Starrentritsen - pagina 47

45

Dat

dit

niet

alzoo

zijn

mocht, lag minder aan de

steri<e

machts-

ontwikkeling van Links, dan wel aan de dissidenten Rechts.

Men weet, wat zonderlinge rol van 1902 af door den heer Staalman, als Kamerlid, werd aangenomen. Hoezeer als Antirevolutionair gekozen, begon hij aanstonds een vrij scherpe oppositie tegen het Hij wilde, hoe ook, de oplossing van het kiesKabinet te voeren. wetvraagstuk vooropzetten, en alzoo onverwijld op Grondwetsherziening aansturen.

Dat

om

hier te kiezen of te deelen viel, en dat de

ondoordachte poging,

het electorale vraagstuk voorop te dringen, er noodzakelijkerwijs

zou geleid hebben, dat noch de Onderwijswetten noch de Dranke.a. aangenomen, noch de sociale ontwerpen en dat voor het Tarief in gereedheid waren gekomen, om in 1905 tot nog veel pijnlijker échec te leiden, doorzag de heer Staalman niet, en werd in den kring zijner geestverwanten nog veel minder beseft. Men wilde, wat toe

wet

't

ook

dingen,

kostte, rechtstreeksche Kiesrecht-uiibreiding en zulks

en

zag anders

liever

vóór

alle

weer de Liberalen aan het bewind

Deze onverstandige tactiek heeft, gelijk wel niet anders kon, aan den heer Staalman zelf straks zijn politieke leven gekost, maar werkte er zeer stellig toe mede om het tweede Christelijke Kabinet te doen vallen. De Tijd voorspelde het reeds, eer de definitieve uitslag bekend werd „Lijden wij de nederlaag (zoo liet dit blad zich uit) dan zal het zijn, niet omdat we overmeesterd werden door de vijanden .... ." maar .... verlaten van onze vrienden komen.

niet alleen

:

.

Staalman's groep, die zich

op24

.

.

April 1905 van de Antirevolutionaire

Partij, ook formeel, afscheidde, en zich van toen af als zelfstandige par/// met eigen orgaan opwierp, deed niet alleen Enkhuizen voor ons verloren gaan, maar hielp ook in enkele andere districten ons bestrijden. En naast Staalman werkte, met geheel ander bedoelen, maar met gelijk resultaat,

een kleine groep der Christelijk-Historischen, die vooral in Ds. Wagenaar van Rotterdam haar aandrijver vond. Deze actie kostte ons Kampen en Leiden, en met de Staalmansche actie saam, behalve deze beide districten en Enkhuizen, nog Utrecht en Gouda, De einduitslag der verkiezingen op 28 Juni was dientengevolge dat het Kabinet slechts op 48 leden rekenen kon en dat 52 leden tegen onze mannen overstonden. Hadden Staalman en de groep van Ds. Wagenaar bedoelde vijf districten niet omgezet, zoo zou het 53 vóór het Kabinet en 47 tegen geweest zijn. Aanstonds zou het Kabinet alsdan tot afdoening van de Verzekeringswetten en andere sociale vraagstukken kunnen zijn overgegaan, en de daarna komende politieke ellende zou ons zijn gespaard. Deze teleurstellende uitkomst was niet veroorzaakt door de zeven

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen