De Vrije Universiteit en Zuid-Afrika 1880-2005 ([Deel 1]) - pagina 189

DU

PLESSIS-SAAK

nesis-exegese maar conservatief en 'spitsvondig' 209 en zocht niet weer contact toen Van Gelderen in september opnieuw in Stellenbosch verbleef. 270 En Van Gelderen adviseerde dr. J. H. Monnik - een alumnus van de v u die zich in Zuid-Afrika gevestigd had - in verband met 'de dreigende crisis in de NG Kerk (...) contact te zoeken met Van Rooyen en dezen te steunen'. 271 DuToits verwachting werd werkelijkheid. 'Onze synode komt over 'n paar dagen bijeen, en belooft een Zuid-Afrikaansche Asser-Synode te worden', schreef E.E. van Rooijen aan prof. F.W. Grosheide op 16 oktober 1928. 'Wij hopen en bidden dat God almachtig dezelfde leiding aan de onze als aan de Asser-synode van 1 9 2 6 zal geven, zoodat de Schrift-ondermijnende stroming in onze kerken op even effectieve wijze als ten uwent gekeerd zal worden, en het kerkelijk leven voor rationalistische verdorring bewaard zal blijven'. 272 Voor Van Gelderen moeten de aankondigingen van Du Toit en Van Rooyen niet heel aangenaam geweest zijn. Hij had weinig positieve herinneringen aan die Asser synode en de daar behandelde kwestieGeelkerken, die gereformeerd Nederland de afgelopen jaren geteisterd had. Inzet daarvan was het lezen van de bijbel en de aard van het schriftgezag; de Amsterdamse gereformeerde predikant dr. J.G. Geelkerken wilde bijvoorbeeld ruimte voor een symbolische lezing van het verhaal over de sprekende slang in het paradijs. Van Gelderen was op allerlei manieren (als gemeentelid van Geelkerken, als hoogleraar oudtestamentische vakken, en als adviseur van de Asser synode van 1926) daarmee sterk betrokken geweest. Hij deelde sommige van Geelkerkens vragen bij het traditionele lezen van de bijbel, in het bijzonder inzake de oergeschiedenis in Genesis 1-11, en over het populaire orthodoxe beeld van het schriftgezag bezat hij genuanceerde opvattingen. Van Gelderens spreken in deze materie had voorheen in gereformeerd-kerkelijke kring zelfs vraagtekens doen oprijzen, wat had geleid tot een aanvaring (1917) met de deputaten tot oefening van het verband tussen de Gereformeerde Kerken in Nederland en de theologische faculteit der Vrije Universiteit. 273 Van Gelderen betwistte Geelkerkens rechtzinnigheid in 1 9 2 6 dan ook niet, maar vond wel diens conclusies te vroeg, onwetenschappelijk, onrijp en al te apodictisch. Ook verweet hij Geelkerken onvoldoende op de hoogte van de standpunten en argumenten van zijn conservatieve opponenten te zijn en

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen