daarover spreken in VS. 10: tóts tUy^v avxoig enz. Jezus maakt derhalve onderscheid tusschen hetgeen Ttqióxov SH' ysvéc^ai on het xtlog, dat niet fv^scog zal zijn. Er zal eene 2.

:

pauze tusschen

zijn.

Zoo ook: Matth. 24:4 — 6 en Mare. 13:5 — 7.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen