Locus de Consummatione Saeculi - pagina 472

140 College-dictaat van een der studenten (Dogmatiek).

kan

tenzij

zijn,,

men God

wegcijfere.

Dan

is

liet

ook volkomen consequent,

dat men bij het huldigen van souvereiniteit van 't volk eo ipso verklaart God op zij te zetten. Een dergelijk iets doet zich voor ook in onze dagen, dat men ook van Moderne, klassieke en literaire zij weer min of meer vroom begint te worden, waar men vroeger van geen godsdienst hoorde. Neem b. v. Dr. Plerson,

vraag hem naar religie en ook zeker is hij vroom, maar het is geen religie, waardoor hij gevoelt, dat er gezag over hem wordt geoefend neen, si^we religie is het eenvoudig spel van de poëzie van Y hart, niets uitstaande met recht en gezag. Waar men in die kringen het spelen van religieuse poëzie in eere brengt, is het denkbeeld van God als boven den mensch staande niet teruggevonden, blijft de mensch supremum en heeft de religie geen gezag of macht. Het is volkomen waar, dat als we God den Heere wegdenken er op aarde ;

geen schepsel bekend is, dat boven ons staat, dan is de mensch supremum en ligt het in den aard der zaak, dat men den mensch als souverein erkenne. Van welken aard die souvereiniteit dan is, daarover later. Niemand is dan homini superior. Omgekeerd in eiken kring en in elk hart, waar God de Heere als de levende God erkend wordt, die altijd boven ons en alles staat, daar ligt het ook in den aard der zaak, dat alleen Hij Souverein zijn kan en souvereiniteit kan bezitten. 2**.

Ten tweede

ligt

in het begrip souvereiniteit het alomvattende. Souvereiniteit

aan hetgeen supremum is grenzen stelt, kan dan dat het supremum is op één bepaald gebied, in één bepaald opzicht, onder één bepaald oogpunt; evenwel volgt dan, dat daarnaast andere terreinen liggen, waar anderen souverein zijn. Deze voorstelling, dat op 't eene gebied God Souverein is en op een ander gebied de diddt geen grenzen. dit

niet

anders

mensch,

leidt

Supremus

is.

er

Zoodra

men

beduiden,

natuurlijk

Daarom

laat

toe 't

te

zeggen,

dat

God

niet in absoluten zin

gebied van souvereiniteit niet eenige grens toe

en elk begrip van souvereiniteit, dat beperkt, bepaald of begrensd, onderwerping zoekt door macht tegenover een macht, die weerstand biedt of een wil, die zich verzetten kan en iets uit zich zelf poneeren, is vernietiging van het

want er kan geen macht of wil zijn, die zich verklaart en verzet suprema potestas, tenzij die macht en wil een steunpunt hebbe, waarvan ze uitgaat en tegen God indringt. Dit „buiten God liggen" poneert juist een begrip van een dubbelen god, het tweegodendom in het Perzisch dualisme van Ormuzd met zijn Amschads pans en Ahriman met zijne Dews, of is dit niet het geval, dan blijft de concessie, dat God God mag zijn als goedwillige concessie can den mensch. Dan bepaalt de mensch, op welk gebied God supremus en hij zelf het zal zijn; begrip

zelf,

tegen

de

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen