E voto Dordraceno : toelichting op den Heidelbergschen Catechismus - pagina 338

XXXII. HOOFDSTUK

ZOND.

340

I.

menscli Christus Jezus, als God te prijzen in der eeuwigheid

onigezet in

de beschouwing van Jezus als een Godmenschelijken persoon.

De uitkomst toont dan ook, hoe deze richting volstrekt onmachtig gebleken,

om

chismus een einde

maken. Want wel heeft ze velen

te

uit de Gerefor-

meerde kringen weggelokt en allengs geheel aan hun Gereformeerde lijdenis "^

doen afsterven

maar nergens

:

be-

viel te bespeuren, dat ze de „zie-

onder de Gereformeerden, gelijk ze die gaarne noemde,

kelijke

richting"

genas.

Eer integendeel

reactie,

is

aan de geringschatting van het derde deel van den Cate-

het feit onloochenbaar, dat deze averechtsche

is

door de buitensporigheden waarin ze verviel, het kwaad verergerd

en de eenzijdige opvatting in vele Gereformeerde kringen verscherpt heeft.

^

Ook aan haar bleek toch, hoe ook punt van God naar den mensch te ders wel stijven in hun opzet, om

tot eiken prijs

van Gods werk

te blijven

geen

onze verlossing

in

wonde, maar verergert

zij

En

ze.

er steeds toe neigde,

om

het zwaarte-

verleggen, en dit moest de tegenstan-

wijst

hun

strijd

voor de eere

handhaven. Zoo geneest

men

er op, dat,

dank

ethische richting, dan toch velen, die zich aan een slordig leven

hadden, tot een ten

we

dit niet,

fi-isscher, zedelijker

opvatting gekomen

maar vragen op onze

^opzicht niet verre boven David

meer dan Cato een instrument

dan betwis-

of toch niet David oneindig

en

Gods hand

in

deze

gewend

beurt, of de heidensche Cato in dit

stond,

na geslacht aan

religieus leven in geslacht

zijn,

zij

men

te

is

gebleken,

om diep gevoeld

kweeken. Men

ziet

dan ook,

hoe de Ethischen, die zich eerst zoo gaarne als de echte zonen van Calvijn V,

aandienden, zich eerst met de Groningers verbroederden, en daarna

met de Modernen een vriendelijken groet wisselden, terwijl ze geëindigd zijn met de fiool van hun bitterheid het mildst uit te gieten juist over de Calvinisten.

Waar ook

wij onzerzijds voor de eere

van het derde deel van den Cate-

chismus opkomen, versta men dus wel, dat niets verder van ons

dan een poging,

om

onze verdere behandeling het zaadkoren der

bij

sche richting uit te strooien op den Gereformeerden akker. Veeleer

we *^

er

rond

voor

uit,

persoonlijk

ethi-

komen

dat de sterkste tegenpruttelaar tegen dit stuk der

Dankbaarheid ons altoos nog nader ethische richting; iets

ligt,

wat

zielsbestaan,

staat,

dan de uitnemendste tolk der

natuurlijk niet gezegd

is

met het oog op beider

waarover ons geen oordeel toekomt, maar met

het oog op de belijdenis, die ze verdedigen en het standpunt dat ze innemen.

De hoogmoed - zoo

ongelooflijk

zit

den

veel,

om

zondaar zóó diep in het hart, en het kost ons niet

in

naam, maar

in

der

waarheid, aan

God den Heere de eerste en de eenige plaats in het werk onzer zaliging toe

te

kennen en

te laten, dat

een eenzijdigheid, die naar de eere Gods

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen