Locus de Consummatione Saeculi - pagina 52

50 College-dictaat van een der studenten (Dogmatiek). logie zich hierop richtte:

stond,

weg

])ovendien

om

dat vagevuur

met

al;

wat

er

mee

in betrekking

te cijferen en uit de gedachten der menschen te bannen. Er was deze kwestie een sentiment in het spel n.l. dat van rouw bij

droefheid; dat maakte de zaak zooveel moeilijker, want zoo iets is altijd een machtig wapen in de handen van Satan om de dwaling staande te houden. Evenals het in onze dagen bijna onmogelijk is de valsche begrippen aangaande den Doop er uit te krijgen, omdat het gevoel van de moeder er in

en

betrokken Dit

is.

nu was oorzaak, dat de Reformatoren

te eenzijdig

naar den anderen kant

rukten.

„Zooals de

boom

valt,

zoo

blijft hij

liggen."

En

„die in Christus sterven, zijn

volkomen waar. Doch — daarbij liet men het nu. De heele verdere Eschatologie, de komst van Jezus ten oordeel en wat er meer volgen moest — dat liet men rusten^ naar de beteekenis daai-van vroeg men niet. Dit kwam hiervandaan. Als ik zeg: na den dood is de gestorvene absoluut zalig, dan maakt dit zeggen mij onverschillig voor

terstond

zalig."

Beide

stellingen

zijn

ahvat daarachter ligt. We zien dan ook, dat over al dat verdere in onzen Catechismus gezwegen wordt^ nagenoeg niets staat er van in en Art. 37 der Confessie bespreekt wel zeer schoon de wederkomst des Heeren, doch beziet deze slechts uit dit ééne oogpunt, dat Christus zal wederkomen om de zaak der martelaren als de zijne te erkennen en zich op de vijanden te wreken. Van eene verdere ontwikkeling van dit dogma was geen sprake. Men beeldde zich in de dagen der Reformatie in, dat men in denzelfden toestand verkeerde

van de kerk der eerste eeuwen. Ook toen was dit dogma onontwikjuist, omdat de kerk toen dit dogma liet steken, kwamen er allerlei zwevende meeningen op, -die ten slotte op de voorstelling van het vagevuur uitliepen. En in plaats dat men zich nu in de dagen der Reformatie daarin spiegelde, keerde men eenvoudig tot het geloof dier eerste eeuwen terug, niet om de draden op te nemen en er aan voort te spinnen, maar om ze eenvoudie

als

keld en

dig te laten, zooals ze daar lagen.

Onze gereformeerde theologen hebben dezen locus grootelijks verwaarloosd en aan een ieder vrij spel gelaten om er een eigen meening op na te houden. In dezen stand der kwestie zijn we nog. In alle gereformeerde dogmatieken wordt er over heengeloopen en gaat dit zoo voort, dan komen we vanzelf weer het vagevuur uit. In het chiliasme, dat al in tal van kringen is doorgebij drongen, merkt men dit reeds. Onder de Duitsche theologen winnen de theosofische theorieën al meer en meer veld en de Ethischen ten onzent hellen

meer naar over. Daarom moet deze locus

er steeds

eigenlijk

geheel

nieuw

uit

de

Schrift woi-den

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen