„Ieder man van zijn werk”.

Derhalve kwamen alle wijzen, die al het werk des heiligdoms maakten; ieder man van tijn werk, hetwelk zij maakten. Exodus 36 : 4.

Bij den bouw van den Tabernakel, onder lei­ e ding van Bezaléël en Aholiab, is het, of men m van de vakorganisatie leest. »Ieder man, zoo D heet het, stond voor het bepaalde werk, ókthij r te maken had.« Het was niet maar een zekere schare van ambachtslieden die toetraden, om onder Bézaleël als architect, den.TabernakeMn gereedheid te brengen, doch voor alle werk, dat d aan den ïaberiiakel te doen was, trad iten man d van 'i vak op. Sterker nog, die vakman voor h elk werk dat te ma, ken was, vertoonde iets geniaals. Het was toch God die hem voor dit g oijzondere werk «wijsheid in xijn hart had ge-d gevenc (zie vs. 12).

Dit wil niet zeggen, dat er een wonder was geschied, en het mag niet 'zóó verstaan alsof heel gewone mannen, die in niets geoefend waren, nu plotseling aJs smeden, timmerlieden, behangers, siotemakers enz. optraden. Dat zou niet overeenkomen rnct het leven, dat de Israëlieten dusver in Egypte hadden geleid. Mozes zelf was opgevoed $in alle wijsheid der Egypte-Daren«, en zoo nu ook waren er speciale Joden, die de één dit, een ander dat vak in het kunsten ambachtsbedrijf van de Egyptenaren geleerd hadden. s u l e w a ede

Maar ook zoo toch blijft er tusschen vakman en vakman zeer aanmerkelijk verschil bestaan. Èr zijn er die nu ja van hun vak geleerd hebben wat alle vaklieden er van wisten, maar meer dan ook niet. Doch ook zijn er gemeenlijk onder de mannen van. elk vak zeer enkelen, die iets geniaals hebben, die boven de anderen staan, en wat te maken is veel keuriger en juister bezorgen, dan de groote hoop 't zou gedaan hebben.

Zulke geniaal aangelegde bouwlieden nu, zegt ons Exodus XXXVI, waren er ook destijds onder de Israëlieten in de woestijn. Mannen, > die wijs. van hart waren en in wier hart God wijsheid gegeven had«. Ja, meer nog, .die God bewoog dat ze zich aanmeldden, om voor dien bouw van dien Tabernakel zich beschikbaar te stellen.

Die geniaal aangelegde en door Gods Geest bewerkte mannen boden zich nu bij Bezaleël en Aholiab aan, en het zijn deze »mannen van het volk«, die onder de leiding dezer geniale architecten het kunstwerk van den Tabernakel geleverd hebben.

Drieërlei werd alzoo in deze mannen gevonden:1°, dat" ze mannen van 't vak waren; 2». dat ze in hun vak uitmuntten door iets geniaals dat God in hun hart had gelegd; en i'^. dat 's Heeren Geest hen aandreef, om zich. voor dit heerlijke werk beschikbaar te stellen.

Jiteeds ook nog ons ideaal!

Niet zijn eere er in stellen, om, zooals men 't noemt, «manusje van alles« te zijn. Viel > van alle markten thuis*, mits dan in zijn eigen vak. De veeboer met zijn vee, de land bouwer met zijn graansoorten, de smid met zijn ijzergereedschap. Onze gaven en ta.!enten zijn zoo beperkt. Alleen me op een eigen vak zijn krachten saamtrekt, wordt er meester, in. En het mag een geluk heeten, dat men; ook in onze dagen dit zooveel beter begint te verstaan, en zich daarom in vak-organisaüën saamtrekt. Juist d4t is het wat men langen tijd te zeer verwaarloosde. Daarom kwam men niet vooruit. Wie jacht op alles maakte, keerde platzak thuis. De Jager in het vak bepaalt zich tot één soort" wild, en zijns is de rijke vangst.

Toch is dit bij zijn vak blijven niet genoeg. Immers alle ding ging van Gods Schepping uit. Het komt er dzoo op aan, of God er ons wijsheid voor in 't hart geeft, of we, gewapend met die van God verkregen wijsheid, er ons j met alle kracht op toeleggen, en er ons.voorft inspannen, ja, meer nog of we afgaan op wat er geniïuilslin ons volk uitkomt, en of we zoo gezegd kunnen worden, op alle manier in ons vak thuis en--gekonfijt te zijn. '

, Yakor^nisatie-ji pra nsilder' Won=^ mag-ook, maar staat véél lager ..Dat. doelt alleen opeigen voordeel en egoisme speelt er als drijfveer in.' En daarom hooger mikt alleen zulk een orga nisatie die ér op uit is, om al wat. God-in 't volk als doel' en middel gelegd heeft, op het rijkst. Hem ter eere, te doen opbloeien.

Doch zelfs daarmee zijn we er nog niet.

Zal 't goed zijn, dan moet ook de keuze van ons vak onder hooger leiding toegegaan. Dat kan zijn omdat het van vader op zoon overgaat. Het kan wezen-omdat we er van kindsbeen af ons hcengetrokken gevoelden. Of het kan ook wezen, dat we, er aan gezet, boven verwachting er in slaagden, en zoo voelden, dat 't ons was aangewezen. En zoo opgevat heeft elk vak zijn bekoring, en is elk vak het waard om ér zijn talenten. en zijn krachten aan te wijden. Doch altijd hooger op willen gaan, oui ^yicdiker of onderwijzer te willen worden, verraadt volstrekt niet altoos een heihge aandrift. Ook zulk een verlangen kan ons door God zijn ingegeven. En de historie weet hoeveel rijke aanwinst zulks aan kerk en school bracht. Alleen maar, de idee moet er uit, alsof alleen daarin de eere Gods ware te dienen. Geen vak is er of God riep 'f tot aanzijn. God riep den landman op voor akker en weide, maar zoo ook den smid voor het ijzer in de groeve. En in elk vak is God groot te maken.

Slechts tegen één gevaar zult ge op uw hoede zijn.

Ieder in zijn vak is de van God bestelde orde, altoos echter zóó, dat de man niet alken voor zijn vak zij.

Éen horlogemaker die met loep en stift toovert, is kostelijk, maar hij mag in dit zijn vak niet opgaan. Hij moet ook vader in zijn gezin, een leidend man voor zijn vrouw zijn, hij moet den heiligen regel verstaan, hoe om te gaan met zijn onderhoorigen.

Ja, zelfs buitenshuis roepen hem de gemeene levensplichten. Waar hulp voor ongelukkigen iioodig is, moet ook hij zijn penninkske offeren of zijn reddende hand toesteken. Waar voor menschelijke belangen geijverd wordt, mag ook zijn steun niet ontbreken. Kwaad in de Maatschappij moet ook hij helpen bestrijden. In zijn kerk rnoët hij een meelevend lid zijn. Den geest van opstand en revolutie moét hij helpen bezweren. Kortom, naast de belangen van sijn vak Uggen de algemeene belangen, de gemeenschappelijke nooden, voor wat wacht op aller warme belangstelÜng.. .Vakman zult ge zijn, maa, r tegelijk mensch en Christen, en dat menschelijke "en ChristeUjke zult ge ook iri^ uw vakarbeid laten doordringen en ten slotte laten heerschen.

Eerst waar die twee samen gaan, en deugdelijk in elkander sluiten, komt de toestand dien God wil, dat onder ons zal gevonden worden.

Niet als vakman een geniaal architect, én thuis een \erwaarloozer van uw kinderen. Niet een smid die met zijn hamer op 't aanbeeld' toovert, maar van zijn kerk een dood lid is. Veeleer bestaat de heilige levenskunst juist hierin, dat beide in u gevonden wordt. Niet een vrome Christen maar die zijn winkel verloopen laat en in zijn vak niet vooruit komt. Wel zien, • maar doof z^jn, of hooren maar blind-wezen. De vorming voor uw vak en de algemeene t rijping'van uw geest moeten steeds hand aan hand gaan. ;

Ja, sterker nog.

Gé móet niet maar knap in uw vak, en daarnaast vroom in heel uw optreden zijn, maar deze twee inoétén als twee takken vaneenzelfden hoorn zijn.

Om God.^ wille knap in uw vak, en als geestelijk Vakman tegelijk knap in den dienst des Heérèn móet ge zijn.

Dat wil zeggen, ook in uw algemeen menschelijk doen, ook in uw philantrophie, ook ia uw ijver voor de algemeen menschelijke belangen, inoet; een ieder zijn eigen vak kennen, en mag niet een ieder zelf aUes • overhoop willen halen; . .-

Dé één zal de man zijn voor de missie, de ander de gave' hebben voor de armverzorging, een derde kracht voor drankbestrijding. En daarom beide altoos saam. Geestelijk als vakman, en vakman ia-het geestelijke evenzoo.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen