Encyclopedie der Heilige Godgeleerdheid - pagina 265

,

Afd.

Hfst.

2.

BUDDEUS.

§ 87.

III.

„Ad

van de Dogmatiek aldus rechtvaardigt: descendo theologiae partes

logiae

exhibeat

,

non

,

inchoari solet" sectio

sine ratione

ab

nog de

„dogmata

disciplina, die de

primo

.

seu elementa theo-

houdt

de

zich in

hij

meer met de geschiedenis

der Dogmatiek, dan met de Dogmatiek zelve bezig. ze

.

.

studii theologici tractatio

illa

(praef. b. 2). Feitelijk echter

die de thetische theologie behandelt,

,

dum

singulas porro

theticam seu dogmaticam

,

cum enim fundamenta,

ut par erat, posui loco,

257

Wel noemt

e S. Scriptura hausta,

hij

eaque

ad salutem necessaria, apteque inter se connexa, perspicue explicat et

demonstrat"

solide

(p.

maar

336),

dieper ingaan op den

alle

grondslag en het karakter der dogmata ontbreekt; terwijl door de

„dogmata ad salutem necessaria", de wigge reeds in den muur is gezet. Op zichzelf is hij anders niet tegen systematische behandeling, mits „a quisquilliis scholasticorum repurgata" (p. 424a). Immers „si cante et sobrie fiat, vitiocaret" (p. 424$). Naar zijn gewone onvastheid is hij noch voor de Aristotelische, noch voor de Bijbelsche methode, noch voor de Mathematische, maar voor die methode „ quae et quam paucissimis incombeperking tot

de

modis premitur

tot

de

stelling

ambagibus aut

sine

et

propositum nos ducit"

(p.

ad finem

erroris periculo

zinledige conclusie, die

dan

„ordinem naturalem,

de dogmaticus

dat

leidt,

Een

426).

partiumque singularum nexum observet; vocibus e metaphysicorum scolis

caute

petitis

vocibus

sollicitus

sit

rationibus

biblica"

(p.

ut

et

;

dogmata non tantum

demonstret,

solidis

Vooral

435).

adhibita,

dit laatste

quam de

ut de rebus magis

utatur,

sobrie

et

is

explicet

opus fuerit,

si

,

sed

apodixi

kenteekenend en toont, hoe

weinig gewicht de Schriftautoriteit eigenlijk voor Buddeus bezat.

Ook

de

moraal

deels onder

definieert

hij

nog, deels naar de oude usantie,

den invloed van het Piëtisme,

„quae docet, quo pacto homo regenitus rite

progredi atque proficere debeat"

breekt

hem ook

toch noemt

hij

„iuvabit vero

,

bij

de

dit

S.

ut alias

studievak

alle

als

een deel der practica,

in vitae

maar

feitelijk

ont-

vastheid van overtuiging.

Wel

(p.

610);

Scriptura de „fons praecipuus ,

hic

sanctae studio

quoque cum

"

der moraal,

libro scripturae

coniungere

librum naturae ; ut tarnen sedulo caveamus, ne ratio suos transgrediatur limites"

(p.

617). Bij het Kerkrecht weifelt hij, of dit

17

vak

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen