In de schaduwe des doods - pagina 61

53

Een tweede, een derde kraambed brengt niet dien angst en heeft dus ook niet die hooge bekoring; en toch, ten einde toe, blijft de gang door geen mysterie des levens zoo diep ernstig. Ge zoudt zeggen, er is maar één weg door deze verborgenheid; en de uitkomst blijkt elke nieuwe kraam weer anders te zijn. bij zie, Nooit gelijk, altoos wisselend, 'tzij door de indrukken van ons hart, 'tzij door wat God er bij over ons gehengd had. Maar wat bovenal een tweede en derde kraambed een zoo heel ander aanzijn geeft, is het kindeke, dat ge reeds hadt. Voor het eerst dat zusje en broertje in uw eigen woning. Iets wat ge thuis, toen ge zelf een broertje of zusje waart, wel gekend, maar toch nooit zoo in zijn schoone poëzie genoten hadt. Die kleine lieveling bij het wiegje van den jonggeborene. Er zoo niets van begrijpend, en toch zoo kinderlijk ernstig met het starend oog dat lieve wicht beglurend, o. Zoo schoon, en toch ook weer zoo bitter; want bijna nooit zijn er twee kinderkens in één huis gezien, of er ontsprong vroeg of laat een fontein van datzelfde water, dat eens Kaïns hart geheel vergiftigde en hem zoo vreeselijke ontspanning deed zoeken in Abels dood. Ach, uit die kraamkamer zijn de uitgangen van ons menschelijk leven, en wie er maar een oog voor heeft, merkt soms reeds in die kraamkamer

heel een wereld in het klein.

Het bangst blijft daarom een kraambed zonder God doorleefd. Dat toch is het toppunt van zelfverdwazing. Of hoe zou er ooit en als God niet schiep een kraambed zijn, als er geen God was niet ook aan die vrouw den moederzes:en om te baren geschonken had? Een moeder en kind maken nog geen kraambed. Altoos moet God in de kraamkamer' voor u present zijn. Dat eerst geeft haar een heilig mysterie, en zoo alleen kan ook het lijden, het soms harde lijden van de kraamkamer, in stil geloof doorworsteld worden. Dan wordt er, eer het zoover komt, gebeden. Gebeden, eer er hope kwam, dat de hope mocht komen, en als ze kwam, of ze vervuld mocht worden. In en onder de vervulling om goddelijken bijstand en hulpe. En dan den eersten avond na de geboorte het eerst voor het :

;

;

leven van het jonge wicht.

Zoo wordt er gebeden én gedankt. Want God is goed en groot, en een God vol ontfermens ook voor dat jonge kindeke. Of wenkt niet zijn Doop reeds? En die doop, die heilige Doop van God Drieëenig, wat zegt hij u anders, dan dat uw kindeke, ja, wel van u is, maar toch eigenlijk reeds van zijn geboorte aan zijn Vader in de hemelen toebehoort?

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen