Predikantstractementen.

Inzake de predikantstractementen heeft de Classis Groningen de volgende besluiten genomen:

1. Dat in alle'kerken der Classis het minimum-tractement voor de Dienaren des Woords f1400 met vrije woning en vrijdom van alle belastingen, welke niet uit het persoonlijk vermogen der Dienaren voortvloeien, moet bedragen.

2. Dat verder het bedrag der normale tractementen, zooals dat door de Particuliere Synode van Groningen in het jaar 1914 groepsgewijze indeeling der kerken, voor de Classis Groningen is bepaald, met f200 verhoogd moet worden, waarbij de kerken wordt aanbevolen rekening te houden met de grootte en behoefte gezinnen.' der

3. Dat, zoo daaraan eerst wordt voldaan, daarboven een duurtetoeslag van ten minste 12 pCt., door de laatstgehouden Generale Synode genoemd, wegens den druk der duurdere lijden, noodig is.

De goede bedoeling van dit besluit om aan den nood, waarin onze predikanten verkeeren, tegemoet te komen, waardeeren we. Zelfs keuren we het allerminst af, dat de Classis, waar vele Kerken nog niet genoeg overtuigd zijn, wat in deze haar plicht is, uitspreekt, wat naar hare overtuiging het minimum-tractement voor een Dienaar des Woords in onze tijden behoort te zijn.

Maar wel veroorloven we ons eenige bedenking in te brengen tegen den vorm, waarin dit besluit gekleed is.

De Classis schrijft hier gebiedend voor aan de Kerken, dat het minimum-tractement f 1400 moet bedragen.

Heeft de Classis het recht om dit te doen ?

Onze Generale Synodes hebben dusver, hoe vaak ook het onderwerp van de Verbetering der predikantstractementen aan de orde kwam, zich onthouden van een bepaling, waardoor een minimum tractement voor alle Kerken werd vastgesteld, en ze hebben dit terecht niet gedaan, omdat aan geen meerdere vergadering het recht toekomt, om in financieele zaken een gebod aan de Kerken op te leggen. Het vraagstuk van de verbetering der predikantstracterr^enten ware anders gemakkelijk genoeg op te lossen. Dê Synode had .dan slechts de Kerken, naar gelang van hare grootte, in bepaalde groepen in te deelen en voor elke groep het tractement van-den predikant vast te stellen. Maar de Synode deed dit niet en volgde den alleen juisten weg, bij de Kerken aan te dringen op verbetering der tractementen. Zelfs het besluit der jongste Synode, - dat met het oog op den nood der tijden een duurtetoeslag van 12 pCt. op de predikantstractementen noodzakelijk werd geacht, was niet een bindend besluit, waarmede dit aan de Kerken wtrd opgelegd, maar alleen een uitspreken, dat de Synode die verhooging billijk achtte en daarom bij alle Kerken er met ernst op aandrong, deze verhooging zoo spoedig mogelijk ^te geven. Drang dus op grond van billijkheid, maar geen gebod.

Bedoelde de Classis Groningen nu, dat het minimum-tractement f 1400 behoort te bedragen en wilde zij, overtuigd, - dat niet één Kerk in haa.r midden buiten staat was dit tractement op te brengen, daarom bij al haar Kerken er op aandringen om het tractement, voor zoover het dit peil nog niet bereikt had, te verhoogen, dan hebben we hiertegen geen het minste bezwaar.

Maar het woord moeten geeft den indruk, alsof de, Classis hier optreedt, om dit aan de Kerken als een last op te leggen. En we zien niet in, op welken grond de Classis daartoe net recnr Kan neooen.

Gesteld toch, dat een arme Kerk 'dit minimum-tractement niet kan opbrengen, zou ze dan wegens dit besluit van de Classis geen predikant mogen beroepen?

En indien zulk een Kerk een predikant vond, die eigen middelen had en bereid was zulk een arme Kerk voor minder tractement te dienen, zou de Classis dit dan kunnen verhinderen? Zou dit niet een tekort doen zijn, aan de autonomie der plaatselijke Kerk?

We stellen deze vragen, omdat ook wat de verzorging onzer emeriti-prédikanten betreft, zich een. niet ongevaarlijke richti.ng in onze Kerken openbaart, om het beginsel der vrijwilligheid los te laten en alles van boven af door bindende besluiten van de meerdere vergaderingen te regelen. Daarin schuilt een gevaar voor onze Kerken. Het collegialisme, dat we in de Hervormde Kerk veroordeelen, zou zoo langs een achterdeur naar binnen sluipen. Stellen de Classis vast, welke predikantstractementen moeten uitgebreid worden, dan zullen de Kerkeraden straks met even Veel recht gaan bepalen, hoeveel hoofdelijken omslag elk gemeente-"1 heeft bij te dragen. En dan is er nog maar één stap 'noodig om, wanneer de gemeenteleden onwillig blijken om deze kerkelijke belasting te betalen, de hulp in te roepen van den wereldlijken rechter, om hen daartoe, te dwingen. Al de ellende, die daarvan in de Hervormde Kerk gezien wordt, zouden we dan ook in onze Kerken binnen halen. Het is daarom dat we waarschuwen. Een verkeerd beginsel, eenmaal toegelaten, werkt op heel het kerkelijk leven door.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen