Uit de Pers.

We gewaagden van het aan^r jpende slot van Prof Fabius's rede, op 20 Octojer.

Het loont de moeite, dat slot aan onze lezers voor te leggen:

De Gereformeèr^ë^ii s anWftlïrët* ' SfkëèH^* van het rekenen ook bij het misdrijf met invloeden van lichamelijken en maatschappelijken aard

Van eenzijdig spiritualisme is de Gereformeerde warsch Maar erkennende allen invloed van vleesch en bloed, en wereld, handhaaft hij de schuld.

En juist daarom is hij beter in staat de criminaliteit te begrijpen, dan zij die wel op biologische en sociologische factoren letten, «chter niet met de zonde, en het gewicht der zond-; op die factoren overbrengen, waardoor dezen weer komen in onjuiste proportie.

De grond van alle misdrijf ligt in de zonde. Ook openbaart zich schuldbesef onder misdadigers O, zeker, alle onnuchterheid zij geweerd De opper vlakkigheid van de sentimenteele verbeteringstheorie is een baken in zee Er is bewaring door Gods hand; en er is verharding in het kwaad . een toegeschroeid zijn van het geweten ; een weigeren om schaamrood te worden ; een hoerenvoorhoofd als van koper

Maar toch ontbreken niet, gelijk Proal zoo freftende voorbeelden aanhaalt, dé aangrijpende ervaringen van levendig berouw, dat zelfs de uitvluchten van onweerstaanbare macht der omstan digheden kent en wegwerpt.

Ervaringen van een schuldbesef, waartegenover de determinist niets heeft te zeggen, dan dat het eene vergissing is, — alsof dat het geweten stillen kon, — terwijl ook dan de Christen door op'den troost des Evangelies te wijzen, op het bloed van Christus dat van alle zonden reinigt inderdaad aan den ontzaggelijken eisch der werkelijkheid kan volcoen, en eene barmhartigheid bewijzen anders dan die der goddeloozen, welke wreed is

Men wil van schuld niet weten

Nadat de mensch aan de Paradijsbelofte der slang had geloofd: «gij zult als God zijn, " — openbaarde zich aanstonds de zonde in loochening van schuld, als hij op des Heeren vraag; »Hebt gij '-an dien boom gegeten, van welken Ik u gebood, dat gij daarvan niet eten zoudt ? " zeer determinis tisch en sociologisch ten antwoord gaf: «Devrouw, die Gij mij gegeven hebt, die heeft mij van dien boom gegeven, en ik heb gegeten”

En zoo komt, nadat het eind der vorige eeuw de souvereiniteit des menschen, het; gij zult als God zijn, — openlijk heeft uitgeroepen, het laatst van deze eeuw stouter nog dan de vorige alle schuld ontkennen.

De mensch heeft geen schuld wezen kan, ligt zij buiten hem Voorzoover die

Waartegenover Gods Woord, omgekeerd, niet slechts den mensch wel schuldig verklaart, maar ook op hem de schuld laadt voor alle gebrek en lederen misstand in Gods heerlijk scheppingswerk

„Want het schepsel, als met opgestoken hoofde, verwacht de openbaring der kinderen Gods

„Want het schepsel is der ijdelheid onderworpen; niet gewillig, maar om diens wil, die het der ijdelheid onderworpen heeft;

„Op hope dat ook het schepsel zelf zal vrijgemaakt worden van de dienstbaarheid der verderfenis, tot de vrijheid van de heerlijkheid der kinderen Gods

„Want wij weten dat het gansche schepsel te zamen zucht en te zamen als in barensnood is tot nu toe?

De heerlijkheid van de kinderen Gods zal zijn de heerlijkheid der Schepping, gelijk deze thans om der zonde wil in de dienstbaarheid der verderfenis is.

Niet de mensch heeft de Schepping, zijne omgeving, aan te klagen. Maar zij klagen hem aan, waar zij niet gewillig, maar om sijneniwille der ijdelheid onderworpen zijn.

In de diepe opvatting van de schuld staat de Gereformeerde lijnrecht tegenover allen, welke haar pogen uit te wisschen of te verzwakken.

De schuld moet weg Daaraan wordt zelfs het menschelijke wezen opgeofferd.

Met onheiligen wellust spant men alle kracht in om den mensch neer te trekken van de hoogte, waarop hem God gesteld heeft als heer en hoofd der schepping.

Men wil niet rusten vóór men den mensch heeft ingeschakeld in de wet der causaliteit, en hem naast dier en plant, of daaronder, gesteld

Aan God onttrokken, wordt de mensch beurtelings tot God verheven, en aan het dier gelijk gemaakt.

Alen wil van schuld niet weten

Voor het gansche leven zijn de strafrechtelijke beschouwingen, die de schuld ontkennen, van het hoogste gewicht.

De salons der Fransche aristocratie hadden jarenlang met de leeringen gespeeld, die, straks doorgedrongen in dieper lagen, de eeuwig te vervloeken revolutie hebben voortgebracht.

Groen van Prinsterer wees er op, dat de beginselloosheid van het diplomatiek beleid niet alleen op zich zelve, om dat terrein, was te wraken, maar ook om den verderfelijken invloed, die daarvan uitging over geheel het volksleven, tot verslapping van alle eerlijkheid en trouw ook in de particuliere verhoudingen

En niet minder wordt het leven in den ruimsten omvang, het hoogste en het heiligste inbegrepen, bedreigd door een strafrecht, dat de schuld verwerpt.

Heeft eene verslapte, in dubbelen zin bloedelooze, Godgeleerdheid het recht Gods verdonkerd, de juridische verzoening door het bloed van Christus verworpen, en de schuld van den mensch verflauwd, — het deterministische strafrecht zal het vernielingswerk voltooien.

Strafrecht zonder schuld gaat niet samen met zielen, die haar zonden beweenen voor Gods aangezicht, beven voor Gods eeuwige straf, en de verzoening zoeken in het bloed des Middelaars.

Strafrecht zonder schuld verhardt den mensch tegenover zijnen God, gelijk het strafrecht op schuld gebouwd eene prediking is, die heenwijst op het heilig recht des Heeren, en daarin een tuchtmeester wordt tot Christus.

Strafrecht zonder schuld gaat in tegen wat niet het minst in deze dagen een der eerste behoeften is van de enkelen, groot en klein, en van de volkeren in het geheel: e prediking van schuld, en het neerwerpen van de zielen voor den Heere Heere, «wiens toorn tegen de : 3onde zóó groot is dat Hij die (eer Hij ze ongestraft liet blijven) aan zijnen lieven Zoon Jezus Christus met den bitteren en smadelijken dood des kruises gestraft heeft.”

Opdat t> een iegelijk die in Hem gelooft, nie verderve, maar het eeuwige leven hebbe.”

Zoo is het.

De wereld rekent alleen met den mensch; die in God gelooft, in den mensch met den zo? idaar.

En in dit ééne woord van zondaar ligt heel een wereld van feiten en heel een wereld van gedachten.

Zonde getuigt van schuld in de eigen conscientie, en roept ora straf.... óf om verzoening.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen