Leven en arbeid van Dr. A. Kuyper - pagina 275

DR.

KUYPER ALS GELEERDE.

van het supranatureele, maar uit

God

zelf

wustzijn. Bij

als het

253

ware de bovenzinnelijke wereld

door Christus laat uitstralen en inwerken

Franciscus van Assise,

in

zijn

be-

den meest typischen

van de mystieke vromen der Middeleeuwen, was dit zoo sterk, dat zelfs de stigmata van Christus' lijden in zijn handen en voeten waren afgedrukt. „Na de periode van den schoon-Kosmischen zin der Grieken, met zijn blindheid voor het eeuwige en de Middeleeuwen met haar blindheid voor het Kosmische, doch met haar mystieke liefde voor den Christus Gods", duiken dezelfde motieven weer op, maar nu meer gelijktijdig om in de nieuwe tegenstelling van de Renaissance en het Humanisme eenerzijds en de Reformatie van Luther en Calvijn anderzijds, aan het woord te komen. „De Abnormalisten, die rekenen met de zonde en de verlossing, waren een reeks van eeuwen achtereen schier onbetwist aan het woord geweest, zonder dat de tegenstanders principieel konden optreden. Met het wegsterven der oud-Heidensche en het opkomen der Christelijke wereldbeschouwing staat het al spoedig in de algemeene overtuiging vast, dat alle ding

is

ontstaan door de schepping Gods,dat de soorten

van wezens aan afzonderlijke schepping hun ontstaan danken en dat onder deze wezens-soorten de mensch als beelddrager Gods geschapen

is in

oorspronkelijke gerechtigheid; dat de uitkomende zonde

deze oorspronkelijke harmonie der schepping verbroken heeft, en dat tot herstel van dat abnormale,

d. i. tot herschepping, alsnu de abnormale middelen uittraden, van wedergeboorte, van den Christus en de Heilige Schrift. De Renaissance deed ongetwijfeld een onge-

opkomen en

loovige strooming

het

Humanisme wekte

de Grieksch-Romeinsche idealen; maar

Middeleeuwen het neemt, toch

blijft

geri, juristen,

al

geestdrift voor

dient erkent dat na de

principieel verzet der Normalisten een

het een

feit,

aanvang

dat de breede heirscharen der philolo-

medici en physici nog eeuwen daarna de grondstukken

der aloude overtuiging onaangetast laten. (Calv. 127).

Na de Middeleeuwen vinden wij dus in de Renaissance en het Humanisme eerst een zoeken van den Humanistischen levenszin om dan

in

de ontwikkeling der Nieuwe philosophie door

allerlei

phasen

heen aan het eind der 18de eeuw en in 't begin der 19de tot een bewusten architectonischcn opbouw te komen van een wijsgeerig stelsel dat lijnrecht tegen de Christelijke wereldbeschouwing over staat.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen