Ad Valvas 2006-2007 - pagina 40

PAGINA 4

M E N S E N

AD VALVAS 14 SEPTEMBER 2006

>Koning

Gratis doktersadvies Het is alweer drie jaar geleden dat ik mijn studie begon met het blok 'Inleidmg in de Geneeskunde'. Natuurlijk had ik nog zes jaar te gaan, maar het echte werk was eindelijk begonnen. Na één week in de school-, excuseer, collegebanken doorgebracht te hebben, bleek dat menigeen die opvatting met mij deelde. Toen ik na een lange les-, pardon, studiedag thuiskwam, stond de neef van de achterbuurman me al op te wachten. Wat een gelukkig toeval was het toch dat hij me nu net op dit tijdstip en deze plek aantrof en studeerde ik niet medicijnen? Ik mompelde iets tegen deze vage bekende over de algemene inleiding die ik nog maar had gekregen, tot hij me onderbrak met de vraag of ik even kon kijken naar een vreemde pusproducerende bobbel in zijn nek. Aarzelend boog ik me maar voorover om de afwijking te bekijken. Zoiets had ik nog nooit in Libelle Helpt gezien, dus pakte ik mijn honderden euro's kostende boekenpakket erbij en sloot me uren op in mijn kamer om tot een diagnose te komen. Dit ntueel herhaalde zich wekelijks wanneer verre vrienden en bange buren me raadpleegden over stinkvoeten en jeukende huiduitslag tot 'als ik zo met mijn ogen doe, begint mijn teen te trillen'-aandoeningen. Tegenwoordig beginnen eerstejaars het nieuwe curriculum met 'Huid en Afweer', dat natuurlijk veel logischer klinkt dan 'Inleiding in de Geneeskunde'. Ik hoop in ieder geval voor mijn medestudenten dat de naam van dit blok staat voor het kweken van een dikke huid om visite die bij jouw birmenkomst spontaan zijn broek op de knieën laat zakken voor een bilinspectie, af te kurmen weren. Na drie jaar weet ik dat dat heel effectief kan met een simpel: "Weet je wat jij zou moeten doen? Even langs de dokter gaan!"

'Samen muziek maken is net ais opgaan in de goiven'

Ludi Koning is vierdejaars geneeskunde. Tweewekelijks schrijft zij columns over haar studentenleven.

CHRISTIMN KROUWELS

>Ondertussen bij het VU-koor... ... wijst dirigent Sam Ten Velden (60) de belangstellende Rietveld-student Floor van der Meulen (25) een plaatsje tussen de sopranen. "Je bent toch sopraan?" "Ik denk het wel, ja", klinkt het aarzelend. "Heb je al eens eerder gezongen? Of speel je een instrument?" "Ik speel viool." "Fantastisch. Dat komt helemaal goed." Zodra iedereen op de plaats staat, begint Ten Velden met een rondje opwarmoefeningen. "Adem, in, adem uit... Hans, mag ik van jou een bes?" "Mo, momomomooooh....", klinkt het uit veertig kelen na de door pianist Hans van Beelen (24) aangeslagen toon. "Ja, toe maar, popopopo popopooh", moedigt de dirigent aan. "En nu tot slot, nog even een pah." "PAH." "Zo! Prächtig. Ga maar weer zitten." Het koor is net begonnen met de repetities voor een reeks concerten in december. Op het repertoire staan het stuk Magnificat van de Engelse componist John Rutter en de Harmoniemesse van Joseph Haydn. De wekelijkse oefenavond begirmen ze deze keer met Magnificat. "Een geweldig stuk", vindt de voorzitter van het koor Rianne Mus (22), UvA-student Duits. Mus zit al vier jaar bij het VU-koor, en blijkt er een ware familietraditie voort te zetten: "Mijn ouders zaten er vroeger ook, en mijn hele fami-

lie." Magnificat blijkt een tamelijk modem stuk. "Het is een beetje een combinatie van klassiek en pop, zó mooi. Maar wel erg lastig om in te studeren, dat merk je wel bij de repetities." Er moet dan ook hard gewerkt worden. "Eh, Bas, we hebben een beetje moeite om die bes te pakken in dat et deus", verklaart sopraan Inge

We hebben een beetje moeite om die bes te pakken' de Jong (30), afgestudeerd aan de VU, namens de hoge vrouwenstemmen. "Gewoon taditadatidi", zingt Ten Velden voor. "Kunnen jullie het volgen? "Nee", klinkt het uit twaalf sopranenkelen. "Mooi, nog een keer dan. Tadi..." Na de vrouwen komen de mannen aan de

beurt. "Dames, pak de Libelle, dit duurt even", grapt Ten Velden. "Tenoren?" Naast het uitpuilende sopranenvak is het tenorenhoekje opvallend leeg. De twee hoge mannenstemmen en één laag zingende vrouw komen nauwelijks boven de piano uit. "Ja, we hebben echt hard tenoren nodig", geeft de tweelingzus van Inge, Els de Jong, later in de pauze toe. Maar vrouwen met een altstem hebben ze genoeg, kunnen ze er daar dan niet een paar van m de tenorenhoek zetten? "Nee nee, daar is Bas erg streng op", lacht voorzitter Mus. "Een alt is geen tenor. Vrouwen kunnen wel een tenorstem hebben, maar die moeten dan echt wel apart voorzingen." In de pauze is nieuweling Van der Meulen al erg enthousiast. "Samen muziek maken is toch altijd erg mooi", vindt ze. Mus valt haar bij. "Samen geluid maken, die meerdere lagen, meerdere stemmen, dat is iets prachtigs. Ik vergelijk het graag met opgaan in de golven." En de sfeer? "Aan de UvA hebben ze ook een heleboel koren, maar ik vond de sfeer daar toch vaak een beetje... opgelegd hip. Dat heb je hier niet. Het is open en iedereen is welkom." DAPHNE LENTJES

>Volgspot M.iJ^00^

Ad Valvas volgt vier studenten op de voet. Elke week peilen we de stemming van twee van hen. Wat houdt hen bezig? TEKST: WELMOED VISSER FOTO'S. AVC/RICHELLE VAN DER VALK

"Ik heb meteen mijn eerste collegeweek gemist omdat ik ziek was", vertelt Jaimy Nanhekhan (22, derdejaars economie). "Ik heb dagenlang in bed gelegen met vreselijke spierpijn en koorts. Daardoor kon ik vorige week ook geen VU-studenten werven om jongerenvertegenwoordiger bij de Verenigde Naties te worden. Ik hoop nog steeds wel dat het dit jaar een VU-student wordt, dus ik heb vanochtend geflyerd en ik ga morgen een praatje houden bij een paar grote colleges. We zullen zien wie zich meldt."

f

f'

"Ik ben twee keer teruggestuurd met mijn pasfoto's", vertelt Noortje van Deursen (20, derdejaars Duitse taal en cultuur). "Eerst was de achtergrond niet goed, toen zat er een schaduw in mijn gezicht vanwege mijn bril. Pas de derde keer waren de foto's oké. Ik hoop dat ik deze week eindelijk mijn nieuwe paspoort kan halen. Zondag heb ik weer eens gewerkt in de Souvenirshop aan het Rokin. Mijn Engels is echt verslechterd sinds ik in Duitsland ben geweest. Ik gooide er allemaal van die kleine Duitse stopwoordjes door zoals 'ach so' en 'aber'. Engels was toch al nooit zo mijn taal."

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen