Worsteling naar waarheid - pagina 106

EEN S C H U C H T E R

B E G I N V A N W I S K U N D E A A N DE VU

de studie van ongelijkheden waarvan (i) een eenvoudig voorbeeld is. Van der Corput had, voor Koksma aan zijn proefschrift begon, juist een theorie ontwikkeld die uitspraken kon doen over de oplossingen van diophantische ongelijkheden; er was alleen nog een aantal vragen onbeantwoord gebleven. Koksma bestudeerde in zijn proefschrift combinaties van deze ongelijkheden en ging na of er oneindig veel oplossingen mogelijk waren. Na zijn verblijf in Göttingen onderzocht Koksma met zijn studiegenoot Kuipers de betekenis van deze theorie voor het getal e 71 . Terug in Nederland ging hij verder met onderzoek naar benaderingen en metrische theorie, waarmee het mogelijk was om het al dan niet bestaan van oplossingen van diophantische ongelijkheden aan te tonen. Het vroege werk van Koksma trok in binnen- buitenland de aandacht en wekte veel indruk. 7 ' Het is dan ook niet verwonderlijk dat de uitgever van het Zentralblattjur Mathematik und ihre Grenzgebiete, waarvoor Koksma al vanaf het eerste uur recensies schreef, hem vroeg een boek over de theorie van diophantische benaderingstheorie samen te stellen. Koksma's vakgebied was toen immers 'in een enigszins chaotische toestand', waarover hij wel goede kennis had. 72 In een korte tijd moest hij een overzicht van de beschikbare literatuur opstellen, van al die publicaties de waarde inschatten en vervolgens overzichtelijk weergeven. De literatuurlijst bevatte meer dan 7 0 0 titels. Toen de kopij was afgerond, kwamen nog nieuwe artikelen binnen die ook meegenomen moesten worden. Deze wijzigingen werden allemaal in de drukproeven doorgevoerd, waardoor de marges te klein waren voor alle correcties. Uiteindelijk verscheen zo, in 1936, 'onder veel hoogspanning' 7 3 Koksma's Diophantische Approximationen - zijn meesterwerk - bij de prestigieuze uitgeverij Springer. Het boek werd internationaal erg positief ontvangen. Hoewel het inherent aan de opzet was dat het verouderde op het moment dat het in de winkel lag, is het twee keer herdrukt: een keer door Chelsea in 1950 en in 1974 andermaal door Springer zelf. De Diophantische Approximationen maakte Koksma meteen tot dé autoriteit op het gebied van de zogenaamde 'gelijkverdeling modulo 1', een theorie die van Hermann Weyl 7 4 afkomstig was. Koksma's wetenschappelijke productiviteit werd dus niet gesmoord in zijn omvangrijke onderwijstaak, ook niet na 1936: minstens eenmaal per jaar publiceerde hij wel een wiskundig artikel. Zijn wetenschappelijke status werd onderstreept door zijn benoeming tot lid van de Ko-

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen