De Zendingsconferentie te Amsterdam

De Zendingsconferentie te Amsterdam, waar jaarlijks Zendingsvrienden uit verschillende kerkgenootschappen saamkomen, om de belangen der Zending met elkander te bespreken en elkander in de liefde voor de Zending te versterken, vierde ditmaal haar zilveren jubileum. Ze wenschte daarom aan deze conferentie een meer feestel^k karakter te geven; ze noodigde Prof. Bavinck uit om een openingsrede te houden, en ze verzocht den Kerkeraad der Hervormde Kerk, voor dit doel de Nieuwe Kerk af te staan, omdat dit gebouw èa door zijn centrale ligging èn door zijn grootte het meest geschikt was.

Natuurlijk verwachtte niemand anders, dan dat dit vriendelijk verzoek met groote bereidwilligheid zou worden toegestaan. De Conferentie droeg toch geen bepaalde kerkelijke kleur; het doel: de belangen der Zending te behartigen, moest wel de sympathie van den Kerkeraad, hebben en waar het kerkgebouw meermalen voor andere dan kerkelijke doeleinden werd afgestaan, kon ditmaal zeker geen bezwaar worden gemaakt.

Toch heeft de Huishoudelqke Commissie, die over deze aanvrage te beslissen had, het verzoek van de hand gewezen.

De oorzaak van deze weigering was alleen, dat Prof. Bavinck de openingsrede zou houden. Een man uit de Gereformeerde Kerken mocht den kansel der Nieuwe Kerk niet betreden.

Enghartiger en kleinzieliger kerkisme is wel nauwelijks denkbaar.

Het was een da capo van wat de Haagsche Kerkeraad in 1885 bestond, toen hij de Kloosterkerk weigerde voor een bidstond voor de Vrge Universiteit.

Alleen, ditmaal was het nog stuitender. Want in 1885, toen het kerkelijk conflict dreigde, kon de hyper-synodale kerkeraad de Vrije Universiteit nog als een gevaar voor de Hervormde Kerk beschouwen, en was de man, die dezen bidstond leiden zou, als de beroerder Israels gebrandmerkt.

Maar deze Zendingsconferentie was zoo doodonschuldig mogelijk. Ze gaat zelfs in hoofdzaak van Hervormden uit. Ook de meest achterdochtige kon haar van geen boos opzet tegen de Hervormde Kerk verdenken. En Prof. Bavinck mag een trouw zoon der Scheiding wezen, hij nam nooit aan den Christelijken strijd deel, en een kerkbestormer is h^ zeker niet.

Maar juist daaruit blijkt dan ook, hoe hier niets dan onheilig fanatisme aan het woord was.

Gelukkig mogen we er aan toevoegen, dat de daad der Huishoudelijke Commissie algemeen, ook in de kringen der Hervormde Kerk, wordt afgekeurd.

Het ministerie der predikanten van de Hervormde Kerk te Amsterdam haastte zich een openlijke verklaring aan de Zendingsconferentie te zenden, dat de meerderheid in zijn midden het besluit van de Huishoudelijke Commissie betreurde.

Ook de pers bleef niet achter.

De Waarheidsvriend, het orgaan van den Gereformeerden Bond in de Hervormde Kerk, bevatte een zeer scherp gesteld artikel, waarin schande werd geroepen over dit „kleinzielig" gedoe.

Aan de Zendingsconferentie zelve heeft deze weigering natuurlijk geen schade gedaan. De Kerkeraad der Evangelisch Luthersche Kerk bleek terstond bereid zijn kerkgebouw aan het Spui af te staan en gaf daarmede wel een beschamend voorbeeld aan de Hervormde Kerk. Men kon dus toch saamkomen om naar het openingswoord van Prof. Bavinck te luisteren, en Prof. Bavinck heeft door zijn bezielende rede, die ver boven al deze kleinzieligheden zich verhief, alle harten, ook die der tal rijk aanwezige Hervormde broeders, gewonnen.

Maar het feit blijft daarom niet minder treurig. Het teekent, waartoe kerkelijke hartstocht leiden kan.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen