,,Doende Israel zondngen."

Om zijne zonden, die hij gezondigd had, doende wat kwaad was in de oogen des HEEREN, wandelende in den weg van Jeróbeam, en. in zijne zonde, die hij gedaan had, doende Israel zondigen. 1 Kon. 14 : 19.

Van Zimri, een . onheilig vorst uit Israel, meldt de Schrift ons, dat hij niet alleen zelf als koning gezondigd had, doende wat kwaad was in' de oogen des Heeren, maar dat hij hierbij zoo gewetenloos te werk ging, dat hij zijn volk met zich deed zondigen.

Het staat er zoo omstandig in vs. 19: > Zimri stierf om zijne zonden die hij gedaan had, doende wat kwaad was in de oogen des Heeren, wandelend in den weg van Jeróbeam en in zijn zonde die hij gedaan had, doende Israel zondigen".

Nu is er allerlei manier, waarop de éene mensch den ander doet zondigen.

Uit stille nijd kan men iemand zóó tergen en sarren, " dat hij ten slotte opvliegt en aan ons zich vergrijpt. Uit zinlijken hartstocht kan de man een vrouw, of de vrouw een - man, zóó prikkelen en verleiden, dat ten slotte de verleide zich aan zonde overgeeft. Wie stelen wil kan, wijl hij hulpe voor zijn diefstal noodig heeft, een ander derwijs-heet op 't geld maken, dat hij zich tot meedoen leent. Hoe dikwijls is 't niet gezien, dat een ouder makker - aan de Akademie, in 't Leger of op de werkplaats een pas aangekomene zedelijk bederft, en uitlacht om zijn braafheid. Zelfs op de kostscholen is dit sdoen zoiidigen» lang niet vreemd. Maar toch, van dit alles is in dit gestrenge woord over Zimri geen sprake.

Van hem wordt hier gehandeld uit hoofde van het roekelooze misbruik dat hij van zijn gezag maakte.

Niet alleen toch dat hij zelf in openbare zonde verviel, maar krachtens zijn gezag gaf hij last en bevel aan zijn volk, om dingen te doen, die tegen God ingingen, en zoo bracht hij zijn volk tot allerlei dat zonde tegen God was.

Hij deed zijn volk zondigen.

Er is hier alzoo geen sprake van verleiding, noch van zondig voorbeeld, noch van een elkaar helpen in wat kwaad is, maar heel anders van een onheilig gezag, waardoor men de personen die men onder zich heeft, tot het doen van wat zondig voor God is, brengt en noodzaakt.

ZJO scherp wees reeds het groote gebod hierop: »Ik, de HEERE, bezoek de misdaad _der vaderen aan de kinderen tot in het derde en vierde geslacht dergenen die mij haten.»

Het is in 't minst niet waar, dat de zonde in ons menschelijk leven een zuiver persoonlijk karakter draagt en eeniglijk aan het individu kleeft. -

Er waren steeds deugnieten-families, waai in de kleine kinderen van jongs af in het kwade werden opgevoed. Het zondige dat straks uit komt, sloop met de geboorte uit het zondig geslacht in 't bloed, en werd straks gevoed door 't zondig gezinsleven, en door wat 't jonge kind van de ouders te hooren kwam.

Ook in de zonde is samenhang, even als in de Godzaligheid. Viel u de rijke zegen ten deel, dat uw ouders in vollen zin Godvruchtig waren en u van kindsbeen af in de vreeze des Heeren trachtten op te voeden, zoodat ge veelal ook in vrome . kringen omgingt, dan is u hiermede een geluk beschoren geweest, waaraan ge zelf niets hebt toegebracht, doch dat u van anderen, onder Gods leiding, toekwam.

Doch juist zoo ging 't dan ook omgekeerd.

Het ééne kind leert bidden en God vreezen, het andere daarentegen vloeken en Gods eere schenden.

^ De wrake Gods over de ongerechtigheid van een gezin, een geslacht of een volk, treft dan ook volstrekt niet enkel de zondige voorgangers, maar even beslist de nakomelingen. Niet alleen over de woestaards van Babel, maar even beslist over de kinderkens van Babyion wordt dan ook het harde oordeel geprofeteerd.

Met de Schrift voor u, kunt ge geen oogenblik volhouden, dat 't alles geheel persoonlijk en uitsluitend individueel toegaat.

Ook de diep-zondige volkszonden en gewoonten erven over van geslacht op geslacht, en telkens weer bespeurt ge hoe de ouders, de voorgangers, de leiders het opkomend geslacht doen zondigen. En zulks wel door een onheilige opvoeding, door onkuische zeden, door onverdedigbare volksgebruiken, zij 't al met een sterk verschil in gradeii", wat dan zeggen wil, dat wel heel het volk aangetast is, maar dat 't kwaad bij de betere klassen slechts zijdelings insluipt, de groote massa zichtbaar vergiftigt, en ten slotte de diepst gezonken groep aan het kwaad verslaaft, en dan bijna altijd man, vrouw én kinderen.

Daar komen dan af en toe wel genadewonderen bij voor. Magdalena's zijn er steeds geweest. Uit de bangste schuilhoeken der zonde heeft God soms een van zijn uitverkorenen geroepen. Maar die hooge uitzonderingen nu daargelaten, bleef 't ook onder ons nog steeds als in Zimri's dagen, dat gezaghebbende, invloedrijke personen, maar al te dikwijls zonden ^an allerlei aard goed praten, er in voorgaan, en ten slotte de jongeren er in doen zondigen.

Vooral in-onze groote steden woekeren die tegen God ingaande kringen voort. Om vroomheid wordt dan gelachen. Een sluwe list van zonde wordt met handgeklap toegejufcht. Over en weer zet men tot het zondige aan. En zoo groeien er geheele geslachten op, die men in den meest letterlijken zin van jongs aan leert en aoet zondigen.

Zoolang nu in wet en recht de eere Gods nog vooraan stond, ging althans de Christelijke Overheid hiertegen in. Thans echter heeft ook dit uit. Tal van wetgevers en rechters brengen gedurig alle begrip van goede zede en gerechtigheid aan het wankelen. Zelfs den eed heeft men losgewrikt. En resultaat hiervan nu is, dal allerlei zonde ophield door den schrik der conscientie achtervolgd te worden. Vergoelijking trad in, waar gestreng oordeel alleen redden kon. En deze ommekeer in de gerechtigheid grijpt ten slotte heel 't volk aan, zoodat de luchthartige en afgedoolde voorgangers ten slotte heel 't volk doen zondigen.

En al komt er dan af en toe een reveil, een heilige opwaking, in den grond van zijn leven is 't volk dan toch aangetast en vergiftigd.

Er is dan tot in de Overheid en in de wet een onheilig element binnengedrongen, dat 'i volk niet opheft en veredelt, maar ziifken doet en doet zondigen.

Dat gaat dan niet persoonlijk toe, maar tast het volk als volk aan. Vandaar dat het oordcel Gods dan ook tegen het volk als volk uitgaat, tot in het derde en in het vierde geslacht van wie Gods wrake hebben getart.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen