GeheugenvandeVU cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van GeheugenvandeVU te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van GeheugenvandeVU.

Bekijk het origineel

'Het is ons een eer en een genoegen' - pagina 37

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

'Het is ons een eer en een genoegen' - pagina 37

Eredoctoraten aan de Vrije Universiteit sinds 1930

2 minuten leestijd Arcering uitzetten

eredoctoraten

36

lingen. Indachtig het woord van Jezus, zoals overgeleverd door apostel Mattheüs (28:19: ‘Gaat dan henen, maakt al de volken tot mijn discipelen en doopt hen in de naam des Vaders en des Zoons en des Heiligen Geestes en leert hen onderhouden al wat ik u bevolen heb’) trokken zendelingen naar de koloniën om het evangelie te verbreiden. Zo ook Dirk Bakker. Geboren in een gereformeerd gezin in Heerhugowaard, ging Bakker in 1883 theologie studeren aan de Vrije Universiteit, die enkele jaren daarvoor was opgericht. Bakker leek de gangbare weg te bewandelen: na zijn kandidaatsexamen werd hij achtereenvolgens beroepen te Apeldoorn, Broek op Langedijk en Sneek. Hij zou vermoedelijk als vele predikanten voor en na hem met emeritaat zijn gegaan en bij zijn overlijden herdacht zijn met een dankbaar maar beknopt in memoriam als hij niet in 1894 was gegrepen door een zendingscongres, waar Abraham Kuyper een gloedvol betoog afstak over de beginselen en de noodzaak van zending. Toen Bakker vijf jaar later een beroep kreeg in Kebumen (MiddenJava), aarzelde hij geen moment. Al won hij wel advies in bij vu-hoogleraar F. L. Rutgers, om zich ervan te vergewissen dat zijn missie geen vergeefse zou worden. Eind negentiende eeuw leefde twijfel of de gereformeerde zending wel zou aanslaan bij ‘de oosterling’. Rutgers verzekerde hem echter dat ook die gevoelig zou zijn voor het ‘wedergeboren hart’. Door die woorden gerustgesteld, reisde Bakker af naar Indië, waar hij in 1906 benoemd werd tot docent aan de opleidingsschool voor de Gereformeerde Kerken te Yogyakarta, die tot doel had ‘inlanders’ op te leiden tot verkondigers van het evangelie. Dat had hij, naar het oordeel van erepromotor G. Ch. Aalders, naar behoren gedaan in de 23 jaar (1906-1929) die Bakker de kerken diende. ‘Van deze nagenoeg 23 jaren heeft hij verreweg den langsten tijd – niet minder dan 18 jaren – den ganschen last van de Theologische vorming der inlandsche helpers geheel alleen gedragen.’ Maar niet alleen om die reden, beklemtoonde Aalders, verdiende Bakker zijn eredoctoraat. Hij had werk gemaakt van de Javaanse bijbelvertaling en talrijke publicaties op zijn naam, waaruit een ‘juisten blik op de practijk der Zending’ sprak. Wat er in onafhankelijk Indonesië resteert van de zendingsdrang van Dirk Bakker laat zich moeilijk meten. Wel laat zich vaststellen dat zijn missionaire bevlogenheid in de familie sporen getrokken heeft, want zowel zijn beide zoons als zijn kleinzoon gingen in zijn spoor

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van maandag 1 januari 2007

Historische Reeks | 191 Pagina's

'Het is ons een eer en een genoegen' - pagina 37

Bekijk de hele uitgave van maandag 1 januari 2007

Historische Reeks | 191 Pagina's