Van strak gespannen snaren - pagina 17

dood

in zijn vleesch,

en smart, vijand,

op

krankbed, te midden van lijden ook van den dood, aller menschen

zijn

in het aangezicht

op het

Toen hem

luisterrijkst

alles

manlijke

bloei zijner

bezegeld.

ontviel,

het midden zijner jaren, in den

in

het

toen

kracht;

beeld

zijner

aardsche

idealen tot het onzichtbare toe verflauwde, toen, toen hield alles over: het ideaal,

de zekere wetenschap van een

En op

hij

de rotsvaste hoop op een zahg hiernamaals, blijde toekomst.

mijn zeggen in de laatste

de wegen des Heeren met

week

zijns levens:

U toch ondoorgrondelijk!",

„Wat

zijn

schreef

hij

met van groote zwakte bevende hand neder: „En niettemin keur ik ze goed, ziende op het heerlijk einde!" Dat was Rudolph's geloof, rotsvast, steunend alleen op het volbrachte werk van zijnen Heiland en Koning, Wien te belijden op alle terrein de lust van zijn leven, het leven van zijn leven was. Zeg, Marxist, was hier de mensch Rudolph niet meer dan stof?

Zóó

ging

hij

heen, in de volle zekerheid des geloofs, in

de

hope op een eeuwig zalig leven. Als een Christen had hij geleefd, als een Christen gestreden, als een Christen ook geleden, het daarvoor houdende, dat het lijden dezes tegenwoordigen tijds niet is te waardeeren tegen de heerlijkheid, die hem zou geopenbaard worden. Ds. Roelof Jan Willem Rudolph werd den 20en September uit eenvoudige burgerouders te Eist in de Betuwe geboren,

1862

bezocht daar de Openbare Lagere School en ging vervolgens

Gymnasium

Doetinchem, waar zijn uitstekende opmerkzaamheid zijner leeraren trok. Hier deed hij met goed gevolg eindexamen, ging toen naar Utrecht en Het zich daar aan de Universiteit als student in de

naar

het

aanleg

al

spoedig

te

de

Theol. Faculteit inschrijven. thuis.

Wat

anders zocht

hij

Doch

en vond

hij

dit

gevoelde er zich niet

aan de Vrije Universiteit

Amsterdam, die pas was opgericht. Daar studeerde hij in de Rechten en in de Godgeleerdheid. In de eerste Faculteit behaalde hij den graad van candidaat, zette zijn studiën voort en dat wel om financiëele voor het doctoraal, maar kwam redenen niet tot het afleggen van het examen. In 1887 werd hij candidaat in de Theologie. Beroepen naar Heinenoord, te

—

—

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen