Peter Bak__Historische Reeks Deel 14 - pagina 127

de waarheid aan de vu

126

ze haalde hij tijdens het sollicitatiegesprek, aan de oevers van de Bosbaan, een imposante verzameling systeemkaarten met aantekeningen tevoorschijn. ‘Ik hoef ze alleen nog maar uit te schrijven,’ verzekerde Voorhoeve. De studenten waren daarentegen meer geporteerd voor Hartmut Elsenhans, een marxistisch georiënteerde Duitse politicoloog. Ze kantten zich tegen het bestuursvoorstel om Voorhoeve, die ook een aanbod van de Wereldbank had, door middel van een versnelde procedure naar de vu te halen. Dankzij de steun van een paar stafleden kreeg de motie een meerderheid waarna Voorhoeve voor de Wereldbank koos. Elsenhans, werkzaam op het Parijse ‘Cycle supérieur d’etudes politiques’, werd evenmin benoemd; hij was de Nederlandse taal niet machtig en weigerde met de doelstelling van de vu in te stemmen.59 Najaar 1974 kwam Dick Leurdijk in beeld, wetenschappelijk hoofdmedewerker volkenrecht en internationale betrekkingen aan de UvA. Wijd en zijd werd Leurdijk als een goede kandidaat gezien, maar ook hij was niet gepromoveerd. Het voorstel van de benoemingscommissie dit op korte termijn te regelen stuitte op bezwaar in de vakgroep internationale betrekkingen waaruit vervolgens Rudolf Jurrjens als kandidaat naar voren werd geschoven. Dit kliefde de commissie, die na lange discussies besloot haar opdracht terug te geven. Een nieuwe commissie ging aan de slag, die in mei 1975 de conclusie moest trekken dat Jurr­jens promotie nog zó lang op zich liet wachten dat diens kandidatuur geen stand kon houden. Het subfaculteitsbestuur, het wachten meer dan beu, schoof toen oudgediende Corstiaan Bos naar voren, buitengewoon lector bij politicologie en Tweede-Kamerlid voor de chu. Diens kennis van internationale betrekkingen was evenwel tot Europees terrein beperkt en niet met promotie bezegeld. Al jaren lagen bij Bos, een inspirerende practicus die goed college kon geven, enkele dissertatiehoofdstukken in de lade. Of actualisering en afronding op korte termijn te realiseren zouden zijn was echter zeer de vraag.60 Mundus stond intussen op haar achterste benen. Jurrjens kon geen genade vinden omdat hij niet was gepromoveerd, en dan was Bos, bij wie het naar de staat van zijn proefschrift gissen was, wél acceptabel? Toch passeerde de voordracht van het bestuur eind juni 1975 de subfaculteitsraad. Te elfder ure besloot Bos voor het lectoraat internationale betrekkingen te bedanken en een benoeming tot burgemeester van Katwijk te aanvaarden. De subfaculteit politicologie was weer terug bij

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen