Om de oude wereldzee - pagina 29

HET RAADSEL VAN DEN ISLAM. maar

kleed werd omgehangen,

in zijn hart bleef

men

15

die

men

was. Dit

gaf aan de Kerk een schijn zonder wezen, deRglans van een vuurwerk,

Doch hier

zonder hoogeren zonnegloed.

bleef het niet

Nu eenmaal

bij.

de Overheid de Kerk aan zich getrokken had, werden kerkelijke geschillen staatszaken, kerkelijke gedingen staatsgedingen. De Keizer en

trawanten mengden zich in elke kerkelijke aangelegenheid.

zijn

had toch Constantijn het beginsel verkondigd, dat hij alleen met rd ï^io (het uitwendige) van de Kerk zich had

als

Al

Keizer

in te laten,

en de innerlijke aangelegenheden der Kerk aan haar zelve overliet, dit

op zichzelf gezonde beginsel werd aanstonds doodgedrukt, toen de

kerkelijke

bedreigden.

Toen

aanwenden om

tnoest

en de macht ook van het Rijk

de

rust

de

Keizer wel partij

verdeeldheden

de gedeeldheid te bezweren.

kiezen, of pogingen

Zoo wierp

keer op

hij

keer het zwaard van den Staat in de schaal van het kerkelijk leven,

en

dit

noopte' weer

dingen bedacht te

men

der twee strijdende partijen

elk

zijn,

om

op het winnen van het Keizerlijk

vóór alle

hof.

Immers

wist vooruit, dat wie den Keizer en het hof op zijn hand had,

van de overwinning

van het geding zeker was. Want wel poogden de groote Conciliën nog steeds wat kerkelijk was de

bij

beslissing

op kerkelijk terrein te houden, en moet

men den moed

en de veer-

kracht bewonderen, waarmede ze de zelfstandigheid der Kerk poogden te

maar

handhaven;

gesloten was,

kwam

als

Steeds

bergde

gevallen,

Keizers hand.

's

en

het

Concilie

zijn besluiten aan,

Zoo kwam,

bij

de philo-

de dialectiek, de politiek het kerkelijk leven bederven.

werd de te

beslissing

het op de uitvoering van

en deze lag toch weer in sophie en

de

veel

geestelijke toestand

Ze her-

werd steeds verder van haar en, moe en mat van haar twisten, werd ze werktuig in de hand van spitsvondige geleerden, van schijn-elementen

levenswortel afgescheurd steeds williger

der kerk ongezonder.

;

ze

;

heerschzuchtige kerkvorsten, en van sluwe

politici.

Reeds

in de

zeven

brieven aan de Kerken in Klein-Azië, die ons in de Openbaring van

Johannes bewaard

zijn,

wordt op

dit

gevaar voor de Kerken in Azië

gewezen, en het was haar aangezegd, hoe de ure kon komen, dat haar kandelaar van haar zou worden weggenomen; dat valsche philosophie

haar verwoesten zou

over haar zou komen,

om

;

dat Christus als een dief in den nacht

haar te niet te doen; en dat Hij

Laodiceesche lauwheid ze uit

zijn

mond

zou uitspuwen.

om

haar

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen